به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری موج، این روزها شاهد برگزاری سی و هشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر هستیم. جشنواره ای که چند سالی است به طور مستقل از جشنواره ملی فیلم فجر ، در زمان و فضایی متفاوت و با چارچوبی متمایز برگزار می شود و به سبب بین المللی بودنش تعداد محدودی از آثار حاضر در آن از میان فیلم های ایرانی است. اگرچه در همین جشنواره هم استقبال مخاطبانی که ارتباط بیشتری با آثار وطنی برقرار می کنند، از فیلم های ایرانی بیشتر است و بویژه اهالی رسانه که تماشای این آثار (که بعضا هم پیش از نمایش در این جشنواره نمایش دیگری نداشته اند) به دلیل نیاز کاریشان، در صف تماشاگران آثار ایرانی حضور پررنگ تری دارند. اما واقعیت این است که آثار خارجی به نمایش درآمده در این جشنواره هم مخاطبان نسبی خود را دارد و اتفاقا علاقمندانِ نوع غنی تری از سینما که می دانند در جشنواره فیلم فجر آثاری غیر تجاری اما هنری تر به نمایش در می آیند تلاش می کنند تا این فرصت را از دست ندهند و بتوانند آثار سینمایی با کیفیت جهانی را، به جای اینکه در منزل و بر صفحه کوچک تلویزیون و یا حتی مانیتور کامپیوتر شخصیشان تماشا کنند، بر پرده عریض سینما ببینند.

حال سوال اینجا است که بزرگترین مانع برای نمایش عمومی فیلم های خارجی که از چند فیلتر کارشناسی عبور کرده و حتی پروانه نمایش هم گرفته اند چیست و چرا چنین آثاری امکان حضور در لیست نمایش سینماهای سراسر کشور نمی یابند تا عموم مردم بتوانند از این لذت فرهنگی هنری بهره مند شوند و شاید حتی باعث رونق سینماهای خالی از تماشاچی این روزها شوند؟  سعید رجبی فروتن معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی در پاسخ به این سوال گفت: واقعیت این است که این مسئله هیچ منع قانونی ندارد. اما به نظر می آید انگیزه لازم برای دفاتر خصوصی و یا شرکت های پخش بین المللی وجود ندارد. یادم هست یک دهه پیش، شرکتی پیشگام شد و چند فیلم از جمله یکی دو اثر از ترکیه به ایران آورد اما متاسفانه ادامه نیافت.

این مقام مسئول افزود: به نظر می آید که باز تعریف مجدد این طرح به گونه‌ای که به یک روند تبدیل شود و توجیه مالی داشته باشد، می تواند بن بست موجود را باز کند. از سوی دیگر سینماداران هم بعضاً برای نمایش فیلم خارجی تمایل نشان‌ داده‌اند و هیچ منع قانونی برای نمایش این آثار وجود ندارد. بدیهی است در این مسیر قبل از هر چیز باید هدف‌گذاری مشخصی صورت بگیرد و از جامعه مخاطبان آن ارزیابی درستی بدست آید.

معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی ادامه داد: در شرایطی که دسترسی به فیلم و سریالهای خارجی آسانتر از گذشته وجود دارد، گزینش آثار خاص می‌تواند، علاقمندان به گونه‌های متفاوت سینمایی را راضی کند تا در پرده بزرگ فیلم‌های خارجی را تماشا کنند. هر قدر این دسترسی ها به روشی قانونمند و با شکل و شمایل رسمی تری باشد، قطعا بازخوردهای بهتری دارد و می تواند راه تعامل و بده بستان با سینمای جهان را هموار کند.

وی در پاسخ به این سوال که آیا هرگز در تعامل با برگزار کنندگان جشنواره جهانی این درخواست بوجود نیامده که مقدمات نمایش برخی از این آثار در کشور را فراهم کنند گفت: خاطرم هست در ادوار گذشته جشنواره، معمولا فیلم هایی که برای این جشنواره انتخاب می شد برخی از حقوق آنها از جمله حقوق نمایش خانگی و اکران سینمائی‌شان ابتیاع می شد که اسنادش هم قابل ارائه است. به نظرم در ادامه باز هم این اتفاق می‌تواند در چارچوب ضوابط نمایش فیلم در کشور و متناسب با فرهنگ و هنجارهای موجود ادامه بابد.

این مدیر سینمایی تاکید کرد: البته این هدف‌ها در بازار فیلم جشنواره بیشتر قابل تعقیب است و هر قدر این بازار پویایی بیشتری به خود بگیرد و زمینه ساز معاملات و روابط مالی و اقتصادی بعدی بین مالکان فیلم‌ها بشود، تاثیراتش را در کیفیت و ارتقای دوره‌های آتی جشنواره نیز نشان می‌دهد.

 رجبی فروتن در پاسخ به این سوال که آیا اکران فیلم های خارجی منافع سینما و سینماگران ایران را به خطر نمی اندازد تاکید کرد: خیر چرا که این انتظاری است که به صورت متقابل برای صاحبان آثار ایرانی هم هست که اگر در جشنواره های خارجی شرکت می کنند آن طرف هم بتواند حقوق و رایت آثار سینمای ایران را خریداری کند. در واقع ارتباط ما با بازار جهانی فیلم از همین جاها شروع می شود.