به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری موج، نشست خبری فیلم شنای پروانه به کارگردانی محمد کارت با حضور تعدادی از بازیگران از جمله جواد عزتی، امیر آقایی، پانته‌آ بهرام، طناز طباطبایی، مه لقا باقری، به همراه سایر عوامل از جمله حسین دوماری، پدرام پورامیری  نویسندگان،

 در غیاب رسول صدرعاملی تهیه کننده برگزار شد.

اجرای این جلسه را منصور ضابطیان به عهده داشت و رضا صائمی هم منتقد آن بود.

پس از اظهار نظر کوتاه صائمی در مورد کارگردانی محمد کارت، این کارگردان جوان در ابتدای این نشست گفت: پروسه ساخت این فیلم به شدت پیچیده بود. من و‌همکارانم هشت ماه منسجم بر روی فیلمنامه کار کردیم و تک تک کاراکترها را زندگی کردیم تا این فیلمنامه به نتیجه برسد. شاید برای برخی این سوال پیش آید که چطور ممکن است که سه نفر با هم یک فیلمنامه نوشته باشند. اما باید بگویم که من بزرگ شده در همین بافت هستم و آن را به خوبی می شناسم. مشق‌هایی که در مستند سازی کردم باعث شد بتوانم این فیلم را بسازم به شکلی که شبیه پایین شهر هیچ شهری نباشد اما بی تشابه به این بافت هم نباشد.

در ادامه طناز طباطبایی در پاسخ به سوالی در مورد اینکه چطور این نقش کوتاه را پذیرفته گفت: من وقتی فیلمنامه را خواندم برایم این سوال پیش آمد که چرا مرا انتخاب کرده اند. پس فیلمنامه را تا پایان مطالعه کردم و اینجا بود که متوجه علتش شدم. 

وی افزود: من به چند دلیل این نقش را پذیرفتم  اول اینکه حرف فیلم را خیلی دوست داشتم و فکر می کنم که یکی از دغدغه مندترین فیلم های این دوره است. دوم اینکه مطمئن بودم که آقای کارت یکی از سینمایی ترین آثار را رقم خواهد زد. کارگردان هم از من درخواست کرد که با پذیرش نقش پروانه ریسک کنم و من خیلی خوشحالم که این نقش را پذیرفتم. این فیلم خیلی خوش فرم شده و هر قولی که به من داده شده بود عمل کرده اند.

طباطبایی ادامه داد: من با خواندن فیلمنامه تنها نقش پروانه را دوست داشتم که بازی کنم. در همان ابتدا و در زمانی کوتاه باید این شخصیت به مخاطب معرفی می شد و کارگردان هم می خواست که پروانه توسط یک بازیگر حرفه ای بازی شود.

در ادامه این نشست پانته‌آ بهرام هم در پاسخ به این سوال گفت: من پیش از این با محمد کارت همبازی بوده ام و می دانستم هم بازیگری را می شناسند و هم با شناخت از من، پیشنهاد این نقش را داده چرا که ریسک پذیرم و با تراشیدن موهایم هم مشکلی نداشتم.

وی افزود: برخلاف ظاهر مردانه، این فیلم به شدت فمنیستی است چرا که همه زنان این فیلم قربانی هستند. چه نقشی که من بازی کردم که زنی است که برای اینکه بتواند در آن محله زندگی کند باید از چهره و زنانگی خود بگذرد و با یک نام و چهره مردانه حضور یابد چه سایر زنان.

محمد کارت در پاسخ به سوالی در مورد تدوین مجدد فیلم بعد از جشنواره گفت: تا امروز با توجه به اینکه در سه سینما در نقاط مختلف شهر فیلم را همراه با مخاطب دیدم فکر نمی کنم با مشکل ریتم باشد و نیازی به اصلاح داشته باشد. 

امیر آقایی هم در ابتدای سخنانش گفت: باید از رسول صدر عاملی، سید مازیار هاشمی و آقای رنجکشان تشکر کنم چرا که بدون آنها هرگز این فیلم ساخته نمی شد.

وی ادامه داد  روزی که کارگردان برای این نقش به من زنگ زد خندیدم و گفتم سالهاست که مرا در قالبی اتوکشیده می شناسند و چنین نقشی یعنی یک ریسک بزرگ. اما به هر حال من هم مثل محمد از طبقه ای آمده ام که نیمی از بچه محل هایم زیر خاک هستند و نیمی هم زیر حکم. بنابراین کافی بود که جارویی به خاطراتم بکشم و گذشته را از زیر خاک بیرون ‌بیاورم. بنابراین رسیدن به این نقش برایم سخت نبود. بعد از خواندن فیلمنامه به خودم این حق را دادم که بعد از همه این سالها یکبار در سینما رگ گردن من هم بیرون بزند.

