، ۸۴ سال پیش در روز ۱۸ آذر ماه ۱۳۱۹ خورشیدی، نخستین کشتی تجاری روسی حامل قطعات و ماشین آلات کارخانه ذوب آهن به وزن هزار تن در بندر نوشهر پهلو گرفت و بدین ترتیب این بندر به صورت رسمی مورد بهره برداری قرار گرفت.

گفتنی است ساخت بندر نوشهر در سال ۱۳۰۹ توسط دو شرکت بندر سازی بورورکس هلند و آگرمن بلژیک در منطقه ای که دهنو نام داشت با اعتباری حدود ۸۰ میلیون ریال آغاز و در سال ۱۳۱۰ راه آهنی به طول ۷ کیلومتر برای انتقال سنگ از معدن ماشلک به منظور ساخت اسکله‌ها و موج شکن‌های بندر احداث گردید.

   به واسطه ساخت بندر، در سال ۱۳۱۴ بر اساس مصوبه وزارت معارف وقت، دهنو به نوشهر تغییر نام یافت.

در سال ۱۳۱۵ چهار باب انبار سنگی به مساحت هر باب هزار متر مربع توسط شرکت سوئدی در مدت زمان یک سال در ضلع جنوبی بندر نوشهر ساخته شد.

بر اساس نوشته های مندرج در روزنامه اطلاعات، در روز ۲۷ فروردین ماه ۱۳۱۹ عملیات ساخت اسکله ها، موج شکن‌ها و انبارهای بندر به پایان رسید و دو روز بعد در روز پنج‌شنبه ۲۹ فروردین ماه با حضور مهندس نصرت الله دولتداد رئیس کل بنادر کشور و مهندس نصرت الله اردلان (رئیس بندر نوشهر) و مهندس حسین مهرایی (ناظر ساخت ) اسکله ها، موج شکن ها و انبارهای بندر به دقت مورد ملاحظه و بررسی قرار گرفت و با تنظیم صورت جلسه از شرکت‌های سازنده تحویل گرفته شد.

تبدیل بندر نوشهر به منطقه ویژه اقتصادی

با تصویب مجلس شورای اسلامی از اردیبهشت ماه ۱۳۹۰ بندر نوشهر به منطقه ویژه اقتصادی تبدیل و امکان بهره مندی بازرگانان و سرمایه گذاران بخش خصوصی از مزایا و تسهیلات ناشی از قانون مناطق ویژه اقتصادی فراهم شده است.

بندر نوشهر در حال حاضر با مساحت ۸۸ هکتار و دارا بودن ۷ پست اسکله تجاری، خدماتی و نفتی که یک پست از اسکله ها قابلیت پهلودهی کشتی‌های رو-رو کامیونی را دارد و با بهره گیری از تجهیزات مدرن بندری و دریایی از ظرفیت مناسبی برای تخلیه و بارگیری انواع کالا و پذیرش کشتی های تجاری با آبخور 4/5 متر برخوردار است.