به گزارش خبرگزاری موج، مردم ایرلندشمالی روز پنجشنبه برای ششمین بار از سال ۱۹۹۸ میلادی، بار دیگر برای برگزیدن ۹۰ نماینده پارلمان محلی این منطقه که بخشی از بریتانیا شمرده می‌شود، به‌پای صندوق‌های رأی رفتند.
براساس گزارش های منتشرشده در جریان این انتخابات درمجموع 812 هزار و 783 نفر از مردم ( 68.78درصد از واجدین شرایط) شرکت کردند که نسبت به آخرین انتخابات پارلمانی در ایرلند شمالی که در ماه 'می ' سال 2016 میلادی صورت گرفت، بیش از 10 درصد افزایش نشان می‌دهد.
یک‌میلیون و ۲۵۴ هزار و ۷۰۹ نفر واجد شرایط برای رأی‌دهی در این انتخابات ثبت‌نام کرده بودند که در مقایسه با انتخابات پیشین در سال ۲۰۱۶ میلادی، ۲.۱ درصد کم‌تر شده است. 
در این انتخابات زودهنگام که در پی انحلال پارلمان ایرلند شمالی و فروپاشی دولت ائتلافی 'آرلن فاستر' رهبر حزب دمکراتیک وحدت طلب، صورت می‌گیرد، 228 نامزد از دو حزب اصلی 'دمکراتیک وحدت طلب ' و ' شین فین' و شش حزب دیگر شرکت کرده بودند.
براساس نتایج اولیه اعلام‌ شده، در حال حاضر از ۲۷ کرسی پارلمان ایرلند شمالی که وضعیت آنها تاکنون روشن شده، ۱۴ کرسی به نامزدهای حزب شین فین به رهبری &#۳۹;میشل اونیل&#۳۹;، هشت کرسی به نامزدهای حزب دمکراتیک وحدت طلب به رهبری &#۳۹;آرلین فاستر&#۳۹;، ۳ کرسی به نامزدهای حزب &#۳۹;اتحاد ایرلند شمالی&#۳۹; به رهبری &#۳۹;نائومی لونگ&#۳۹;، یک کرسی به حزب&#۳۹; اتحادیه اولستر&#۳۹; به رهبری &#۳۹;مایک نسبیت&#۳۹; و یک کرسی به حزب سوسیال دمکرات و کارگر به رهبر &#۳۹;کولم ایستود&#۳۹; رسیده است.
خانم 'میشل اونیل' رهبر حزب شین فین ایرلندشمالی از جمله نامزدهایی است که در این مرحله به پارلمان محلی ایرلندشمالی که پیش از این دارای 108 کرسی بود، راه یافته است.
اما &#۳۹;آرلین فاستر&#۳۹; رهبر حزب دمکراتیک وحدت طلب و وزیر اول سابق ایرلندشمالی، برخلاف انتظار به دلیل نرسیدن آرای او به حد نصاب، به دور دوم انتخابات راه یافته است.
به گفته تحلیل گران، در جریان این انتخابات که از زمان عقد پیمان صلح 'جمعه نیک' و انتقال بخشی از قدرت پارلمان ( وستیمنستر) از لندن به بلفاست در سال 1998 میلادی، ششمین انتخابات مجمع قانون‌گذاری ایرلندشمالی بشمار می آید، انتظار می رود که احزاب دمکراتیک وحدت طلب و شین فین بار دیگر بیشترین کرسی‌ها را به دست آورند که در این صورت، باز هم این دو حزب مجبور هستند برای تشکیل یک دولت ائتلافی جدید به پشت میز مذاکره بنشینند که این به معنای ادامه بحران سیاسی در این منطقه است.
حکومت محلی و ائتلافی ایرلندشمالی در ۲۷ دی‌ ماه گذشته به دنبال بروز بحران و بن سیاسی متعاقب استعفای &#۳۹;مارتین مک گینس&#۳۹; رهبر سابق حزب&#۳۹;شین فین&#۳۹; از معاونت سر وزیری، دچار فروپاشی شد.
این فروپاشی پس ‌از آن صورت گرفت که حزب شین فین اعلام کرد که هیچ فردی دیگری برای جانشینی مارتین مگ گینس معرفی نمی‌کند.
استعفای &#۳۹;مک گینس&#۳۹; فرمانده سابق ارتش جمهوری‌خواه ایرلند ( بازوی نظامی شین فین ) از معاونت &#۳۹;آرلن فاستر&#۳۹; سر وزیر ایرلندشمالی و رهبر حزب دمکراتیک وحدت طلب، سبب شد دولت ائتلافی ایرلندشمالی پس از ۱۰ سال از هم فروبپاشد و سبب بحران سیاسی در این منطقه شود.
تنش به وجود آمده میان دو حزب دمکراتیک وحدت طلب و شین فین بر سر طرحی با هزینۀ 500 میلیون پوند برای استفاده از انرژی‌های نو و تجدید پذیر در ایرلندشمالی آغاز شد.
شین فین می‌گوید اجرای این طرح علاوه بر وارد آوردن خسارات مالی به مردم، به حزب دمکراتیک وحدت طلب که طرفدار پیوستن به بریتانیا است، امکان داده است میلیون‌ها پوند درآمد کسب کند.
