، شب قدر در حرم مطهر حضرت معصومه (س) با حضور پرشور زائران، آکنده از دعا و مناجات شد. در این شب معنوی، عاشقان اهل‌بیت (ع) به یاد امام زمان (عج) به نیایش و توبه پرداختند و در جوار بانوی کرامت، تقدیر خود را طلب کردند.

شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان، شبی که درهای آسمان بیش از هر زمان دیگری به روی بندگان گشوده است، حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه (س) مملو از عاشقان و دلدادگانی بود که آمده بودند تا در این شب سرنوشت‌ساز، تقدیر خود را به بهترین شکل ممکن رقم بزنند.

از ساعات ابتدایی شب، خیل عظیم زائران از جای‌جای ایران و حتی کشورهای مختلف، خود را به بارگاه نورانی کریمه اهل‌بیت (س) رسانده بودند. برخی در کنار ایوان آینه، مشغول نماز و نیایش بودند، برخی در صحن‌های مطهر حرم، قرآن به دست گرفته و زیر لب آیاتی از کتاب الهی را زمزمه می‌کردند و گروهی دیگر در کنار ضریح حضرت، اشک‌هایشان را بدرقه نجواهای عاشقانه خود کرده بودند.

مراسم احیای این شب عزیز، با قرائت دعای جوشن کبیر به نوای سید علی حسینی‌نژاد آغاز شد. زمزمه‌های "الغوث الغوث، خلصنا من النار یا رب" در سراسر حرم طنین‌انداز شده بود و زائران با چشمانی اشک‌بار، هر فراز از دعا را با تمام وجود تکرار می‌کردند. نوای حزین و دلنشین مداحی، فضای معنوی حرم را دوچندان کرده بود.

پس از دعای جوشن کبیر، آیت‌الله سید محمدمهدی میرباقری به ایراد سخنرانی پرداخت.وی با اشاره به جایگاه شب بیست و سوم به‌عنوان شب امضای مقدرات، تأکید کرد که در این شب، امام زمان (عج) به اذن الهی، تقدیر یک‌ساله بندگان را امضا می‌کند و اهل ایمان باید از این فرصت استثنایی نهایت استفاده را ببرند.

میرباقری همچنین به اهمیت خواندن سوره‌های عنکبوت، دخان و قدر اشاره و تصریح کرد که این سوره‌ها راه نجات و هدایت در مسیر سختی‌های دوران غیبت را نشان می‌دهند.

در ادامه مراسم، آیین ترتیل‌خوانی سوره‌های عنکبوت، دخان و قدر برگزار شد. زمزمه آیات الهی، روحی تازه در جان‌های تشنه انداخته بود و هر کسی به نوعی در حال راز و نیاز با پروردگار بود.

حجت‌الاسلام والمسلمین ضیایی، با مناجات‌های جانسوز خود، حال و هوای حرم را بیش از پیش روحانی کرد. اشک‌های جاری زائران، دل‌های شکسته و دستانی که به‌سوی آسمان بلند شده بودند، نشان از امیدی داشت که همه به لطف و کرم الهی بسته بودند.

یکی از جلوه‌های زیبای این شب معنوی، حضور هادیان کریمه در میان زائران بود. این گروه از مبلغان، در قالب طرح "زندگی با آیه‌ها"، به گفت‌وگو با مردم می‌پرداختند و مفاهیم قرآنی و معارف اهل‌بیت (ع) را به آن‌ها یادآوری می‌کردند.

در کنار شور و حال معنوی، چایخانه حضرتی نیز با خادمانی که با عشق و ارادت به زائران خدمت می‌کردند، جلوه‌ای خاص به فضای حرم بخشیده بود. زائران خسته از شب‌زنده‌داری، با چای داغ و محبت خادمان، لحظاتی را به آرامش می‌گذراندند و خود را برای ادامه مناجات آماده می‌کردند.

خادمان دارالشفای حرم نیز در این شب عزیز، با تمام توان در حال خدمت‌رسانی به بیماران بودند. برخی زائران که دچار ضعف و بی‌حالی شده بودند، با کمک این خادمان بهبود می‌یافتند و دوباره به جمع عاشقان حاضر در حرم می‌پیوستند.

با نزدیک شدن به اذان صبح، مراسم احیای شب قدر رو به پایان بود. زائران، آخرین نجواهای خود را در دل زمزمه می‌کردند، برخی همچنان قرآن را بر سر داشتند و برخی دیگر در گوشه‌ای از صحن، سجده شکر به جا می‌آوردند.

آسمان قم آرام‌آرام روشن می‌شد و حرم بانوی کرامت، وداعی شیرین با زائران شب‌زنده‌دار داشت. امید همه آن‌ها این بود که امضای امام زمان (عج) بر کتاب تقدیرشان، سرشار از رحمت، مغفرت و سعادت باشد.