سامان احتشامی نوازنده و مدرس نوازندگی پیانو مطرح کشور در مورد فعالیت های این روزهایش به خبرنگار موسیقی خبرگزاری موج گفت: این روزها فعالیت خاصی ندارم به جز تدریس آنلاین و «تفکر» به قطعاتی که آروزی ضبط واجرای آنها دارم تا ان شاءالله به آرزوهایمان برسیم.

فعلا قصد انتشار هیچ آلبومی را ندارم

وی در پاسخ به این سوال که سرنوشت آلبوم های آماده انتشارش چه شد گفت: فعلا قصد انتشار هیچ کدام از آنها را به چند دلیل ندارم. یکی اینکه من فردی انرژیک و شوخ هستم و برخی از آهنگ های من شاد و سرزنده هستند که الان موقعیتی نیست که آنها را منتشر کنم و دوم اینکه اصلا جایی نیست که آنها را منتشر کنیم.

این نوازنده پیانو تصریح کرد: ما در شرایط کنونی مغازه ای که لوح فشرده موسیقیایی را بفروشیم سراغ نداریم؛ جایی که افراد بخواهند در یک جمع قرار بگیرند و بتوانند به کارهایشان برسند نداریم. در واقع بستر مناسبی که بتواند آثار هنری و از جمله موسیقی عرضه شود وجود ندرد چرا که باید جایی باشد که مردم بتوانند به راحتی به آنها مراجعه کنند، در آنجا قدم بزنند و موسیقی را گوش دهند و آنرا انتخاب کنند و بخرند. مغازه هایی که مناسب فروش موسیقی باشند تعطیل شده اند و رسما بازار موسیقی به اینترنت رفته و متاسفانه به دلیل اینکه ما تحریم هستیم، هیچ جایی ما نمی توانیم آثارمان را عرضه کنیم.

این هنرمند مشهور ادامه داد: به همین دلایل از انتشار آلبوم ها دست نگه داشته ام و تنها می نویسم تا آهنگ هایی که درست می کنم از خاطرم نرود. چون فعلا که نمی توانم اجرایش کنم،  حتی نمی توانم ضبطشان هم کنم چرا که نمی خواهم نوازنده عزیزم را در این شرایط دعوت کنم تا فضای بسته یک استودیو بیاید وبرای من ساز بزند. 

با مهدی وجدانی از راه دور همکاری کرده ام

سامان احتشامی در مورد قطعه دلدار که به صورت مشترک با مهدی وجدانی منتشر کردند گفت: با ایشان هم اگر همکاری کرده ایم به این شکل بوده که آقای وجدانی، نُتش را برای من فرستاده و من در استودیوی شخصی خودم پیانو و تنبکش را به طور جداگانه زده ام و آقای امیرحسین طائی هم که نوازندگی ویولن‌هایش را برعهده داشته است، به تنهایی تمام سازها را در منزلش اجرا کرده و سپس همه موسیقی را برای آقای وجدانی ارسال کرده ایم که بعد از اینکه ایشان تائید کرده است بر روی هم میکس شده و منتشر شده است. 

تفاوت نوازندگی یک چهره شناخته شده با یک نوازنده حرفه ای

وی در مورد ویدئوی هم نوازی اش با علی اوجی که به تازگی در فضای مجازی منتشر شده گفت: این همنوازی هم مربوط است به حدود دو سال پیش و زمانی که او تهیه کننده برنامه های آقای مهران مدیری بود. یک روز بابت کاری به دفتر من آمد و بر روی « ساز کاخون » نشست شروع کرد به نواختن آن. من هم پیشنهاد دادم به کمک یکی از هنرجوهای آوزشگاهم که آنجا حضور داشت، ضبطش کنیم. خیلی جالب است که این کلیپ کوتاه خیلی وایرال شده است.

احتشامی تاکید کرد: از اینجا می توان متوجه شد که چقدر تفاوت وجود دارد بین اینکه یک چهره شناخته شده نوازندگی کرده تا اینکه اگر حتی یک نوازنده تبنکی که حتی درست تر از آقای اوجی می نواخت، در کنار من قرار می گرفت. همه اینها از روانشناسی و جامعه شناسی ما هم نشات می گیرد. 

چرا موسیقی های این روزها گرم نیستند؟!

وی تصریح کرد: الان هم بعضا اگر کاری ضبط می شود به این شکل است که هر کسی یک استودیوی شخصی کوچک در خانه دارد و سازها را جداگانه می نوازد و ضبط می کند و یک فرد صدا بردار و میکس کننده آنها را با هم تلفیق می کند. یکی از دلایلی هم که موسیقی هایی که الان تولید می شود کمتر حس و حال دارند، همین است که اکثر نوازنده ها، به دلیل کرونا اصلا همدیگر را نمی بینند. اگر چه خوشبختانه یکی از کارهایی که می توان انجام داد این است که توسط ابزاری همچون نرم افزارهای کاربردی مانند واتساپ که امکان ارتباط تصویری را هم فراهم می کند، هنرمندان از راه دور یکدیگر را ببینند و موسیقی بنوازند و ضبط کنند.

