به گزارش خبرنگار حوزه بین الملل خبرگزاری موج، طی سه سال گذشته بیش از دو میلیون نفر از مردم کشروهای سوریه و عراق برای رهایی از جنگ و داشتن سرپناهی که غرب و دولت های وابسته از طریق داعش از آنان گرفته است راهی اروپا شدند.

در کشورهای آفریقایی و آسیایی مثل کنیا و بنگلادش نیز جنگ های داخلی، گرسنگی و فقر و بیکاری هزاران نفر را مجبور بهه ترک دیار خود کرده است.

خبرگزاری آناتولی ترکیه با انتشار گزارشی در این باره نوشت: اردوگاه داداب در شهر گارسیای کنیا میزبان بیش از ۶۰۰ هزار پناهجویی است که از جنگ داخلی در سومالی و سودان جنوبی به این کشور پناه برده اند. ولی اخیرا صحبت از بسته شدن این اردوگاه پناهجویان می شود.

افزایش شمار پناهجویان در سال های اخیر و عدم قبول پناهجویان از سوی برخی کشورهای اروپایی منجر به بروز مسائلی در تعدادی از اردوگاههای پناهجویان در برخی مناطق شده است.

تصمیم تعطیلی اردوگاه پناهجویان داداب در کنیا که بزرگترین اردوگاه در جهان شناخته می شود، همچنین مشکلات ایجاد شده در اردوگاه‌های موجود در لبنان که فلسطینی ها در آنها ساکن هستند و اردوگاه‌های مسلمانان میانمار در بنگلادش واکنش جامعه بین المللی را در پی داشت.

اردوگاه داداب در شهر گارسیای کنیا میزبان بیش از ۶۰۰ هزار پناهجویی است که از جنگ داخلی در سومالی و سودان جنوبی به این کشور پناه برده اند. ولی اخیرا صحبت از بسته شدن این اردوگاه پناهجویان می شود.

پس از آنکه در سال ۲۰۱۳، گروه تروریستی الشباب که در کشورهای آفریقایی فعال است با بمب گذاری در یک مرکز خرید در نایروبی ۶۷ نفر را کشت و در سال ۲۰۱۶ نیز در حمله ای مسلحانه به دانشگاهی در شمال کنیا نیز ۱۴۰ دانشجو جان خود را از دست دادند، دولت کنیا با این ادعا که عناصر گروه تروریستی الشباب نیز در اردوگاه داداب حضور دارند، تصمیم به تعطیلی آن گرفت. سازمان های حقوق بشری و کمیساریای عالی پناهندگان از لزوم تجدید نظر در این باره سخن گفته اند.

دولت کنیا در سال ۲۰۱۶ بسته شدن این اردوگاه را شش ماه به تعویق انداخته و اعلام کرد که این تصمیم از ماه مارس به اجرا گذاشته خواهد شد اما به رغم قرار گرفتن در ماه ژوئن هنوز اقدامی در این باره صورت نگرفته است. 

رژیم صهیونیستی که از ۱۵ ماه مه ۱۹۴۸ شکل گیری ( به زور سرنیزه )خود در اراضی فلسطین را اعلام کرد، ۸۵ درصد از خاک فلسطینی ها را به اشغال خود در آورده است و ۹۵۷ هزار نفر از مردم فلسطین که ۶۷ درصد جمعیت آن را تشکیل می دهد، آواره کرد. این تاریخ که به اعتقاد فلسطینیان شروع یک درد و رنج بزرگ برای آنها است را به عنوان روز نکبت نام گذاری کردند.

یکی از مهمترین مناطقی که فلسطینی ها پس از اجبار به تغییر محل زندگی خود در داخل کشور به آنجا پناه بردند، غزه است که ۸ اردوگاه پناهجویان را در خود جای داده است. اردوگاه جبالیه نیز در در نوار غزه که در محاصره اسرائیل است، قرار دارد. ۱۰۸ هزار فلسطینی در این اردوگاه زندگی می کنند.

