پیام هایی برای درگذشت علامه محمدرضا حکیمی
فقدان استاد محمدرضا حکیمی جامعه فرهنگی و علمی کشور را داغدار کرد و به همین مناسبت پیام های تسلیتی منتشر شد.
به گزارش خبرگزاری موج، در پی درگذشت استاد محمدرضا حکیمی که از چندی پیش بر اثر ابتلا به بیماری کرونا و ضعف جسمانی مراجعاتی را به بیمارستان داشت، نهادها، سازمان ها و افراد مختلفی پیام های تسلیتی صادر کردند که برخی از آنها در ادامه منتشر می شوند.
پیام تسلیت وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی
سیدعباس صالحی در پیامی درگذشت استاد محمدرضا حکیمی اندیشمند برجسته دینی را تسلیت گفت. در متن پیام تسلیت وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی آمده است:
«اشکم به نظر قطره زنان میرقصد
آهم به جگر بال فشان میرقصد
تا یاد تو میکنم دلم میبالد
تا نام تو میبرم زبان میرقصد
ارتحال علامه مفضال استاد محمدرضا حکیمی داغ سرزمین دانش و فرهنگ ایران زمین بود. او از تبار عالمان راستین و دانشوران اصیل این مرز و بوم بود که در عمر پاکزیستی خویش زبان و قلم را در خدمت احیای فضیلت و عدالت قرار داد و ردای عزت خرد و اندیشه را به چاکری قدرت و ثروت نیالود.
او از پیشگامان نو فهمی و عصریسازی معارف اهلبیت علیهم السلام بود. اینکه بتوان آن مفاهیم حیاتبخش و نورانی را از منظرهای جدید دریافت و در قالبهای نو عرضه داشت.
او از طلایهداران و متفکران انقلاب اسلامی ایران و دلباخته این موج شکوهمند بود اما آن را در افق عدالت و معنویت تفسیر میکرد و با هرگونه تحریف نظری و عملی آن ستیز داشت و در این حقگویی مداهنهای روا نداشت.
این گزارش به روز می شود....
او در زندگی شخصیاش نماد شکوه قناعت و عزت نفس بود و در قلهای از سلوک روحی و معنوی مکتوم زیست که دریافت کرانههای آن بر معاشران نزدیک هم آشنا نبود.
اینک او در میان ما نیست و فقدانش ضایعهای جبرانناپذیر بود و هست.
در این روزها که ایام به عطر سوگ حسینی ممهور است از ایزد منان میخواهیم که او را با معشوق خویش سالار شهیدان و اهلبیت و اصحاب او محشور کند و این داغ را بر دلدادگان و شاگردان راه و مکتب او آسان سازد و آنان را در مسیری که او تعلیم داد، پایمردی و استواری بخشد.»
یادداشت حسن رحیم پور ازغدی به مناسبت درگذشت علامه حکیمی
حسن رحیم پور ازغدی نیز در پی رحلت عالم و متفکّر برجسته استاد محمد رضا حکیمی، سوگنامه ای در کانال تلگرامی خود نوشت که بدین شرح است:
حکیمی بزرگ رفت. استاد علامه محمدرضا حکیمی، نظریهپرداز بزرگ شیعی معاصر که اصالت عقل محمدی (ص) را با شور عدالت علی (ع) درآمیخت و صلابت حسین (ع) را در عاشورای معرفتی صادق آل محمد (ص) بر سردست گرفت، و یک عمر با تک تک ضربان قلبش، فرج مهدی (عج) را انتظار کشید و در گوش یک نسل، میراث "عقلانیت، عدالت و معنویت" قرآنی را زمزمه کرد و تا آخرین نفس، از کفایت معارف اهل بیت (ع) و از ضرورت عدالت بی ریا گفت و بهر آنچه گفت، عمل کرد و عابد، زاهد و مجاهد ماند،
امشب ساعتی پیش به محضر مولایش رفت. هنوز که عطر خون عاشورا در مشام ماست بدرقهاش میکنیم تا در کربلای ۱۴۰۰ به آخرین شهید کاروان توحید برسد.
در پناه خداست آنکه عمری بنام خدا به حقوق خلق اندیشید. کلماتش از جنس اشک، افکارش از عنصر حکمت و غمهایش همه، شیرین و پشت به دنیا و تماماً رو به آخرت بود. واژه نامه عدالتخواهی را چنان هنرمندانه غنی سازی کرد که شرر به جان اساطیر اشرافیگری افکند. محمد رضا حکیمی مصداقی از (موتوا قبل ان تموتوا) بود، پیش از مرگ طبیعی، با مرگ حقیقی خو گرفت و این روزهای آخر در انتظار ولی عصر (عج) و فرشته مرگ، در بستر احتضار نیز دائم الطهاره بود.
خدایش بپذیرد که عمری همخواب کتاب و قلم بود و در محراب تفکر، با عشق خدا و شفقت بر خلق زیست. مراسم تجهیز و خاکسپاری استاد پس از انتقال پیکر ایشان به مشهد از سوی مؤسسه الحیات و بازماندگان اعلام میگردد.
ارسال نظر