به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری موج، اولین بار نام شهرام مسلخی به عنوان یک فیلم اولی و با فیلم عاشق ها ایستاده می میرند در بخش نگاه نو در جشنواره سی و دوم فجر دیده شد؛ اکنون پس از شش سال، بازهم نام این سینماگر در بخش نگاه نو جشنواره فیلم فجر دیده می شود؛ اما این بار در مقام تهیه کننده. تهیه کننده ای که در کارنامه خود ساخت دو فیلم داستانی سینمایی هیلانه و عاشق ها ایستاده می میرند را یدک می کشد. بر همین اساس و به بهانه راه یابی فیلم سینمایی پدران به بخش نگاه نو سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر با او گفتگویی انجام داده ایم که مشروح آن در ادامه می خوانید:

چرا در این سالها کارگردانی را ادامه نداده اید و امروز در مقام یک تهیه کننده به سینما بازگشته اید؟

من همچنان سودای کارگردانی دارم و از مهم ترین چیزهایی است که در طول زندگی به آن فکر می کنم و هرگز از من جدا نخواهد شد. در این سالها هم اگرچه در عالم سینمای داستانی اثری از من دیده نشده است اما خیلی دور از تولید نبوده ام به نحوی که یک مستند سینمایی بلند به نام «پنج دقیقه آخر» را با موضوع یک کولبر مریوانی که قهرمان دو و میدانی آسیا بوده ساخته ام و پس از یک سال مراحل آخر تولیدش را طی می کند. البته نام این فیلم تغییر خواهد کرد.

 همچنین یک فیلم کوتاه؛ اما دلیل اصلی من به دور بودن از فضای کارگردانی ادامه تحصیل در دو مقطع کارشناسی ارشد کارگردانی و دکترای فلسفه هنر و پرداختن به امور پایان نامه و تدریس در دانشگاه بوده است. البته شرایط مالی و نیافتن تهیه کننده هم در این دوری بی تاثیر نبوده است.

ممکن است کمی در مورد نحوه دریافت کارت تهیه کنندگی خود توضیح دهید.

با توجه به اینکه در دانشگاه یکی از شاخه هایی که تدریس کرده ام  مدیریت تولید بود و با توجه به امکانات و شرایطی که داشتم برای این امر اقدام کردم و در این باره از آقای موسوی ممنونم که با توجه به سوابقم و اینکه شرایط مد نظر را داشتم توانستم کارت تهیه کنندگی خود را به عنوان یک عضو از کانون تهیه کنندگان مستقل دریافت کنم.

به هر حال فیلمسازی شاخه های گوناگونی دارد و تهیه کننده بودن برایم ارزشمند است و آن را دور از کار اصلیم نمی دانم. به هرحال دریافت این کارت برای من این مزیت را دارد که بتوانم فیلم های برخی از دوستانم را به طور مستقل تولید کنم و حتی دیگر نیازی نداشته باشم که برای آثار خودم این قدر به دنبال تهیه کننده بگردم. اما همچنان به کارگردانی فکر می کنم و به دنبال این هستم که تکلیف مستند بلندم و این فیلم سینمایی ام مشخص شد تولید کار جدیدی را در مقام کارگردان آغاز کنم.

 موضوع این فیلم چیست؟ آیا پدران هم مانند فیلم های قبلی شما با موضوع کردها تولید شده است؟

سالم صلواتی که یکی از دوستان صمیمی، مشاور و همیشه همراه من است، همزبان من و کرد است و در اولین فیلم سینمایی من، هیلانه، که در کردستان عراق هم اکران شد تصویربردار من بود. بنابراین این فیلم در همه جای دنیا به عنوان یکی از آثار کردها شناخته می شود و فکر می کنم آن زیرمتن های کردی را دارد اما فیلمی کاملا فارسی و موضوع آن یک موضوع عمومی است که محل ضبط آن هم در همدان بوده است.

پدران روایتی از روابط نسلهای قدیم و جدید، پدران و پسران است. در واقع یک فیلم اجتماعی است که تقابل و کنش و واکنش های بین نسل پدران و پسران را به نمایش کشیده است. نسل جدید و مشکلاتی که دارند و نحوه تعامل پدران و پسران دغدغه خیلی از خانواده هاست و فیلمی است که فکر می کنم در شرایط امروز حضورش در سینمای ایران واجب است اگرچه ادعای این را ندارم که از نظر ساختاری اثر شگفت انگیزی است بلکه یک مسئله مبتلا به و یک فضای آموزشی دارد.

ما فیلمی نساختیم که تماشاگر با تماشای آن تنها به ابراز احساساتی بپردازد، کمی بخنندد یا گریه کند و با حال بد یا خوب از سالن بیرون برود، بلکه قطعا بر روی زندگی خانواده ها تاثیر گذار خواهد بود و به آنها شناخت می دهد.

لطفا در مورد تامین هزینه های این فیلم و نظتان درباره آینده اکران آن هم توضیح دهید.

