این روزها انتقاداتی نسبت به حضور برخی از فیلم های ایرانی در جشنواره های مختلف جهان و بویژه شرق آسیا شروع شد و از آن تعبیر به سو استفاده و یا راضی شدن به حداقل ها تعبیر شد. بر همین اساس گفتگوی منتشر نشده ای از جن میلر تهیه کننده کانادایی که در سال های اخیر به عنوان یکی از مدرسین مهم کارگاه های آموزشی سینمایی به ایران سفر کرده است را منتشر می کنیم که نه تنها از حضور آثار سینمایی در جشنواره های متعدد انتقاد نمی کند، بلکه آن را برای توسعه بازار سینمای ایران الزامی می داند.

داستان ارجینال: کاراکتر های دیده نشده در موقعیت های نا آشنا

این سینماگر و مدرس سینما در پاسخ به این سوال که چه مشخصه هایی یک فیلم را برای بازارهای جهانی مناسب می سازد به خبرنگار فرهنگی خبرگزاری موج گفت: مهمترین شاخصه یک فیلم برای اینکه بتواند به دور دنیا سفر کند و دیده شود، یک داستان خوب است. داستان اصلی با شخصیت هایی که تا پیش از این ندیده ایم و موقعیت هایی که خیلی برای ما آشنا نیستند، بنابراین ما با یک داستان محلی اما فیلمی جهانی روبرو خواهیم بود که می تواند در کشورهای مختلف دنیا بازار داشته و مطرح شود.

حضور در جشنواره هایی مثل کن کافی نیست

جن میلر افزود: فیلمسازان ایرانی مانند سایر فیلمسازان در دنیا نیاز دارند که آثارشان را به جشنواره های بسیاری ارسال کنند؛ نه فقط جشنواره هایی مانند برلین، کن و تورنتو بلکه جشنواره های بسیار دیگری در سطح جهان تا سینمای خود را در معرض دیگران قرار داده و نسبت به سینمای ایران ایجاد علاقه کنند.

مشکلات کمدی های محلی در فرهنگی دیگر

وی تاکید کرد: ما در جهان تنها یک داستان و یا یک گونه داستانی نداریم، بلکه داستان های بسیاری وجود دارد که می توانند به فیلم تبدیل شوند؛ اما گاهی اوقات، برخی از داستان های کمدی های عشایری (کمدی های محلی) از فرهنگی به فرهنگ دیگر، به خوبی ترجمه و منتقل نمی شوند؛ گرچه در برخی موارد هم این امر به خوبی صورت می پذیرد. بنابراین فرمول خاصی برای این انتخاب و موفقیت وجود ندارد. بر این اساس من فکر می کنم که بسیاری از فیلمسازان رویاپرداز هستند و رویای موفقیت دارند.

بازیگران شناخته شده ای که بازی بلد نیستند!

میلر در پاسخ به این سوال که آیا ناشناخته بودن بازیگران سینمای ایران در عدم موفقیت فروش فیلم های ایرانی در جهان موثرند اظهار کرد: من هم که یک تهیه کننده کانادایی هستم همین مشکل را دارم. در واقع کسی نمی تواند با هالیوود رقابت کند بنابراین ساخت اثری متفاوت اهمیت پیدا می کند و اگر داستان مانند فیلم سینمایی جدایی اثر اصغر فرهادی خوب باشد، در مورد دستاوردش در آمریکای شمالی خیلی مطمئن نیستید گرچه اتفاقات خوبی برایش افتاد چرا که این فیلم داستان بسیار خوبی داشت.

این تهیه کننده کانادایی ادامه داد: بنابراین بهره مندی از بازیگر مشهور کمک کننده است اما ما هنرمندان مشهوری داریم که خیلی از آنها نمی توانند بازی کنند! بنابراین اگر به سراغ بازیگران قوی از داخل کشور خودتان بروید و همانجا شروع کنید بهتر است.

جن میلر در پاسخ به این سوال که سینمای ایران چگونه می تواند بازیگران خود را به دنیا معرفی کند، گفت: اگر فیلم های موفقی داشته باشید، همان ها بازیگرانتان را هم به جهان معرفی خواهند کرد و اگر آنها کشف بشوند به هالیوود هم راه می یابند. هر کشوری در جهان، به غیر از ایالات متحده از فیلم ها حمایت می کند و این منحصر به ایران نیست.

ایده های ایرانیان هیجان زده ام می کند

این سینماگر غربی در مورد نگرشش در مورد ایرانیان گفت: من از شنیدن ایده های فیلمسازان ایرانی بسیار برانگیخته و هیجان زده می شوم چرا که روح انسانی زیبایی در آنها وجود دارد؛ گرچه پیش از این و بر اساس نگاهم از خارج به ایران، آنها را چندان جالب و دلنشین تصور نمی کردم اما پس از ارتباط گرفتن با هنرمندان ایرانی ، نظرم تغییر کرده و می دانم که ایرانی ها انسانیت و احساسات بسیار زیبایی دارند.

فیلم ها را نباید تعمیم داد

وی در پاسخ به این سوال که آیا پیام فیلم های اجتماعی ایرانی مانند جدایی برای جهانیان این است که عموم مردم ایران و به طور خاص همه زنان ایرانی در ناراحتی به سر می برند، گفت: نه این اتفاق به شکل دیگری می افتد و نباید داستان فیلم ها را تعمیم داد. به عنوان مثال در کانادا ما می بینیم که فیلم های بسیاری در مورد ازدواج های ناموفق در فصل زمستان ساخته می شود و اگر ما فکر کنیم که همه کانادایی ها از زمستان متنفرند و در آن زمان در سختی به سر می برند اشتباه است. من فکر می کنم باید مطمئن باشیم که بیشتر از یک داستان لازم است تا مردم بتوانند ما را بشناسند و بدانند که واقعا ما چه و چگونه هستیم.