بهزاد فیروزی مدرس هنر، عکاس، مستندساز و ناشر در گفتگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری موج در مورد فعالیت هایش گفت: اولین فیلم مستند خود را در سال ۶۳ ساختم که یک فیلم سه دقیقه ای بود و تا امروز که حدود سی و شش سال می شود به فعالیت خود بدون هیچ هیاهویی ادامه داده ام. حتی حضورم در جشنواره ها به سال‌ها قبل بر می گردد که برای آخرین بار در سال ۱۳۷۵ در جشنواره فیلم کوتاه تهران شرکت کردم و در سال ۱۳۸۰ هم نمایش عکس ها و فیلم هایم در یکی از جشنواره های هند انجام شد؛ البته سال گذشته جشنواره وارش مروری بر آثار و فعالیت هایم داشت که بدین منظور در یک گالری، چهار فیلم شامل مستند، داستانی و ویدئو آرت از چهار دهه فعالیتم به همراه تعدادی از عکس هایم به نمایش به مدت دو هفته در آمد.

این هنرمند ادامه داد: بیش از ۴۰ فیلم مستند و ویدئویی با دوربین های ۸ میلیمتری و ۱۶ میلیمتری و دیجیتال ساخته ام و در تعداد زیادی از پروژه های سینمایی هم به عنوان دستیار یا یکی از عوامل صحنه حضور داشته ام. از سال ۶۵ تا ۷۳ هم با واحد جنگ شبکه دو سیما و گروه تلویزیونی سپاه در ساری همکاری می کردم و یا تولید برنامه داشتم و یا در تولید همراهشان بودم. بیش از ۲۵ سال است که در زمینه ویدئو آرت کار می کنم. البته این هنر دارای تعاریف متنوعی است و شاید من تعریف خاص خودم را داشته باشم چرا که آثار من شباهت به مستند دارد و از آنچه که در هنرهای تجسمی ذیل عنوان این هنر انجام می شود کاملا متمایز است.

سینمای آینده ویدئو آرت است

وی در مورد فعالیتش در عرصه ویدئو آرت گفت: معتقدم که ویدئو آرت سینمای آینده است و دنیا به سمتی رفته که منبعد برای ساخت فیلم های بلند هم امکانات عجیبی مورد نیاز نخواهد بود و با یک گوشی موبایل هم می توان اقدام به ساخت آنها کرد. امکانات کم و سرعت انتشار بالا از ویژگی چنین فیلم هایی است که در لحظه همچون یک تریبون در اختیار افراد قرار گرفته و همه امکانات درج تیتراژ، صداگذاری و افزودن موسیقی به سرعت و سادگی در یک گوشی وجود دارد. ما باید به صورت حرفه ای به این مسائل بپردازیم. وقتی صحبت از فیلم ها و عکس های هنری می کنیم باید نگاه پیچیده تری داشته باشیم و کسانی که تجربه بسیار اندوخته اند می‌توانند یک اثر هنری قابل توجه خلق کنند. چرا که همه این آثار هنری متکی به فکر و اندیشه هستند.  

فیروزی ادامه داد: من ضمن تولید اثر و برگزاری ورکشاپ در این زمینه، بارها هم به مسئولین پیشنهاد داده ام که در دل جشنواره سینما حقیقت یا فیلم کوتاه تهران بخش ویدئو آرت را هم ایجاد کنند یا حتی یک جشنواره مستقل برای این گونه هنری ایجاد کنند.

این هنرمند با تاکید بر اینکه یکی از هنرمندانی است که کارش را بدون هیچ حمایتی جلو برده ام افزود: افتخارم این است که با اهداف اقتصادی وارد عرصه هنر نشده ام و حتی به عنوان ناشر از هیچ گونه امکانات دولتی حتی کاغذ بهره نبرده ام. در حال حاضر هم مشغول فعالیت های مختلفی از خلق اثر گرفته تا برگزاری ورکشاپ های مختلف هستم البته اگر به دلیل کرونا تعطیل نشوند،  مانند آنچه که روز گذشته در رشت و به علت شدت شیوع این بیماری در استان گیلان اتفاق افتاد.

حضور در بیش از 500 نمایشگاه مختلف

این فیلمساز و عکاس در ادامه اظهار داشت: بدون اغراق در بیش از ۵۰۰ نمایشگاه و جشنواره ملی، بین المللی و جهانی شرکت کرده‌ام که از این میان در حوزه عکس و فیلم موفق به دریافت ۳۵ جایزه شده‌ام. در حوزه عکاسی حدود سی سال است که من آثارم را به صورت مجموعه عکس یعنی تعداد زیادی عکس با موضوع و مفهوم مشترک ارائه می کنم به نوعی که در کنار هم یک مفهوم داشته باشند و جدای از هم و به تنهایی هم دارای مفهوم خاص خود باشند. با همین نگاه از سال ۷۲ به این گونه عکاسی می کنم که فوتورمان نیست و به شکل دیگری حرفهایم در آنها بیان می شود. بر همین اساس سالها است که در حال عکاسی برای مجموعه ادیان هستم.