کارت هم در همین زمینه گفت: یکی از جذابیت های کار ما این است که بازیگری را وادار کنیم از خود عبور کند و داشته های دیگرش را بروز دهد. همین پرسونایی که امیر آقایی دارد به نظرم مناسب بود. من تنها توانستم جوی را هدایت کنم که همه عوامل بهترین خود را ارائه کنند. 

ی در پاسخ به چگونگی کار کردن با معتادان واقعی در این فیلم گفت: شگرد بازی گرفتن از معتادان واقعی دستم است چرا که در مستندهایم با این قشر زیاد کار کرده ام.

امیر آقایی در مورد لهجه متفاوتش با سایر کاراکترهای خانواده اش در این فیلم گفت: به رغم اینکه آذری هستم و خیلی خوب ترکی را در همه لهجه هایش صحبت می کنم اما در این فیلم، من لهجه ترکی ندارم بلکه شبیه بسیاری از مهاجران به تهران که در ابتدا در حاشیه و سپس در مناطق پایین شهر مستقر می شوند و لهجه ای دارند که ترکی نیست بلکه اسلنگ ترکی است، تنها در چهار حرف لهجه دار صحبت می کنم. این افراد وقتی کنده لات محلی می شوند آن اسلنگ ترکی را با زبان لاتی ترکیب می کنند و من هم همین کار را کردم. 

کارت در تایید قهرمان داشتن فیلمش گفت: طبیعتاً ما می خواستیم فیلمی قهرمان محور و شخصیت محور کار کنیم و فکر می کنم که هوش، توان و قابلیت های جواد عزتی باعث شد تا فیلم به خوبی پیش رود. جواد عزتی نماینده یکی از بچه های با مرام و خلص پایین شهر است که شاخصه اکثر انها همین مرام «حجت» است و تنها برخی از آنها همچون مسیب و هاشم این فیلم، این مناطق را به جای بدی برای زندگی تبدیل می کنند.

وی در مورد پرداختن به شخصیت هایی این چنینی گفت: این فیلم به دنبال لات گرافی نیست حتی در مورد صرفا بچه های پایین شهر هم نیست، بلکه در مورد همه است. من فکر می کنم که همه ما یک گنده لات درون خود داریم. گنده لاتی در این روزها اسلحه هایی است که در دست هر کدام از ما است و وقتی دوست داریم که نفر اول حوزه خود باشیم از آن به هر شکل استفاده می کنیم. 

کارت افزود: شنای پروانه فیلم بزرگی نیست بلکه این فیلم یک پوسته خشن درباره بخشی از اجتماع داشت اما این خشونت در زیر پوست همه اجتماع وجود دارد.

وی در مورد تحقیقش در مورد این قشر از جامعه گفت: من یک عمر در حال تحقیق میدانی در این زمینه بوده ام چرا که خودم بزرگ شده منطقه پایین شهر شیرازم. در واقع تأکید می کنم که من توریست جنوب شهر نیستم بلکه بزرگ شده در آن هستم.  محله ای که زنان قربانی و یک جامعه مرد سالار در آن وجود دارد.

وی در مورد خشونت زیاد نمایش داده شده در این فیلم گفت: این خشونت در نهایت تبدیل به مرثیه ای برای پروانه ها می شود. به قول معروف داروی تلخ بدهیم تا حالش بهتر شود.

امیر آقایی هم در اینباره گفت: کافی است که به یاد بیاورید که هاشم کیست و شغلش چیست. چنین فردی وقتی پای ناموسش به میان بیاید قطعا به کسی پیامک نمی دهد و این خشونت اقتضای داستان فیلم و کاراکترهایش بود.

در بخشی از این نشست رضا صائمی هم تاکید کرد: خشونت در این فیلم به ضد خشونت تبدیل می شود و در پایان مخاطب متنفر از این افراد می شود.

محمد کارت نیز تاکید کرد: این فیلم در مورد حاشیه یا جنوب شهر تهران نیست و قرار نیست که از کسی انتقام بگیرد بلکه مسیری است که قهرمان طی می‌کند. شخصیت انتقام شخصی نمی‌گیرد بلکه تصمیم هوشمندانه‌‌ای می‌گیرد که به نفع جمع است.

جواد عزتی هم خیلی کوتاه در مورد حضورش در فیلم شنای پروانه گفت: حضور در این فیلم بسیار دلنشین بود و همه نقش‌ها به درستی تعریف شده بودند و اینکه در این نشست در مورد کوتاه ترین نقش‌های سوال می شود نشانه همین امر است.