به گزارش خبرگزاری موج، آیین بزرگداشت مژگان عظیمی و رونمایی از مستند «از کودکی تا کودکی» به تهیه‌کنندگی و کارگردانی ابوالفضل توکلی از تولیدات جدید شبکه مستند شامگاه دوشنبه، ۲۹ خرداد با حضور مدیر تولید شبکه مستند، پیشکسوتان دوبله در فرهنگسرای ابن‌سینا برگزار شد.

در ابتدای این نشست مژگان عظیمی با قدردانی از شبکه مستند برای ساخت مستندهای پیشکسوتان دوبله و صدا گفت: نزدیک به ۵۰ سال است که مشغول فعالیت‌های هنری هستم. در ابتدا کار خود را از رادیو و برنامه کودکان آغاز کردم و در خدمت خانم وکیلی بودم. ایشان همیشه استاد من بودند و هیچ‌وقت راهنمایی‌های ایشان را فراموش نمی‌کنم. از ایشان تشکر می‌کنم.

او ادامه داد: با گذر زمان و کسب تجربه بیشتر، آرام‌آرام از رادیو جدا شدم و وارد عرصه صدا و دوبله شدم. این کار را بسیار دوست دارم و شاید اگر بار دیگر متولد شوم، همین کار را انتخاب کنم. همیشه تلاش کردم کارهای موفقی را در عرصه دوبلاژ ارائه بدهم. امیدوارم در طول این سال‌ها توانسته باشم لبخندی را بر لبان کودکان بیاورم و آنها را شاد کرده باشم. 

عظیمی در پایان گفت: از آقای توکلی و همکاران خوبم برای محبتی که به من داشتند سپاسگزارم و از شبکه مستند که با ساخت مجموعه مستندهایی از اهالی صدا و دوبله به آنان پرداخت و فعالیت هنری آنها را ماندگار کرد. 

مژگان عظیمی، دوبلور باسابقه عرصه کودک درباره علاقه اش به کارهای کودکانه گفت: همیشه دوست داشتم در این سالها کودکان را با کارهایم شاد کنم و خنده بر لبانشان بیاوردم. امیدوارم موفق بوده باشم.

سپس ژرژ پطرسی که مهمان ویژه این مراسم بود در سخنانی گفت: خانم عظیمی را از طریق رادیو نمی‌شناختم اما ایشان را در واحد دوبلاژ دیدم. در چند کار مشترکی که با ایشان داشتیم از اخلاق، رفتار، منش و انضباط ایشان بسیار راضی و خشنود بودم. همچنین همیشه برایم جای تعجب داشت که یک خانم چگونه می‌تواند به‌جای یک بچه حرف بزند؟

این دوبلور باسابقه اظهار کرد: دقت داشته باشید، کافی نیست که یک دوبلور فقط صدایش را در قواره یک بچه، کوچک کند بلکه باید ذهنیت بچه را در خود ایجاد کند تا بتواند بهترین دوبله را ارائه دهد. همین موضوع باعث می‌شود تا مخاطب احساس کند که واقعاً یک بچه حرف می‌زند. خانم عظیمی در این کار بسیار متبحر است. او دنیای یک بچه را به‌خوبی در کارش به تصویر می‌کشد. خاطرم هست در سریالی که با ایشان همکاری می‌کردیم یک کاراکتر بچه داشتیم که واقعاً دوست‌داشتنی بود. وقتی صدای خانم مژگان عظیمی هم بر او نشست بسیار عالی شد. 

در ادامه مدیر تولید شبکه مستند نیز در سخنانی گفت: در سال‌های گذشته در عین اینکه اتفاقات خوبی در کشور داشته‌ایم اما اتفاقات بد و تلخی نیز رخ‌ داده است. یکی از این اتفاقات تلخ از دست‌دادن برخی سرمایه‌های انسانی در کشور و کاهش سرمایه اجتماعی در جامعه است. بر همین اساس خیلی از افراد برجسته و کارآمدی که در اطراف ما بودند بنا بر دلایلی در جمع خانواده ما حضور ندارند. 

ابوالقاسم ناصری خاطرنشان کرد: فلسفه وجودی این جلسه این است که به خانم عظیمی به‌ عنوان یک فرد متخصص و کارآمد اعلام کنیم که خوشحالیم ایشان به‌ عنوان یک سرمایه اجتماعی متخصص در کنار ماست. جمله معروفی هست که می‌گوید اگر آموختن در دوران کودکی باشد، مانند نقشی است که بر سنگ نگاشته می‌شود. این موضوع نه فقط برای علم بلکه برای تربیت نیز صادق است که بنده از آن به‌عنوان سرمایه اجتماعی یاد می‌کنم. خیرخواهی، دوستی، کمک به دیگران، اعتماد عمومی، حب به وطن و ... از جمله مولفه‌های این سرمایه اجتماعی است. 

وی تصریح کرد: کارهایی که از خانم عظیمی می‌بینیم به دلیل اینکه بر ذهن و لوح پاک کودکان نقش می‌بندد می‌تواند سرمایه اجتماعی آینده ما را افزایش بدهد. به این معنی که خیرخواهی را به آنان آموزش بدهد و پلید بودن را به‌عنوان یک ویژگی منفی در چشم آنان مذموم کند.

سپس ابوالفضل توکلی، کارگردان فیلم مستند «از کودکی تا کودکی» به ذکر خاطره ای پرداخت و گفت: به یاد دارم اولین جلسه رونمایی که در این مکان برگزار کردیم در سال ۱۳۹۵ برای بزرگداشت استاد جلال مقامی بود. امیدوارم روح ایشان شاد باشد. افراد دیگری نیز بودند که در طول این سال‌ها به این جلسات می‌آمدند اما از دنیا رفته‌اند.

او با اشاره به ساخت مستند «از کودکی تا کودکی» یادآور شد: مستند پرتره خانم عظیمی را چند سال پیش می‌خواستم بسازم و در رفت‌وآمد با ایشان بودم اما زمان اجازه نمی‌داد این اتفاق رقم بخورد. در نهایت در یک نقطه با همدیگر هماهنگ شدیم و تولید این مستند آغاز شد. در ابتدا تصویربرداری کردیم اما ایشان از کشور رفتند تا اینکه چند روز پیش به کشور بازگشتند و برای نخستین‌ بار فیلم را تماشا کردند. 

این مستندساز تصریح کرد: وقتی با خانم عظیمی صحبت می‌کردم چه جلوی دوربین و چه پشت دوربین احساس کردم مادری کودک گونه است که شفافیت و زلال بودن کودکی را در خود دارد. به نظرم این موضوع در صدا و گفتار ایشان طنین پیدا کرده است. البته ایشان یکبار هم اشک مرا درآورده است! خاطرم هست چند سال پیش برای ساخت فیلمی باید به کنیا می‌رفتم. از آنجا هماهنگی این برنامه ناگهانی بود، با موبایلم از دخترم فیلم گرفتم برای اینکه در سفر به یادش باشم. قرار بود آن پروژه ۲۰ روز طول بکشد اما به دلیل حمله گروه‌های تروریستی کارمان بیشتر طول کشید. هر زمان که دلتنگ دخترم می‌شدم فیلم او را در موبایلم می‌دیدم. شعری که دخترم در آنجا می‌خواند را خانم عظیمی خوانده بود و من هر وقت آن را گوش می‌کردم گریه‌ام می‌گرفت.

در پایان این مراسم تندیس شبکه مستند و لوح تقدیر مدیر شبکه به مژگان عظیمی اهدا و از نیم‌قرن فعالیت هنری این پیشکسوت قدردانی شد.