به گزارش خبرگزاری موج به نقل از روابط عمومی یازدهمین دوسالانه سرامیک ایران، بهزاد اژدری عضو شورای انتخاب این دوسالانه درباره چگونگی بروز و ‌ظهور موضوع خودکاوی در آثار و تکنیک آثار راه یافته به دوسالانه سرامیک گفت: من یک فرایند را در کلیت می بینم و به نظرم سطح کارها ‌نسبت به دوره قبل دوسالانه که البته ۹ سال پیش بود بسیار بسیار بالاتر رفته است که بخشی از آن جبر زمانه است. به هر حال زمان و ‌امکانات دسترسی به منابع زیاد شده و نقش آموزش را نباید در این میان از نظر دور داشت.‌

وی ادامه داد: برای کسانی که پیگیر آموزش هستند، بخش تئوریک بسیار قوی شده و سرامیست ها در بخش مفهوم سازی و محتوا سازی قوی ‌شده اند و یاد گرفته اند در میان هزاران تکنیکی که در سرامیک هست برای کانسپت خود کدام تکنیک را انتخاب کنند. حتی الان برخی ایرادات ‌ما به آثار این بود که کانسپ اثر با تکنیک همخوان نبود و به عبارتی فن و هنر کنار هم ننشسته بود و در سرامیک این یک مساله بسیار مهم ‌است چون امکانات زیادی در سرامیک وجود دارد و باید هنرمند بتواند دست به بهترین گزینش بزند.‌

اژدری با اشاره به اینکه امسال تکنیک در کارها روند صعودی داشته اظهار کرد: من از قبل هم می دانستم که حتما وقتی اصل آثار را می بینیم ‌از تصاویری که در مرحله اول ارسال کرده بودند و دیدیم بهتر هستند و برخورد فیزیکی با اصل آثار حس دیگری دارد و همین هم شد و تنوع ‌بسیار خوبی را شاهد هستیم. یک نکته ای هم که شاید در این نمایشگاه به چشم بیاید رو به رو شدن با یک روحیه خشم و اعتراض است که با ‌توجه به موضوع خودکاوی و اینکه شرایط اقتصادی و فرهنگی جامعه و همچنین موضوع کرونا و سلامتی در خطر را شاهد هستیم طبیعی ‌است چون کار هنرمند بیان همین رنج ها و آسیب هاست.  به هر حال طبیعی است در نمایشگاه شاهد یک فضای شاد نباشیم.‌

این عضو شورای انتخاب دوسالانه سرامیک در ادامه گفت: به هر حال در سرامیک شما هم می توانید نرمی و لطافت را نشان بدهید و هم ‌شکننده بودن و خشن بودن را و برای هر دو نوع این نگاه متریال هست. اساسا وقتی یک کاسه ای خیلی ظریف و شفاف می تواند ساخته ‌شود اما همان کاسه وقتی زمین می خورد و می شکند، خشن و تیز می شود یعنی دو وجهه همین موضوع را نشان می دهد. اینکه یک آدم ‌آرام هم می تواند در یک شرایط خاص تبدیل به یک آدم پرخاشگر شود.‌

وی درباره اینکه رشد تکنیکی آثار سرامیک را حاصل چه چیز می دانید نیز گفت: به نظرم این رشد محصول یک فضای آکادمیک رو به رشد ‌است. منظورم از فضای آکادمیک لزوما دانشگاه نیست بلکه امروزه آموزشگاه هایی نیز برای این منظور فعال هستند. بدترین قسمت این ‌ماجرا شاید این باشد که در دانشگاه ها اتفاقا به دلیل نبود امکانات شاید از آموزشگاه ها عقب هم بی افتند. حتی به نظر من خود فضای ‌مجازی هم امروز یک فضای آکادمیک را ایجاد کرده یا به آن کمک کرده است. ‌

وی در پایان بیان کرد: یکی از نگرانی های من با دیدن اصل آثار و روند رو به رشد آن این است که ظرف ما برای نمایش این آثار کوچک است و ‌باید برای آن فکری کنیم.‌