در صورتی‌که این دو حزب نتوانند پس از انتخابات کنونی مجددا تشکیل حکومت ائتلافی دهند، دولت 'ترزا می' گزینه اندکی در پیش رو برای حل این بحران خواهد داشت و از جمله گزینه هایش تعلیق حکومت محلی ایرلندشمالی و اعمال حاکمیت وستمینستر خواهد بود. 
حزب شین فین (Sinn Féin) در حال حاضر علاوه بر داشتن چهار کرسی در مجلس عوام، در پارلمان محلی ایرلند ( قبل از انحلال) دارای ۲۸ کرسی و در پارلمان اروپا برخوردار از یک کرسی است.
«جری آدامز» از سال 1983 میلادی تاکنون رهبری شین فین در کل ایرلند را بر عهده دارد و رهبر شاخه ایرلندشمالی آن برعهده 'میشل اونیل ' است.
میشل اونیل، ۴۰ ساله و وزیر بهداشت دولت محلی ایرلند شمالی، در اواخر ژانویه گذشته به دنبال کنارگیری &#۳۹;مارتین مک گینس&#۳۹; از رهبری حزب شین فین، به عنوان جانشین او انتخاب شد.
حزب دمکراتیک وحدت طلب ( the Democratic Unionists) نیز که در حال حاضر بزرگ‌ترین حزب ایرلندشمالی بوده و ضمن داشتن هشت کرسی در مجلس عوام، دارای 38 کرسی از 108 کرسی مجلس محلی ایرلندشمالی ( قبل از انحلال) و یک کرسی در پارلمان اروپا است.
ایرلندشمالی واقع در شمال جزیره ایرلند در حال حاضر به همراه انگلیس، اسکاتلند و ولز، کشور بریتانیا را تشکیل می‌دهد.
ایرلندشمالی، پارلمان خاص خود را دارد و در محلی به نام 'استورمونت' در شهر بلفاست قرارگرفته است.
تشکیل این مجمع و دولت ائتلافی ایرلندشمالی نیز ازجمله نتایج صلح موسوم به &#۳۹;جمعه نیک &#۳۹; بشمار می‌آیند.
بحران ایرلندشمالی از سال 1968 آغاز شد و تا 1998 میلادی که دولت کارگری به رهبری 'تونی بلر' توافق صلح را امضاء کرد، ادامه داشت. در این سه دهه بیش از 3600نفر کشته و حدود 50000 نفر زخمی شدند.
اما فضای سیاسی ایرلندشمالی به‌رغم پایان درگیری‌های مسلحانه، همچنان میان جمهوری خواهان و طرفداران دولت مرکزی انگلیس موسوم به اتحادگرایان تقسیم‌شده و این مساله سبب پیچیده‌تر شدن مسایل این منطقه شده است.
هر چند بحث خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا ( برگزیت) در حال حاضر به پیچیده تر شدن مسایل در ایرلند شمالی دامن زده است.
در جریان همه پرسی خروج از اتحادیه اروپا که در ۲۳ژوئن ۲۰۱۶ میلادی ( سوم تیرماه ۱۳۹۵) صورت گرفت، مردم ایرلند شمالی همراه با اسکاتلندی ها برخلاف اکثریت مردم انگلیس و ولز، به ادامه حضور در اتحادیه اروپا رای دادند.
هم اکنون آینده ایرلند شمالی پس از خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، سبب مناقشات سیاسی در بلفاست و نیز باعث نگرانی هایی در لندن شده است .
بحث بازگشت مرزهای قدیمی میان ایرلندشمالی و جمهوری ایرلند بعد از برگزیت و احتمال تاثیر این مساله بر صلح کنونی در این منطقه، از جمله مواردی است که احزاب سیاسی ایرلندشمالی را نگران کرده است.
ضمن اینکه این نگرانی هست که پس از اسکاتلندی ها، ایرلندی ها با استفاده از فضای ایجاد شده ناشی برگزیت، خواستار همه پرسی استقلال و پیوستن شان به جمهوری ایرلند شوند.
«مارتین مک گینس» معاون سابق وزیر اول ایرلند شمالی در تیرماه گذشته درخواست حزب شین فین را برای برگزاری یک همه پرسی با هدف خروج ایرلند شمالی از بریتانیا و پیوستن به جمهوری ایرلند را اعلام کرد که مورد موافقت نخست وزیر جمهوری ایرلند قرار نگرفت.
مک گینس در این رابطه گفته بود: دولت انگلیس هم اکنون دیگر صلاحیت بیان دیدگاه های ایرلند شمالی در مذاکرات آتی با اتحادیه اروپا را ندارد و من بر این باورم که ناگزیر به برگزاری یک همه پرسی برای تعیین خطوط مرزی خواهیم شد.
وی افزود: پیامدهای برگزیت برای مردم جزیره ایرلند و اقتصاد ما بدون شک عظیم است.
با این حال این درخواست مگ گینس مورد موافقت « آرلین فاستر » وزیر اول سابق ایرلندشمالی و «اندا کنی» نخست وزیر جمهوری ایرلند قرار نگرفت.
هر چند احتمال طرح مجدد این درخواست از سوی میشل اونیل جانشین مگ گینس بسیار محتمل است به ویژه اگر شین فین بتوانند برای اولین بار اکثریت کرسی های پارلمان محلی ایرلندشمالی را بدست آورد که یک شوک جدی برای دولت محافظه کار انگلیس خواهد بود.