از آنجایی که سابقه اجرای چنین معافیت هایی به نخستین سال‌های بعد از تصویب قانون کار باز می ‌گردد، جامعه کارگری نسبت به این موضوع واکنش خوبی ندارد. موضوع خروج کارکنان بقاع متبرکه و مساجد از شمول حمایت‌های قانون کار اولین بار در سال ۷۳ به پیشنهاد وزیر وقت کار و امور اجتماعی در هیأت دولت به تصویب رسید و از آن زمان تا کنون تمام دولت‌ها آن را تکرار کرده‌اند. به موجب آیین نامه که استناد به ماده ۱۹۱ قانون کار دارد، کارکنان بقاع متبرکه و مساجد از شمولیت قوانین ۲۵،۲۶، ۲۷،۳۱، ۳۲،۴۱،، ۵۱ و۵۸ معاف شده اند. در صورتی که این قانون برای کارگاه‌های کمتر از ۵نفر مانند کارکنان بقاع متبرکه و مساجد اجرایی شود، تمام کارگران در کارگاه های کمتر از ۵نفر دیگر تحت پوشش قوانین کار از جمله ماده ۲۵(ممنوعیت فسخ یک طرفه قرارداد کار)، ماده ۲۶(چگونگی تغییر شرایط کار کارگر)، ماده ۲۷(چگونگی اخراج کارگر)، ماده ۳۱(نحوه محاسبه سنوات پایان کار)، ماده ۳۲(محاسبه سنوات پایان کار کارگرانی که توانایی جسمی و روحی آنها براثر انجام کار مورد توافق آسیب دیده است)، ماده ۴۱(محاسبه حداقل مزذکارگران)، ماده ۵۱(تعیین حداقل ساعت کار روزانه) و ماده ۵۸(پرداخت ۳۵ درصد مزد اضافی بابت انجام هرساعت کار شبانه) خارج خواهد شد.