به گزارش خبرنگار تئاتر خبرگزاری موج، زیر آسمان پاریس به نویسندگی و کارگردانی پیروز میرزایی که این روزها در خانه نمایش مهرگان اجرا می شود، یک نمایش ضد جنگ است و در عین حال تلاش دارد تا نشان دهد که به نوعی در همه دنیا در به یک پاشنه می چرخد و در بسیاری از نقاط به ظاهر مرفه دنیا، مردم قشر ضعیف از تبعات خودخواهی های عده ای جاه طلب در عذاب هستند.

پیروز میرزایی نویسنده و کارگردان نمایش زیر آسمان پاریس در مورد داستان این نمایش به خبرنگار تئاتر خبرگزاری موج گفت: اول از همه باید اعتراف کنم که من همیشه دوست داشتم یک نمایش کافه ای و کلاسیک را اجرا کنم که این نمایش چنین ویژگی دارد. ما در این نمایش یک زوج جوان فرانسوی را می بینیم که ازدواجشان داستان خاص خود را دارد. پس از آن هم وقایع متفاوتی در زندگیشان رخ می دهد.

وی افزود: در واقع این نمایش در یک کافه و همراه با سرو یک غذا شروع می شود. مرد کافه دار، جوان آراسته و به واقع شیک پوشی است که یکی از مشتریانش، زن مدل و بدکاره ای به نام ملانی است که هر روز راس ساعت نه صبح به آنجا می آید. مرد به دلیل علاقه اش به این زن، یک استیک رایگان به او می دهد و این کار را با علاقه تمام انجام می دهد. در ادامه زن تصمیم می گیرد که از روسپیگری دست کشیده و شغل دیگری را پیشه کند که با پیشنهاد مرد کافه دار مواجه شده و در همان کافه مشغول به کار می شود. این دو بعد از مدتی با هم ازدواج می کنند و صاحب فرزند می شوند. اما همینکه فرزندشان به دنیا می آید، کشورشان درگیر جنگ می شود و سایه سنگین جنگ بر زندگی آنها سنگینی می کند؛ و جنگ مانع رسیدن آنها به آرزوهایشان می شود. این وضعیت ادامه می  یابد تا اینکه پسرشان به سن 18 سالگی می رسد و آنها که وطن پرست واقعی هستند، او را با افتخار عازم نبرد می کنند تا به عنوان یک ژنرال به میهن بازگردد. اما متاسفانه او را از دست می دهند وتنها جسدش باز می گردد. این زوج کافه دار، کماکان تا سن پیری امیدوار هستند روزی این جنگ به پایان برسد و به آرزوهایشان برسند ولی هرگز جنگ تمام نمی شود و آرزوها به سرانجام نمی رسد.

نویسنده و کارگردان زیر آسمان پاریس در پاسخ به این سوال که ارتباط این نمایش با این روزها چیست گفت: در این نمایش از زمانی که سایه جنگ را بر کشور می بینیم، همه آرزوهای این زوج عقیم می ماند. درست مانند کشور ما که مدام در تهدید جنگ است و در تاریخمان مصادیق زیادی را از این وضعیت سراغ داریم. همیشه به ایران حمله و ظلم شده در حالی که ما مردمی جنگ طلب نیستیم و نه مردم، نه حکومت و دولتمردانمان علاقه ای به جنگ ندارند. اما شرایط تحریم بر زندگی مردم فشار وارد کرده است. آیا این جنگ روانی نیست که بیگانگان بر سرمان وارد کردند؟ حالا در همین تحریم ها به مزاج بعضی افراد جامعه خوش می آید و بعضی ها هم عذاب می کشند. آن دسته از کسانی که فشار تحریم برایشان خوشایند است حتما صدمات جنگ هم به آنها آسیبی نمی رساند و خوشحال زندگی می کنند. اینها در مقابلشان افرادی که ضربه های شدید می خورند را نمی بینند و حتی به ماجرا هم دامن می زنند.

وی افزود: خیلی از آدم ها آروزهایی دارند که امیدوارند روزی به آنها برسند. ولی همیشه آن کسانی که مسبب جنگ می شوند و به ما حمله می کنند در این نمایش از این می گوییم که جنگ چقدر می تواند بد باشد و خیلی از جوانان و خانواده ها را از بین ببرد. متاسفانه افرادی هستند که منافع خود را در جنگ افروزی تعریف می کنند و همیشه، مردم از این ماجرا در عذابند.

