سریال «کمربندها را ببندیم» به نوعی دنباله ای است بر اثر قبلی سازنده اش، مجموعه «بدون شرح». حتی شخصیت ها هم به لحاظ ماهوی تغییر خاصی نکرده اند و فقط اسم و رسم و شغل و کسوت شان عوض شده است. آقای کاووسی سریال بدون شرح با بازی چشمگیر فتحعلی اویسی ، شده آقای ملکی و فرید با بازی امیر جعفری هم به رامین تغییر نام داده است  و اتفاقا همچنان همین دو کاراکتر همه کاره هستند و میانداری می کنند. البته نباید از حق گذشت و این مهم را مد نظر قرار نداد که فضای سریال عوض شده و از فضای تحریریه یک هفته نامه زرد به یک فرودگاه نقل مکان کرده است. اتفاقا همین فضای جدید، بستری را برای خلق و طرح قصه های جدید در سریال کمربندها را ببندیم به کارگردانی مهدی مظلومی فراهم آورده است. حتی کاراکترهای شکل گرفته بر مبنای این فضای شغلی جدید از جمله جذابیت های سریال به شمار می روند. برای مثال، کاراکتر «کاپیتان اُف» با بازی رضا فیض نوروزی با میمیک خاص چهره اش از جمله شخصیت های جذابی است که به دلیل گذشتن قصه سریال در فرودگاه شکل گرفته است. 

سریال کمربندها را ببندیم یک کمدی ساده و البته بی ادعاست که آمده است تا حال مخاطب هر شبه اش را برای دقایقی هم که شده خوب کند و برود. کمدی سریال هم بیشتر بر اساس کلام است تا موقعیت و مثل همیشه، بار این مهم هم بر دوش فتحعلی اویسی، که آخرین داشته هایش را در عرصه طنز برای مخاطب رو می کند. اویسی که با سریال بدون شرح، خود را از تیپ و کلیشه همیشگی اش رهانیده بود و با خلق کاراکتر کاووسی و استفاده از تکیه کلام های ناب، مخاطبان و منتقدان را غافلگیر و انگشت به دهان گذاشته بود، در کمربندها را ببندیم نیز می کوشد با وام گیری برخی از ویژگی های اخلاقی و رفتاری و تکیه کلام های این کاراکتر محبوب در قالب شخصیتی جدید به نام ملکی، خاطرات خوش دو سال پیش را تکرار کند. هر چند در این مسیر، ناکام هم نمی ماند اما به شکل طبیعی، جذابیت و تازگی گذشته را برای مخاطب ندارد و در نهایت، دل او را می زند و خسته اش می کند.

این ماجرا برای امیر جعفری هم مصداق دارد. او که پس از سال ها فعالیت در عرصه تئاتر، با بدون شرح ورودی جدی و البته پرباری، دستکم به لحاظ معرفی شدن به مخاطب عام، به حیطه بازیگری در تلویزیون داشت، با کمربندها را ببندیم به نوعی به دنبال تکرار موفقیت گذشته خود است که البته او هم به طور مطلق ناکام نمی ماند و از قضا لحظات مفرح و کمیکی را هم خلق می کند. 

نقطه قوت سریال البته تیم نویسندگانش شامل پیمان قاسم‌خانی، مهراب قاسم‌خانی ، مرحوم خشایار الوند، امیرمهدی ژوله و ریما رامین فر است که با استفاده از فضای به نسبت جدید سریال، قصه های جذابی را خلق می کنند و با طراحی رابطه عاطفی میان رامین و شراره، دختر آقای ملکی، سعی در خلق درام دارند و با ورود پروین، مادر رامین با بازی رویا افشار ، فضای سریال از یک اتمسفر کاری و حرفه ای محض فاصله گرفته و رنگ و بوی خانوادگی به خود می گیرد و به طور طبیعی، زمینه ای برای شکل گیری اتفاقات و داستان های جدید فراهم می آید.  

 سریال کمربندها را ببندیم به آخرین نسل سریال های طنز شبانه تلویزیون تعلق دارد. مجموعه هایی که عموما 90 قسمتی و حتی بیشتر بودند و اتفاقا بعضی از این آثار، به شدت با اقبال جامعه مواجه بودند. برای مدت یک فصل سال هر شب سریال را به آنتن رساندن کار آسانی نیست و فرآیندی زمان بر و به مرور، خسته کننده است. نمی توان انتظار داشت که تمام قسمت های این مجموعه های شبانه، همه در یک سطح کیفی باشند و طبیعی است که برخی از قسمت ها جذاب تر به نظر برسند. امتیازی که این سریال های طول شبانه از آن برخوردار هستند، تغییر رویکردها بر اساس بازخوردها و واکنش های مخاطبان است. حتی امکان حذف یا افزودن شخصیت هایی جدید بر اساس خواسته و سلیقه بینندگان وجود دارد. 

در مجموع، سریال کمربندها را ببندیم از جمله مجموعه هایی است که در زمان خود در جذب مخاطب موفق بود و می توانست بینندگان زیادی را پای گیرنده های خانگی بنشاند. مخاطبان تلویزیون عموما با سریال های طنز ارتباط خوبی دارند و از این دست آثار حمایت می کنند.

شبکه آی فیلم پس از گذشت ۱۶ سال از پخش اولیه سریال کمربندها را ببندیم، دوباره این مجموعه نمایشی را به روی آنتن خود برده است. سریال طنزی که همچنان جذاب و دیدنی است و البته خاطره انگیز.