به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری موج، از اواسط دهه هشتاد که اتفاقا دهه بسیار پر التهابی هم برای سینمای ایران بود، صنف تهیه کنندگان سینما که آن روزها « اتحادیه تهیه کنندگان سینمای ایران » نام داشت، دچار گسست شده و به چهار گروه و تشکل تقسیم شده است. «اتحادیه تهیه کنندگان سینمای ایران»، « مجمع فیلمسازان سینمای ایران »، « کانون تهیه کنندگان » و « انجمن تهیه کنندگان مستقل سینمای ایران » این تشکل های چهارگانه را تشکیل می دهند. به رغم اینکه از ده سال گذشته که توسط مدیرعامل وقت خانه سینما (محمد مهدی عسگرپور) این تشکل ها به همگرایی دعوت شده اند و حتی با پیشنهاد مسئولان دولتی سینما، شورای عالی تهیه کنندگان سینما تشکیل شده بود، اما تا به امروز تلاش ها برای بازگشت این چهار تشکل بوجود آمده در ذیل عنوان یک صنف واحد، تحقق نیافته و بدون نتیجه مانده است.

این چندپارگی صنف تهیه کنندگان سینمای ایران مساله ای است که بسیاری از تهیه کنندگان، کارشناسان و از جمله محمد مهدی حیدریان معاون سابق سینمایی وزارت ارشاد، آن را زمینه ساز مشکلات امروزین سینمای ایران می داند و تلاش سازمان سینمایی بر یکپارچه سازی آن است. در همین راستا، حسین انتظامی رییس سازمان سینمایی در مصاحبه ای با ما اعلام کرد (اینجا) که مشروط بر یکپارچه شدن اصناف تهیه کنندگی ، به تهیه کنندگان وعده تفویض بخشی از اختیارات این سازمان را داده است.

در ادامه غلامرضا موسوی ، رییس انجمن تهیه کنندگان مستقل سینمای ایران و یکی از اعضای شورای عالی تهیه کنندگان در واکنش به این مصاحبه به خبرگزاری موج از شکل گیری و ایفای نقش «شورای عالی تهیه کنندگان سینما» دفاع کرد و آن را روشی دموکراتیک برای اداره تشکل صنفی چهارگانه تهیه کنندگان سینمای ایران توصیف کرد.(اینجا)

بر همین اساس و در ارتباط با دو مصاحبه منتشر شده از این پرونده، علی ژکان رییس مجمع فیلمسازان سینمای ایران که متشکل از تهیه کننده کارگردانان سینمای ایران است،  درباره وحدت اصناف تهیه کنندگان سینما به خبرنگار سینمایی خبرگزاری موج گفت:  به نظر من رسیدن به شورای عالی تهیه کنندگان ، نتیجه طبیعی اختلافات ریشه‌داری بود که در شکل واحد و متحد صنف تهیه کنندگی نتیجه نداده بود. در واقع شکل فعلی این شورا، برآیند نیازهای متفاوت در امر تهیه کنندگی است، به عنوان مثال انجمن تهیه کننده-کارگردان صنفی ما نگاه متفاوتی به امر تولید فیلم دارد و معتقد است نیروی اصلی خلق یک فیلم کارگردان اثر است نه تهیه کننده آن.

وی تصریح کرد: این در حالی است که دیگر صنوف تهیه کنندگی به محوریت تهیه کننده در امر تولید فیلم اعتقاد دارند و تولید فیلم را در مناسبات بازار و سرمایه تعریف می کنند. این شباهت فکری روز به روز تشدید شده است و شاید یکپارچگی آنها نیز به نفع شان باشد.

این کارگردان سینما بیان کرد: البته انجمن ما با یکپارچگی صنوف تهیه کنندگان مخالفتی ندارد زیرا یک صنف واحد، قدرت مطالبه گری آن را افزایش می دهد و نیرو و انرژی آن در حالت ترمز سایر صنوف قرار نمی گیرد. آنچه باعث مخالفت ما است مقابله با برتری‌جویی و تبعیض در ارزیابی و ارزشگذاری است، چنانچه طی سال گذشته شورای عالی تلاش کرد به یک وحدت و یکپارچگی دست یابد اما نتیجه نداد، چون این تلاش از دل مناسبات طبیعی به دست نیامده بود و اراده و تصمیم دولتی و سازمانی بر آن حاکم بود.

این فیلمنامه نویس و کارگردان سینمای ایران با بیان اینکه این تلاش ناموفق سبب بازگشت به جایگاه شورای عالی شد، اظهار کرد: این بازگشت سبب شد با کناره گیری غیررسمی یکی از چهار تشکل تهیه کنندگی مواجه شده ایم که این مساله نشانه آن است که اختلافات ریشه دار گذشته و احساس برتری طلبی آن هنوز ادامه دارد و زیر چهره شورای عالی تهیه کنندگان پنهان شده است.

ژکان در پایان با طرح این پرسش که آیا با چنین اتفاقاتی می توانیم به یکپارچگی واحد امر تهیه کنندگی در سینمای ایران اقدام کنیم، گفت: به نظر من تا زمانی که به صورت ریشه ای، اختلافات گذشته تحلیل و به یک توافق اصولی نرسد، امکان یکپارچگی صنفی وجود نخواهد داشت.