، یکی از اتفاقات مهم در حوزه نوار غزه، برنامه اسرائیل برای استقرار طولانی مدت در بخش شمالی این باریکه است. در حال حاضر دو محور در نوار غزه در کنترل نیروهای اسرائیلی قرار دارد: یکی محور نتزریم و دیگری محور فیلادلفی است که از آن با نام صلاح الدین هم یاد می شود.

اهمیت محور فیلادلفی در آن است که مرز جنوبی نوار غزه و مصر را تشکیل می دهد و لذا تسلط بر این منطقه به معنای خفگی استراتژیک غزه خواهد بود به طوری که ساختار سیاسی آتی این منطقه هم زیر نظر اسرائیل باید با مصر مراوده داشته باشد.

اما محور نتزریم که رسانه های فارسی زبان آن را به نتساریم هم ترجمه کرده اند، جایگاه دیگری در استراتژی اسرائیل دارد. این محور شمال و جنوب نوار غزه را به دو قسمت تقسیم کرده به طوری که در حال حاضر امکان تردد و جابه جایی بین شمال و جنوب بدون کنترل و نظارت نیروهای ارتش اسرائیل مقدور نیست. در همین راستا وبسایت کلکلیست که یک رسانه عبری زبان است، گزارشی از آخرین اقدامات اسرائیل در این محور منتشر کرد. طبق این گزارش مشخص شد

در ماه‌های اخیر، یک گذرگاه مرزی جدید در نزدیکی کیبوتص بئری با نام «ترمینال ۳» ایجاد شد. کیبوتص بئری همان سکونتگاهی است که در جریان حمله ۷ اکتبر بیشترین آسیب را دید و اکنون این شهرک، محل ورود به محور نتزریم است.

«ترمینال ۳» امروز ورودی اصلی به غزه محسوب می‌ شود. کریدور نتزریم یک فضای حائل بزرگ است که از بئری تا ساحل ادامه دارد. طول این محور حدود ۷ کیلومتر است و نیروهای ارتش اسرائیل از هر طرف، منطقه‌ای به عرض حدود ۳ کیلومتر را در معرض دید و کنترل خود دارند.

براین اساس این کریدور مذکور مساحتی بیش از ۴۰ کیلومتر مربع در قلب نوار غزه را دربرمی‌گیرد. در شمال محور نتزریم، شهر غزه و در جنوب اردوگاه‌ نصیرات قرار دارد. کریدور نتزریم بر روی زمین خالی احداث نشد. قبل از جنگ، یک شهرک فلسطینی در آنجا قرار داشت که ساختمان‌های آن در جنگ به عنوان بخشی از پاکسازی زمین به طور کامل تخریب شد. در این منطقه همچنین یک دانشگاه، یک بیمارستان و یک شهربازی بزرگ وجود داشت که بقایای آن هنوز در منطقه قابل مشاهده است.

کریدور نتزریم دارای دو محور طولی است که امکان تردد از شمال نوار غزه به جنوب را فراهم کند. در اسرائیل معتقد بودند که با آغاز عملیات نظامی ویژه در شمال نوار غزه که بر منطقه جبالیا متمرکز بود، فلسطینی‌ها از شمال به سمت جنوب نوار غزه مهاجرت می‌کنند اما این اتفاق رخ نداد و فقط ۳۰۰ فلسطینی در دو ماه و نیم گذشته به جنوب نوار غزه رفتند.

ساکنان مناطق شمالی نوار غزه که در جبالیا، بیت لاهیه و بیت حانون زندگی می‌کردند، پس از شروع عملیات نظامی منطقه را تخلیه کردند، اما به شهر غزه رفتند و از عبور از کریدور نتزریم خودداری کردند. تخمین زده می‌شود حدود ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار فلسطینی هنوز در شهر غزه و شمال کریدور نتزریم ساکن باشند.

نکته مهم در این محور، میزان و سرعت ساخت و سازهای اسرائیل است. اگر تا چند هفته پیش این محور یک جاده خاکی نظامی بود، اکنون ارتش شروع به آسفالت آن کرده است.

ساخت جاده با استفاده از پیمانکاران عمرانی و با سرعت بالا انجام می‌شود. همچنین در نقاط مختلف این محور، مراکز دیدبانی و تأسیسات مخابراتی و آنتن دهی نصب شده اند.

مشابه همین اقدامات را اسرائیل در محور فیلادلفی انجام داد. ایجاد چنین زیرساخت هایی به معنای آن است که حتی اگر در توافقات آتی سیستم سیاسی محلی برای اداره و مدیریت نوار غزه تشکیل شود، آنها باید تحت حاکمیت اسرائیل فعالیت کنند و نیروهای نظامی اسرائیلی همواره در این مناطق باقی خواهند ماند. این همان الحاق خزنده است، به ویژه اینکه بن گویر و اسموتریچ، وزرای امنیت داخلی و دارایی کابینه نتانیاهو، خواستار شهرک سازی در منطقه جبالیا و نزدیک مرز شمالی نوار غزه با شهر اشکلون شده اند. نتانیاهو واکنش منفی به این درخواست نشان نداده و همین مسئله نگرانی هایی را به وجود آورده است. ضمن اینکه بخشی از جامعه اسرائیل نیز با شهرک سازی دوباره در نوار غزه موافق هستند و آن را تضمین امنیت خود تلقی می کنند.

در اینجا نقش و و اثرگذاری جامعه بین المللی به خصوص کشورهای عربی اهمیت پیدا می کنند. آنها نباید با دست اندازی اسرائیل به نوار غزه کنار بیایند. زیرا این کار وضعیت زندگی 2 میلیون فلسطینی این منطقه را بیش از پیش سخت تر می کند. چرا که میزان تراکم جمعیتی را فشرده تر از قبل خواهد کرد.