به گزارش خبرگزاری موج، میرزمانی در مورد موسیقی انقلاب در هجدهمین نشست شب موسیقی توضیح داد: موسیقی انقلاب از قبل از انقلاب شروع شد و بعد از انقلاب با رویکرد مردمی انقلاب، هنرمندان به کمک آن آمدند. شعارها و ریتم هایی که آن زمان وجود داشت به نظر خود جوش می آمد. شور و هیجان چیزی است که انسان به آن نیاز دارد و این روند نیاز است ادامه پیدا کند.

رضایی ادامه داد: انقلاب اسلامی ایران به عنوان مهمترین واقعه عصر معاصر عملاً بر بستر رسانه شکل گرفت. پیام امام (ره) از بستر رسانه مانند رادیو و نوار به مردم منتقل شد و به نوعی موسیقی نیز کنار این قضیه نقش سازنده‌ای را ایفا کرد. ادامه این حرکت لازم است چون ۴۰ سال از انقلاب ما گذشته اما شرایط و اتفاقات و مشکلات پیرامون ما همچنان ادامه دارد. میزمانی در پاسخ به اینکه چرا این نوع موسیقی ها تنها در دهه فجر پخش می شوند؟ گفت: موسیقی خوب باید همیشه شنیده شود. متاسفانه از دهه هفتاد شاهد کمتر شنیده شدن موسیقی های خوب هستیم. به نظر می‌رسد که به دلیل پرمخاطب بودن موسیقی‌های مصرفی آنها بیشتر تولید و شنیده می‌شوند. باید فرم و جذابیت موسیقی خوب را حفظ کرد. اگر موسیقی سنتی با فرم و شرایط روز و جذابیت ارائه شود، نجات پیدا خواهد کرد.

رضایی گفت: به نظر من بزرگترین مشکل ما انفکاک مدیرت فرهنگی از بدنه جامعه است. از دهه هفتاد متاسفانه این روند شروع شد. موسیقی خوب و خاص ما چه رسانه ای را در اختیار دارد؟ کودکان ما از بدو تولد با موسیقی‌های غربی و وارداتی گوششان تربیت می شود. بعد ما انتظار داریم وقتی اینها می شوند جوان های اجتماع از موسیقی مبتنی بر فرهنگ اصیل ایرانی استقبال کنند. وی در مورد کدگذاری روی آهنگ‌ها برای پخش در مناسبت های خاص گفت: این قضیه باعث شده تا ما دچار خودسانسوری شویم. میرزمانی در مورد قطعه «یار دبستانی من» گفت: این قطعه برای انقلاب ساخته نشد اما همزمان شد با تغییرات اجتماعی و رویکرد انقلابی پیدا کرد. این قطعه با یک فلوت نواخته شده و بسیار ساده است اما جاودانه شده است.

وی درباره هنرمند مؤلف بیان کرد: متاسفانه ما در حوزه موسیقی سنتی هنرمند مؤلف کم داریم. ما در گذشته آواز‌خوان داشتیم مانند ایرج اما الان اکثراً تصنیف خوان هستند. دشمنان ما بی کار ننشسته‌اند و هر روز بر جذابیت موسیقی خود می افزایند. اما ما فقط تکرار می کنیم و باعث خسته شدن گوش ها می شویم. موسیقی مورد نیاز امروز باید با مختصات و نیازهای مخاطب باشد. نمی‌شود برای مردم تعیین تکلیف کرد که چه موسیقی ای را گوش دهند و این تعیین تکلیف‌ها نوعی ضدتبلیغ است، همان‌طور که در گذشته دیدیم خواننده‌های زیرزمینی و ممنوع‌الکار آنقدر فشار آوردند تا به روی زمین آمدند و همان موسیقی را ادامه دادند. ما متاسفانه برای موسیقی راهبرد نداریم.

میرزمانی در پاسخ به اینکه آیا موافق بازآفرینی سرودهای انقلاب هستید؟ گفت: در تمام جهان آثار هنرمندان به گونه های مختلف اجرا می شود. به نظر من در اجرای زنده خواندن قطعاتی از گذشتگان ایرادی ندارد. اما ضبط دوباره صحیح نیست و به آن شاکله آسیب می رساند و طعم و صمیمیت از آن گرفته می شود.

رضایی درباره نسبت موسیقی حماسی اقوام ما با موسیقی حماسی انقلابی، توضیح داد: موسیقی تنها هنری است که به شدت ریشه در فرهنگ ما دارد. در اقوام ما موسیقی بسیار پر رنگ حضور دارد. در اقوامی که در مرز هستند و از کیان کشور پاسداری کرده اند و می کنند، حماسه هایشان در موسیقی و ملودی آنها به شدت جلوه‌گری می‌کند.

وی ادامه داد: موسیقی ایرانی مبتنی بر بداهه‌نوازی و تک‌نوازی و شوری فارغ از جنجال‌هاست. اما وقتی ما فضای کشور را از این نوع موسیقی به دلیل نداشتن هیچ رسانه‌ای جدا کرده‌ایم و به سمت موسیقی غربی که از طریق رسانه بیگانه دریافت شده برده‌ایم، این باعث شده روح ماندگاری در آثاری که تولید می‌شود کمتر دیده شود.

رضایی در زمینه تولید آثار انقلابی گفت: ما در گنجینه تولید موسیقی انقلاب آثار بی‌نظیر و خوبی داریم که اگر فرصت عرضه پیدا کنند، قطعاً جایگاه خود را در جامعه پیدا می‌کنند.

میرزمانی در پاسخ به این سوال که جوان و نوجوان امروزی چگونه باید با موسیقی انقلابی ارتباط برقرار کند؟ گفت: نوجوان امروز باید مناسب زمان خودش سرودهای مناسب داشته باشد. ما در این حوزه کم‌کاری کرده‌ایم. ما برنامه‌ریزی نداریم و هر کسی هر کاری می‌خواهد می کند. منظور از موسیقی انقلابی بازسازی انقلاب ۵۷ نیست بلکه همخوانی با شرایط روز است.

وی دیگر مشکلات موسیقی کشور را اینگونه بیان کرد: اثر هنری در سبد مصرفی مردم نیست. موسیقی کالایی مصرفی با تاثیرات فرهنگی است.