به گزارش خبرگزاری موج، برخلاف گمانه زنی ها و شایعه سازی های مخالفین جمهوری اسلامی که در شبکه های خبرسازی شان از دلسردی و ناامیدی مردم صحبت کرده و تصور اشتباهی را مبنی بر عدم مشارکت مردم در انتخابات ها در کشورمان ترسیم نموده اند، این بار نیز مردم ایران در حساس ترین برهه تاریخی، کشور را رها نکرده و خود را در سرنوشت آن سهیم دانسته اند.

حضور پررنگ تر مردم در انتخابات گواهی فضای بازتر سیاسی در کشور است. بطوری که مردم نیز پذیرفتند که انتخابات از مهم ترین راه های رسیدن به خواسته ها و مطالباتشان در هر حوزه ای می باشد. همچنان که هنرمندان، ورزشکاران، فرهنگیان، جوانان و دانشجویان و اقشار دیگر با حضور و تشویق مردم به مشارکت، راه رسیدن به مطالباتشان را انتخاب و انتخابات یافته اند.

البته آن چیز که در طول سالهای اخیر بیشتر نمود داشته است، سیر صعودی تمایل مردم کشور به سوی جریانات عقلانی است. تا جایی که در انتخابات سال ۹۲، انتخابات مجلس ۹۴ و ریاست جمهوری و شورای شهر ۹۶ بخوبی نشان داده اند که لیست هایی با نگاه اصلاحات، عقلانیت، اعتدال و توجه ویژه به توسعه و فرهنگ، مقبول تر است و جریانات سنتی در بین اقشار تاثیرگزار جامعه اقبالی ندارند.

البته این اقبال و جایگاه عمومی درخصوص لیست های منصوب به اصلاح طلبان پس از پایان دولت نهم و دهم باتوجه به عدم موفقیت های پی در پی رئیس دولت وقت و به شکست انجامیدن روش هایش و ناامیدی مردم از این نوع مدیریت در کشور پدیدار شده تا جایی که برای جریان اصلاح طلبی با توجه به مقایسه ای که در امار موجود است، دولت اصلاحات و مدیران اصلاح طلب موفق تر عمل نموده اند و همین امر اعتماد عمومی را نسبت به این جریان در کشور ما قوی تر ساخته است.

این انتخابات در حوزه ریاست جمهوری بخوبی نشان داد که شهر و روستا مکل همدیگر و در کنار هم در مسیر امید و عقلانیت پیمایشی یکنوع و همسان داشته و مسیر امید به توسعه را دنبال می کنند. اگرچه در برخی مناطق سرعت و شدت متفاوتی دارند، اما از ساختار مشابهی برخوردارند.

انتخابات شوراهای شهر و روستا نیز نویدبخش امید و عقلانیت و قبول انتخاب های لیستی با تضمین یک حزب و جناح مشترک بوده که اعتبارو اعتماد عمومی را بدنبال خواهد داشت.

دو  مورد خاص در انتخابات شوراهای امسال ، بسیار حائز اهمیت است که در ادامه به بررسی آن می پردازم

ابتدا نگاهی به انتخابات شورای شهر تهران که رئیس فعلی آن با جایگاه بسیار مناسبی که در انظار عمومی داشته است، بدون توجه به همه تخصص، توان و عملکردش انتخاب نشد. این نشان می دهد مردم به نگاه سیاسی بیشتر از موارد دیگر توجه می کنند که ناشی از بی توجهی کاندیداها و مسولین در دوره های گذشته به این خواسته مردم است.

مورد دوم نیز انتخاب یک پاکبان شهرداری در گیلان و یک دستفروش با مدرک کارشناسی ارشد زبان خارجی است که متاسفانه از نظر من انتخاب این دو بجا نبوده و تنها یک انتخاب احساسی بوده است. چرا که معتقدم هر مدیر و مسولی باید مسیر مدیریتی و پیشرفت را پلکانی طی کرده تا با تجربه موقعیت های مختلف شغلی در سطوح و طبقات مختلف، تجربیات کافی را نیز بدست آورد.

بدین معنی که تخصص و توانایی و تجربه در این دو انتخاب لحاظ نشده و متاسفانه مردم تنها احساسات را ملاک قرار داده اند. این مساله آموزنده خطر بزرگی به نام پوپولیسم است که نسل های بعدی را تشویق می کند تا با ساده نشان دادن خود و با تحریک احساسات مردم، کارهای مهم کشور به دست افراد غیرمتخصص و بی تجربه سپرده شود.

محمد آرمین

فعال سیاسی و مدرس دانشگاه