این نوازنده چیره دست و مدرس پیانو در پاسخ به اینکه در یکی دو سالی که از فراگیری کرونا گذشته، چندین بار گروهی از هنرمندان از اقصا نقاط دنیا و راه دور، با هم اقدام به همنوازی و تولید قطعاتی کرده اند تا شاید به کمک یک اجرای جهانی  به مردم روحیه بدهند، آیا شما چنین کاری را مفید می دانید گفت: من فکر می کنم چون هنرمندان چاره دیگری ندارند به چنین کاری دست می زنند. من از کودکیم چنین کاری را تجربه کرده ام.  درواقع از وقتی که ایمیل بوجود آمد، من موسیقیم را برای دیگران ایمیل کرده ام. اما الان که کرونا آمده است چنین تلاش هایی بیشتر دیده می شود. بیش از ده سال است که دیگر در استودیوی دیگران ساز نمی زنم بلکه در استودیوی خودم می نوازم و ضبط می کنم و برای موزیسین ها ارسال می کنم. مدت ها است که ما نوازنده ها تا جایی که می توانیم هم دیگر را نمی بینیم و به همین دلیل است که استودیوها کوچک شده اند. قبلا نیاز بود که نوازنده ها در کنار هم قرار بگیرند اما امروز دیگر اینطور نیست اما یک آسب هم دارد و آن اینکه گرمای موسیقی کمتر می شود. 

باید به عزای مردم احترام بگذاریم

وی که اولین آلبومش با عنوان باغ به باغ (قطعاتی برای پیانو و تنبک) را در سال ۱۳۷۱ در حالی که تنها چهارده سال سن داشته منتشر کرده است، در پاسخ به اینکه عده ای معتقدند که در این روزگار که مردم به دلیل تبعات کرونا افسرده، نا امید یا غمگین هستند، هنر و بویژه موسیقی می تواند به حفظ روحیه مردم کمک کند، گفت: به نظر من این حرف صحیحی نیست. یعنی وقتی که مردم عزادار از دست دادن عزیزانشان هستند نمی توان شاد بود؛ همانگونه که اگر در همسایگی یکی از ما عزیزیشان را از دست داده باشند ما برای فرزندمان جشن تولد نمی گیریم. همانطور که نباید نیمه شب سر و صدا کنیم یا بی موقع زباله ها را بیرون بگذاریم، باید به عزای مردم هم احترام بگذاریم. نمی توانیم در حالی که مردم هق هق گریه می کنند ما یک آهنگ شاد پخش کنیم.

او با بیان اینکه از غمگین بودن مردم نباید سواستفاده کرد اظهار داشت: به نظر من کسی  که در این فضا ادعا می کند می خواهد ما را شاد کند، به هیچ وجه اینکار را نمی کند بلکه چون کار و درآمد دیگری ندارد اقدام به انتشار قطعات شاد خودش می کند. به هرحال برای کار زحمت کشیده و هزینه کرده اند و می خواهند آن سرمایه بازگردد. یعنی من بیشتر این مسئله را رفتاری کاسبکارانه ارزیابی می کنم تا یک تلاش نوع‌دوستانه. همانطور که در ایام سوگواری محرم ما شادی نمی کنیم و در اعیاد هم عزاداری نمی کنیم. من چند روز پیش در حال جارو کشیدن در منزل بودم و یک موسیقی شاد پخش می شد اما من های های گریه می کردم چرا که یاد روزها و لحظات، دور همی ها، مهمانی و شادی هایی که داشتیم افتادم که و امروز دیگر امکان تکرارش را نداریم. 

تولید اثر هنری در این شرایط بیشتر به هنرمند کمک می کند تا مردم

وی در پاسخ به اینکه بنابراین شما فکر می کنید افراد چگونه روحیه‌اشان را حفظ کنند و آیا آثار هنری در این زمینه کمکی نمی کنند؟ گفت: حفظ روحیه بر عهده خود افراد است که با ورزش و مراقبت از خودشان می توانند تا حدی این کار را انجام دهند. اما آثار هنری بیشتر به خود هنرمند کمک می کند تا مردم؛ چرا که وقتی یک هنرمند درگیر تولید اثرش می شود دیگر به سایر مسائل و بویژه گرفتاری‌ها، مرگ و میر و مسایل بد دیگر فکر نمی کند.

این موزیسن تصریح کرد: مهم نیست که خروجی این اتفاق چیست اما الان، مردم دل و دماغ موسیقی گوش کردن ندارند. ضمن اینکه باید به سبد خرید مردم هم توجه کرد. وقتی نیازهای اساسی و اولیه مردم تامین باشد تا بعد به هنر و کالاهای هنری توجه کنند. من فکر می کنم کسی که گرسنه است به گالری نمی رود تا نقاشی تماشا کند و کسی حالش بد است اصلا موسیقی گوش نمی دهد و حتی ممکن است با صدای بلند رادیو هم به هم بریزد.

احتشامی در پاسخ به اینکه بنابراین با این ایده دولت جدید که ابتدا باید به فکر معیشت مردم بود موافق است اظهار داشت: بله برای اینکه این بی معنی است که من برای کسی پیانو بزنم که اصلا به من توجه نمی کند. 

این روزها سرمایه گذاری روی آلبوم موسیقی بدون بازگشت است

وی در واکنش به این مطلب که ولی برخی از هنرمندان هم معتقدند که هنر شغلشان است و آنها هم از همین طریق معیشت خود را تامین می کنند بیان کرد: بله من هم با این حرف موافقم و خودم هم کار موسیق می کنم و ضبطش می کنم اما بازاری برایش ندارم که پخشش کنم. اگر الان موسیقی‌ای تولید می شود یا دلی است یا با پول یک تهیه کننده ای که این آمادگی را دارد که یک سرمایه گذاری پرخطر کند و به پولی که هزینه می کند، نرسد. 

سامان احتشامی تاکید کرد: الان تقریبا هیچ گروهی به سرمایه گذاریش نمی رسد؛ در حالی که پیش از این خواننده هایی بر روی تولید و پخش قطعاتی سرمایه گذاری می کردند و بواسطه آن، به دفعات کنسرت هایی را اجرا می کردند که برایشان درآمدزا و سودآور بود؛ اما در حال حاضر و باتوجه به این شرایط، دیگر برنامه ای وجود ندارد و سرمایه گذاری ها بی نتیجه هستند.