قسمتی از سرمایه گذاری را بنیاد سینمایی فارابی به عهده گرفت و در آن مشارکت کرده و خیلی هم از آن حمایت کرده اند چرا که فیلمنامه ای که محمدرضا گوهری نوشته اثری ارزشمند است و به من هم به عنوان یک تهیه کننده جوان اعنماد کرده اند به رغم اینکه نزدیک به هشت تهیه کننده از سیدرضا میرکریمی تا پوران درخشنده در این پروژه حضور پیدا کرده بودند.

دوست داشتم حالا که به عنوان تهیه کننده امکان تولید برایم پدید آمده به دوست خوب خودم سالم صلواتی که چند سالی هم بود به دنبال ساخت این اثر بود کمک کنم. خدا را شکر فیلم سینمایی پدران تا اینجا خودش را بالا کشیده و من فکر می کنم همین که در فجر حضور پیدا کرد نگرانی های من کمتر شد بویژه که امسال سال سختی بود و فیلم های خوبی در جشنواره حضور دارند، و فیلم ما هم در کنار آنها قرار دارد بنابراین وقتی در چنین شرایطی فیلمی به فجر راه پیدا می کند، به طور معمول اتفاقات خوبی در پخش برایش رقم می خورد گرچه ممکن است که ایراداتی در گروه سینمایی یا زمان اکران بوجود بیاید اما در این مورد هم من معتقدم این فیلم راه خودش را پیدا خواهد کرد.

آیا در این فیلم هم مانند آثار خودتان به لئوکیشن های بیرونی و نماهای زیبا پرداخته اید؟

بیشترین تاثیر را در انتخاب لوکیشن ها داشت چرا که خیلی قبل از من در این پروژه حضور داشت. وی فیلمساز خیلی خوبی است و من هم سعی کردم به او اعتماد کنم و در موضع تهیه کننده خیلی در کارش مداخله نکنم. من به عنوان یک فیلمساز می دانم که دغدغه یک کارگردان چیست و چه توقعی از یک تهیه کننده دارد من هم سعی می کردم که آنچه نیاز دارد را برایش فراهم کنم تا بتواند آن چیزی که می خواهد در اختیارش بگذارم. گرچه از نظر مالی شرایط خوبی مانند سایر آثار نداشتیم اما سعی کردیم چیزی کم نگذاریم.

انتخاب این فیلم در کنار فیلم های خیلی خوب دیگر با هزینه های بیشتری که کرده اند نشان می دهد که اثر خوبی شده است.

علت انتقادات موجود به حضور سالم صلواتی در بخش نگاه نو چیست؟

سالم صلواتی یک کارگردان خوب و با آثار مطرحی همچون رویاهای برفی در عرصه فیلم کوتاه است و زمستان آخر اثری از او است که در دوره ای در جشنواره فجر حضور داشته که برخی به این مسئله اشاره می کنند اما واقعیت این است که آن فیلم با مجوز ویدئویی تولید شده بود و  به همین دلیل از بخش نگاه نو کنار گذاشته شد و در بخش خارج از مسابقه به نمایش درآمد.

چرا از بازیگران سلبریتی در این فیلم بهره نبرده اید؟ آیا هزینه ها مانع این کار بود؟

یکی از ویژگی های خوبی که آقای صلواتی دارد این است که اگر به عنوان یک فیلم کوتاه کار به سینمای داستانی بلند وارد شده، رسالت و اصالت خود را فراموش نکرده است. به رغم خیلی از دوستان دیگری که از این طریق وارد سینما شده اند آن را به فراموشی سپرده اند. در فیلم پدران، بیشتر به خاطر سالم صلواتی اتفاق خیلی خوبی افتاد و آن هم اینکه موجی از بچه‌های فیلم کوتاه را وارد این اثر کرد. البته می توانستیم انتخاب های دیگری داشته باشیم.

پس از مشورتی که با هم داشتیم و تمایل و علاقه ای که کارگردان به فعالان عرضه فیلم کوتاه داشت، چهار بازیگر مهم این فیلم، مثل نوید لایقی، علیرضا ثانی فر که نقش اصلی را به عهده دارد، کیوان پرور و که از بازیگران مهم عرصه فیلم کوتاه هستند اما در سینمای داستانی بلند کمتر حضور داشته اند، انتخاب شدند

این از دغدغه‌های آقای صلواتی بود و من هم او را تحسین می کنم و فکر می کنم که همه فیلمسازان کوتاه می دانند طی کردن این مسیر چقدر سخت است و نباید فراموش کنند که پس از حضور در در عرصه سینمای بلند، نباید فعالان عرصه کوتاه که چندین سال با هم همکاری داشته اند را فراموش کنند بلکه باید به آنها اعتماد داشته باشند.

این اعتماد در عرصه های دیگری خم بود و به عنوان مثال ما به هادی معنوی که در فیلم کوتاه فعالیت جدی داشت در صدابرداری اعتماد کرده ایم. ضمن اینکه در کنار این گروه فیلم کوتاهی، گروه خیلی خوبی همچون مرتضی پورصمدی که از فیلمبرداران قدیمی و کارکشته سینما است و یا در تدوین از حسن حسن دوستی بهره برده ایم

بنابراین در انتخاب بازیگر این خواست کارگردان بود و مسئله ما، مالی نبود.