نمایندگان با تصویب ماده یک این لایحه اصطلاحات به کار رفته در این قانون را به شرح زیر تعریف کردند:

الف-طفل: هر فردی که به سن بلوغ شرعی نرسیده است.

ب-نوجوان: هر فردی که زیر ۱۸ سال کامل رسیده باشد.

پ-بی توجهی و سهل انگاری: کوتاهی در انجام تکالیف از قبیل تامین نیازهای اساسی و ضروری طفل و نوجوان و یا وظایف مربوط به حضانت، ولایت، قیومیت، وصایت، نظارت یا مراقبت از آنان توسط والدین، اولیا یا سرپرست قانونی یا هر شخصی که مکلف به آن است.

ت-سوءرفتار: هرگونه فعل و ترک فعل عمدی که سلامت جسمی، روانی، اخلاقی یا اجتماعی طفل و نوجوان را در معرض خطر و آسیب قرار دهد از جمله ضرب و جرح، محبوس کردن، سوءاستفاده جنسی، توهین یا تهدید نسبت به طفل یا نوجوان در صورتی که جنبه تادیبی نداشته باشد یا قرار دادن او در شرایط سخت و غیرمتعارف یا خودداری از کمک به وی.

ث-بهره کشی اقتصادی: به کارگیری غیرقانونی طفل و یا نوجوان یا وادار کردن و گماردن او به کاری یا خدمتی که از لحاظ جسمی، روانی، اخلاقی یا اجتماعی با نظر به وضعیت طفل و نوجوان برای وی مضر یا خطرناک باشد.

ج-معامله: خرید و فروش و یا هرگونه اقدام غیرقانونی که به موجب آن طفل یا نوجوان در ازای پرداخت وجه یا امتیاز یا سایر موارد در اختیار دیگری قرار می گیرد.

چ-فحشا: به کارگیری یا وادار کردن طفل و نوجوان در فعالیت های جنسی برای خود یا دیگران.

ح-مبتذل: هرگونه محتوا یا تصویری که دارای صحنه و صور قبیحه باشد.

خ-مستهجن: هرگونه محتوا یا تصویری که به صورت واقعی یا غیرواقعی بیانگر برهنگی کامل زن یا مرد، آمیزش، عمل جنسی یا اندام جنسی انسان است.

د-هرزه نگاری: تهیه و تولید هر اثری که محتوای آن بیانگر جذابیت جنسی طفل یا نوجوان مانند برهنگی، آمیزش، عمل جنسی یا اندام جنسی باشد.

ذ-خطر شدید و قریب الوقوع: وضعیتی که حیات یا سلامت جسمی یا روانی طفل و نوجوان به شدت تهدید و در معرض آسیب قرار گیرد به نحوی که مداخله فوری و چاره جویی را ایجاد نماید.

بر اساس ماده ۲، تمام افرادی که به سن ۱۸ سال تمام شمسی نرسیده اند مشمول این قانون هستند.