به گزارش خبرگزاری موج ،  این روزها نام سید مسعود اطیابی به دلیل اکران فیلم سینمایی دینامیت که اتفاقا در شرایط حاد کرونایی با اقبال مخاطب هم روبرو و پرفروش هم شده، بر سر زبان ها است اما او یکی از داوران جشنواره بزرگ صالح (ع) هم بود که چند روز پیش آئین اختتامیه اش مصادف با عید غدیر برگزار شد.

اطیابی در مورد اهمیت برگزاری جشنواره فیلم صالح و اینکه آیا این جشنواره دستاورد متفاوتی  برای سینمای ایران دارد یا خیر به خبرگزاری موج گفت: وقتی فیلم ها را دیدم به این نتیجه رسیدم که این جشنواره چیزهای زیادی به سینما ایران اضافه می کند چرا که افراد با انگیزه های متفاوتی اقدام به ساخت فیلم می کنند که این نکته اهمیت زیادی دارد.

وی افزود: این افراد فیلم هایشان را ذیل سایه مکان مقدسی به نام آستان مقدس امامزاده صالح آورده اند که مکانی برای دعا، نماز، توسل و شفاعت است که ارزشش فراتر از مسائل مادی و دنیوی است. در واقع زیر سایه این پرچم فیلم می سازند و یا آثارشان ارائه می دهند یک حس دیگری دارد؛ البته نه اینکه بگوئیم حس های دیگر بد هستند اما این تنوع در سینما که یک صنعت و هنر خاص مدرن است که با زندگی امروز عجین شده، مهم است. فکر می کنم که توجه به دین و مقدسات و از طرفی توسل به عزیزانی که در واقع وقتی به آنها متوسل می شویم بواسطه حضور روحشان در دنیای دیگر به خداوند متعال نزدیک تر می شویم، اهمیت خاصی دارد.

این کارگردان در پاسخ به این سوال که آیا این خطر را احساس نمی کنید که آثار دچار «شعار زدگی» یا «سفارشی کاری» شوند گفت: وقتی جشنواره برگزار می کنیم، یکی از اهدافی که دنبال می کنیم این است که آثار چند ویژگی نداشته باشند که یکی از آنها شعار زدگی است. باید دقت کنیم که «شعار دادن» ایراد ندارد اما شعار زدگی است که مسئله دار است. شعاری که از «درون» می آید بسیار قدرتمند است اما وقتی شعار از درون نیست و براساس یک رفتار ظاهری می خواهیم شعار بدهیم، دچار شعار زدگی می شویم و هیات داوری جشنواره هم کارش این است که بتواند اینها را تمیز دهد.

عضو هیات داوران نخستین دوره جشنواره صالح ادامه داد: اما از نظر من سفارشی سازی هیچ اشکالی ندارد و نباید به سفارش دهنده و سفارش گیرنده ایراد بگیریم. ممکن است من فیلمساز منتظر یک تقاضا یا سفارش باشم و بحث عرضه و تقاضا مطرح می شود.

اطیابی در پاسخ به اینکه هنوز در چهار دهه گذشته در مورد تعریف دقیق از «سینمای دینی» به تفاهم نرسیده ایم گفت: نمی شود گفت که در این موضوع به تفاهمی نرسیده ایم نباید خیلی بدبین بود، چرا که در جاهایی به تفاهم رسیده ایم و در جاهایی هم نه. همانطور که فیلم های دینی خوبی در دهه های اول انقلاب داشتیم و همین الان هم چنین آثاری داریم. آثاری که ظاهرش اجتماعی باشد اما زیر پیش دینی باشد.

او که یکی از تهیه کنندگان و کارگردانان سینما و تلویزیون ایران است در ادامه اظهار داشت: وقتی فیلمساز طرحی را می سازد، مهم نیست که اثرش ظاهر دینی دارد یا نه؛ مهم این است که آن فیلمساز چه نگاهی دارد، چه دینی دارد و چه میزان پایبندی دارد؛ چراکه آن پایندیش در ساختار اثر، نگاهش به دوربین و میزانسن ها و حتی اکسسوار و ... تاثیر می گذارد. در اینجا، تکنیک اهمیتی ندارد چرا که سینما متعلق به همه دنیا است و فیلم هایمان هم به هم شبیه است. حتی اگر از ظاهری ترین شکل سینما را استفاده کنیم ممکن است فیلم های ما به امریکائی ها شبیه باشد. مهم این است که چه کسی چه چیزی را برای چه کسی و با چه انگیزه ای می سازد.

این سینماگر ادامه داد: مثل این می ماند که بپرسیم یک آشپز مسلمان کباب کوبیده را چگونه می پزد و یک غیر مسلمان چگونه؛ هیچ تفاوتی نمی کند هر دو به یک شکل آن را تولید می کنند اما آشپز مسلمان انصاف را رعایت می کند، تمیز کار می کند، بدنش و فکرش پاک است، گوشتش را از پول حلال تامین کرده است و ممکن است برخی از این موارد را رعایت نکند؛ بدون اینکه هیچ قطعیتی را بتوانیم بر آن مترتب کنیم بگوئیم حتما هر نامسلمانی جنس حلال به ما نمی دهد به هر حال اسلام دینی است که فرض را بر سلامت می گیریم تا اینکه خلافش ثابت شود.

مسعود اطیابی در پاسخ به این سوال که آیا آثاری که در این جشنواره دیدید امکان جهانی شدن و دست کم عرضه به مخاطب غیر دینی دارند گفت: بله اما نه همه آنها بلکه از از صد و اندی فیلمی که ما دیدیدم توانستیم ده فیلم خوب انتخاب کنیم. این در حالی است که حتی نمی توانستیم پانزده اثر انتخاب کنیم چرا که خیلی به هم نزدیک بودند. واقعیت این است برخی از آثار حذف شده خیلی قابل توجه بودند اما در رقابت ممکن است یکی شانس بیشتری داشته باشد. ما هم در داوری با معیارهای جهانی سینما آثار را بررسی کردیم.