وی تصریح کرد: پروژه های عکاسی بسیار زیادی کار کرده و آماده انتشار دارم که اگر ادعا کنم به اندازه هزار کتاب می شود بزرگ نمایی نکرده‌ام. یکی از آخرین کارهایی که در ماه گذشته انجام داده ام ادامه پروژه چندین ساله عکاسی از جاده هراز بود که با نگاتیو، عکس های پانورامای سیاه سفیدی از این جاده تهیه کرده‌ام. همانطور که می دانید پروژه هایی که از آنها صحبت می کنم با یک بار فیلمبرداری یا عکاسی به پایان نمی رسد و زمان بر است. به عنوان مثال پروژه نذری های من حدود ۱۲ سال طول کشید تا به تکامل برسد.

این مدرس هنر در ادامه اظهار داشت: من طبیعت گرد و عکاس طبیعت نیستم اما زندگی و زنده بودن هرچیزی برایم حائز اهمیت است و دوست دارم که به حقایق موجود در طبیعت پی ببرم و حضورم در طبیعت و عکاسی از آن برایم به منزله یک مکاشفه است. گرچه همیشه دوربین همراه دارم اما بیشتر به دیدن و فکر کردن می پردازم و زمانی که احساس می کنم باید تصویری را ثبت کنم اقدام به این کار می کنم.

دوست داران هفت ثمر یک هفته دیگر تمدید شد

وی افزود: از نیمه تیرماه هم با دو عکس در نمایشگاه گروهی «دوستداران هفت ثمر» که شامل آثار مختلف هنرهای تجسمی می شد، به همراه ده‌ها هنرمند نقاش و مجسمه ساز در گالری هفت ثمر حضور دارم که این نمایشگاه قرار بود تا پایان تیرماه دایر باشد اما تا ۶ مردادماه تمدید شد.

بهزاد فیروزی در مورد فعالیتش در عرصه مستند سازی گفت: آخرین فیلم مستندم یک اثر ۳۲ دقیقه ای به نام بزرگراه بود که در آن می خواستم به این مساله اشاره کنم که هر چه جلوتر می رویم محل زندگی انسانها به فضاهای کوچکتری همچون قفس تبدیل شده است. این فیلم از نگاه فردی است که در خانه خودش نشسته و بیرون و اتفاقات پیرامونش در عصر حاضر را نگاه می کند و به نوعی زمان گذشته، حال و آینده را در هم تنیده است. کل فیلم «لانگ تیک» بوده از بزرگراه که متاسفانه با سرقت موبایلم از دست رفت. البته یک دقیقه از آن را در صفحه شخصیم منتشر کرده بودم.

وی ادامه داد: از دو ماه پیش که هنگام فیلمبرداری این مستند مورد هجوم یک سارق قرار گرفتم و موبایل گرانقیمتم را از دست دادم، تولید مستندهایم قطع شده است. در واقع به دلیل اینکه پنج سال است که دستم با مشکل روبرو شده امکان استفاده از دوربین های سنگین تر به مدت طولانی را ندارم و با این دزدی و گران شدن سرسام آور قیمت دلار، امکان تهیه دوربین مناسب را فعلا از دست داده ام.

این فیلمساز افزود: من از سال ۶۳ مستند سازی کرده ام و در مقطعی که سرباز کارگردان گروه تلویزیونی سپاه در ساری بودم آثاری را با موضوع ایثارگران ساخته ام که عمدتا راوی دارند اما دغدغه اصلی من تصویر و سخن گفتن به زبان تصویر است که با کلماتی که نوشته می شوند و یا بر زبان روایان جاری می شود. حتی هر از گاهی که شعری می گویم با یک بیان تصویری و متمایز از آنچه که در طول تاریخ ادبی کشور ما بوده واژگانم را انتخاب می کنم.

بهزاد فیروزی در مورد نحوه انجام کارهایش تشریح کرد: من بیشتر کارهایم را به تنهایی و یا نهایتا با یک دستیار انجام می دهم چرا که دوست دارم که آثاری مفهومی و بدور از اهداف اقتصادی باشند که پیدا کردن یک همراه همفکر معمولا سخت است. قطعا یک کار هنری خوب در نهایت به آورده مالی هم ختم می شود اما نمی توان از ابتدا سنگ بنا را بر اهداف مادی بنا کرد. مدت ها است که در فضای شبکه های اجتماعی مخاطبانی دارم که پیگیر کارهایم هستند و تشویق و نقدهایشان مشوق من است. معتقدم دنیا هم به این سمت پیش می رود و البته دنیای کرونایی امروز با سرعت بیشتری به سمت تک نفره شدن پیش می رود. شاید هم همانطور که فیلم های متعددی در مورد رباتیک یا زامبی شدن نوع بشر ساخته شده، در نهایت به این سمت هم کشیده شویم به موجودات خطرناکی تبدیل شویم. گرچه باید سمت انسانیت بیشتر و تکامل اخلاقی پیش برویم.