، بیش از ۶ ماه از آغاز جنگ غزه می گذرد. جنگی که تاکنون هیچ دستاورد معناداری را برای رژیم اشغالگر قدس جز کشتار مردم بیگناه و انجام اقدامات تروریستی در سطح منطقه از سوی صهیونیست‌ها و البته تشدید انزوای بین المللی این رژیم به همراه نداشته است. با این همه، رژیم صهیونیستی در پسِ آنچه رسانه ها و افکار عمومی با محوریت وضعیت بحرانی آن گزارش داده و مشاهده می کنند، واقعیت هایی را پنهان می کند که از وخیم بودن بیش از پیش اوضاع در اراضی اشغالی حکایت دارند.

در این رابطه، به طور خاص به تازگی شاهد بودیم که در خبری به این نکته اشاره شد که نیمی از کارکنان بندر ایلات در اراضی اشغالی، به مرخصی فرستاده شده اند و دیگر در موقعیت کاری خود حضور ندارند. دلیل این مساله نیز ایجاد وقفه جدی در روند کشتیرانی بین المللی و تجارت دریایی صهیونیست ها است که چالش های جدی را برای رژیم اشغالگر قدس ایجاد کرده است. کافی است توجه داشته باشیم که بیش از ۹۸ درصد از تجارت خارجی اسرائیل از طریق دریا انجام می گیرد.

جدای از این ها، آمارهای رسمی حاکی از این هستند که جنگ غزه چیزی بیش از ۶۰ میلیارد دلار خسارت روی دست اقتصادِ رژیم اشغالگر قدس گذاشته است. در این راستا، بیش از ۲۰۰ هزار نفر در مناطق شمالی و بیش از ۱۵۰ هزار نفر در مناطق جنوبی اراضی اشغالی آواره شده اند و به مناطق مرکزی رژیم صهیونیستی کموچانده شده‌اند. افرادی که رژیم اسرائیل باید از آن ها حمایت اقتصادی انجام دهد و البته که ظرفیت‌های اقتصادی آن ها نیز به کل در بحبوحه جنگ غزه خنثی شده است.

داده های رسمی حاکی از این هستند که رژیم اسرائیل هیچ حمایت موثری را از آوارگان صهیونیست انجام نمی‌دهد. مساله ای که مورد اشاره بسیاری از صاحبان هتل ها در مناطق مرکزی اراضی اشغالی که میزبان آوارگان صهیونیست هستند نیز بوده و آن ها تاکید می کنند که دولت نتانیاهو برخلاف وعده هایش، عیچ کمک مالی را به آن ها در ازای اسکان دادن به آوارگان اراضی اشغالی ارائه نمی کند. بگذریم که هزاران صهیونیست ساکن در اراضی اشغالی که کارآفرین بوده و یا در فعالیت های حساس اشتغال دارند، از کار بیکار شده اند و به جای آن، در قالب نیروهای ذخیره عازم جبهه های جنگ غزه شده اند. معادله ای که به نظر می رسد همچنان نیز ادامه‌دار باشد و حتی تشدید شود.

در این بحبوحه، جالب اینکه دولت بایدن به عنوان اصلی ترین همدست صهیونیست ها، روند اعطای بسته کمک مالی به ارزش ۱۸ میلیارد دلار به اسرائیل را به حالت تعلیق درآورده و به نوعی سعی داشته این پالس را به تل‌آویو برساند که چکی سفید امضا را به این رژیم در ازای ارتکاب به جنایاتش در نوار غزه، اعطا نمی کند.

موضوعی که تا به اینجای کار آبروی آمریکا و متحدان غربی آن را تا حد زیادی بر باد داده است. حال در این وضعیت، شاهدیم که رهبران رژیم اشغالگر قدس به ویژه پس از اقدام تروریستی اخیر رژیمشان علیه کشورمان در حمله به کنسولگری ایران در دمشق و به شهادت رساندن شماری از فررماندهان و مستشاران نظامی ایرانی، ژست قدرت می گیرند و کشورمان را تهدید هم می کنند.

معادله ای که در کلیت خود نشان می دهد تا چه اندازه ادعاهای این قبیل افراد بی پشتوانه و بی اساس است و نوعی فرار رو به جلو را به ذهن متبادر می کند. به بیان ساده تر، رژیمی که تا حد زیادی با فروپاشی قریب الوقوع اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و امنیتی دست و پنجه نرم می کند، اساسا در جایگاهی نیست که بخواهد یک قدرت منطقه ای نظیر ایران را تهدید کند.