مردم فرانسه هم از جنگ افروزی عده ای در عذابند

میرزایی ادامه داد: واقعیت این است که من سایه جنگ را همیشه حس می کنم کمااینکه در اخبار هم چنین وضعیتی را پیوسته می بینیم اما در عین حال در این نمایش تناقضی هم دیده می شود و آن این است که به رغم اینکه فرانسه در دنیا به کشوری غرق در خوشی و  ایده آل جشن و رقص مشهور است اما این کاملا ظاهری است. در همان کشور هم مردمانی هستند که در رنج هستند و به دلیل حس میهن پرستی فارغ از اینکه تبعات جنگ مانند موریانه زندگیشان را می خورد ولی این ظاهرسازی مانع می شود که منفور بودن جنگ و سیاه بودن آن را ببینند.

وی دلیل استفاده از لوکیشن کافه و غذا در این نمایشنامه گفت: اگر صنعت و زندگی صنعتی را خشن ببینیم عناصری همچون هنر و یا غذا می تواند کمی آن را تلطیف کند. غذا همیشه به عنوان عنصری لذت بخش در زندگی انسان اهمیت داشته است. این که ما در داستانمان از غذا، استیک و عشق و علاقه اش صحبت می کنیم این است که غذای فرانسوی در دنیا شهرت خاصی دارد و این مرد هم با علاقه و ذوق خاصی به پخت آن می پردازد که به ما کمک می کند لذت زندگی را به نمایش بگذاریم تا زمانی که جنگ آغاز می شود و دیگر، غذایی طبخ نمی کنند و آن لذت همیشگی شان را درک نمی کنند.

کارگردان  نمایش زیر آسمان پاریس، غیر از نویسندگی و تهیه کنندگی، بازیگری و طراحی صحنه این نمایش را نیز برعهده دارد و پیش از این نمایش سیمرغ را در جشنواره کاتاک هند و همچنین نمایش مرگ مولف را در جشنواره چک و همچنین سی و هشتمین جشنواره تئاتر فجر به روی صحنه برده است. وی در مورد آثار قبلیش و شباهت و یا تفاوت آنها با اثر اخیرش گفت: نمایش های قبلی من فضای خیلی متفاوتی داشتند. مثلا نمایش سیمرغ کاملا برگرفته از داستان سیمرغ عطار و ماجرای هزاران مرغی که حرکت می کنند تا سیمرغ را ببینند و در واقع از یک خودشناسی به خداشناسی برسند که آن را به صورت یک پرفورمنس اجرا کردم و جوایز متعدد بین المللی هم گرفت.

وی افزود: نمایش مرگ مولف هم داستان زاد ولد بود. مجسمه سازی یک مجسمه می سازد و از شکوه عظمت آن می میرد که مجسمه اش تلاش می کند تا آن مجسمه ساز را زنده کند. این نمایش هم در شرایط پرفورمنس اجرا شد و هیچ کلامی نداشت. آن نمایش هم دغدغه انسان را داشت و ماجرای هنرمندی بود که وقتی دغدغه نان دارد نمی تواند اثری که دوست دارد را خلق کند. اما به یکباره تصمیم می گیرد که این کار را بکند و پیش از آن رازو نیاز و دعا و مراقبه می کند و بعد یک اثر خوب و ماندگار خلق می کند.

میرزائی تصریح کرد: نمایش زیر آسمان پاریس برخلاف کارهای قبلیم کاملا ریتمیک و عاشقانه است. ریتمیک از نظر عنصر نمایشی و نه از منظر دیالکتیک که به همین دلیل هم شرایط شادی را برای مخاطب ایجاد می کند ولی در عین حال باعث می شود که او را به فکر فرو رود.

نمایش زیر آسمان پاریس در عمارت هنری تُ به عنوان مجری طرح و به تهیه کنندگی پیروز میرزایی و بازی اشکان افشاری، پروا محزون، پرهام میرزایی، امیر حسین صادقی آماده تولید شده است و از ۲۷ بهمن ماه سال جاری در سالن شماره ۲ خانه نمایش مهرگان هر روز ساعت 17:30 به روی صحنه  رفته و اجرای آن به مدت دو هفته ادامه خواهد یافت.

سایر عوامل آن عبارتند از: رویا خوشبخت: طراح لباس، وحید پیماندار: طراح پوستر و بروشور، جنان صدفی: طراح گریم ، حسن مهدوی:طراح صدا، ایمان مومنی: طراح نور و امید پناهی به عنوان سازنده تیزر، از دیگر عوامل نمایش زیر آسمان پاریس هستند.

همچنین، ایمان مومنی و ریحانه واحدی دستیاران کارگردان و شقایق قهرمانی به عنوان منشی صحنه در این نمایش حضور دارند و محمد حسین رمضانی، محمدرضا همایی و امیرحسین صادقی عوامل صحنه نمایش زیر آسمان پاریس هستند و سارا مولوی نیز عکاسی این نمایش را بر عهده دارد.