همچنین براساس آمار رسمی ثبت شده در سازمان ملل در اردوگاهای پناهجویان در لبنان نیز ۴۵۰ هزار فلسطینی زندگی می کنند. لبنان پس از اسرائیل بیشترین نقض کننده حقوق پناهجویان فلسطینی را به خود اختصاص داده است. از سال ۲۰۰۱ به این سو فلسطینی ها از حق خرید ملک، انتقال دارایی های خود به فرزندان خود محروم هستند و از اشتغال در کارهایی مانند پزشکی، وکالت، داروخانه و بیست شغل دیگر منع شده اند.

بیشتر فلسطینی های ساکن در لبنان در ۱۲ اردوگاه که امکانات زیرساختی و اجتماعی مناسبی ندارند، زندگی می کنند. بقیه نیز در اطراف این اردوگاه‌های پناهجویان یا در مناطق دیگر این کشور اقامت دارند.

بسیاری از مردم سوریه به دلیل جنگ داخلی در سوریه از سال ۲۰۱۱ و کشتار غیر نظامیان توسط گروه های تروریستی مجبور به ترک خانه و سرزمین خود شده‌اند.

بر اساس داده‌های کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان در ماه ژانویه، ترکیه میزبان ۲.۹ میلیون پناهجوی سوری است. کشورهای مصر، عراق، اردن و لبنان نیز مجموعا ۲ میلیون سوری را در کشور خود پناه داده‌اند.

اردن که ۳۷۵ کیلومتر با سوریه مرز مشترک دارد از حدود ۱ میلیون و ۳۰۰ هزار سوری که ۶۱۸ هزار نفر آنها به لیست سازمان ملل وارد شده‌اند، میزبانی می‌کند. گفته می‌شود ۸۸ درصد از جمعیت شهر مفرق در اردن را سوری ها تشکیل می‌دهند.

اتباع سوری در ۵ اردوگاه پناهجویان موجود در اردن زندگی می‌کنند. خبرنگار آناتولی که در سال ۲۰۱۴ از اردوگاه زاتری دیدن کرده بود در خصوص این اردوگاه چنین گفت: "اردوگاه روز به روز بزرگتر می‌شود. اردوگاه زاتری در اردن به یک شهر سوری نشین تبدیل شده است".

در این کمپ که نیمی از آنها را کودکان تشکیل می‌دهند، بیماری ها به سرعت شیوع پیدا می‌کنند. به همین دلیل بیمارستان‌هایی از کانتینرها ایجاد شده است.

از سوی دیگر شبکه حقوق بشر اروپا- مدیترانه طی گزارشی از کار در شرایط سخت و سوء استفاده از ۶۰ هزار کودک سوری خبر داد. در این گزارش آمده بود:  بر اساس آمار بین‌المللی، ۲۴ درصد از کودکانی که در اردوگاه پناهجویان زاتری اسکان دارند، در مقابل کاری که انجام می‌دهند، هیچ دستمزدی دریافت نمی‌کنند. ۱۵ درصد نیز با خشونت فیزیکی و سوءاستفاده در محیط کار مواجه هستند. 

مسلمانان آراکان میانمار که بعد از تصویب قانون اساسی در سال ۱۹۸۲ حقوق شهروندی خود را از دست دادند، جزو ملت های بی دولت و از دیدگاه سازمان ملل به عنوان اقلیت تحت ستم دینی به شمار می روند. این مسلمانان هم در معرض خشونت و هم تبعیض اقتصادی، قانونی و اجتماعی قرار دارند.

جان گینگ، رئیس دفتر هماهنگی امور انسانی سازمان ملل با اشاره به شرایط بسیار دشوار زندگی در کمپ پناهجویان مسلمانی که در سال ۲۰۱۶ بی خانمان شدند، از دولت میانمار و سازمان های بین المللی خواست برای حل این مساله اقدام کنند.

در دو اردوگاه پناهجویان وابسته به سازمان ملل که در مرز میان بنگلادش و میانمار قرار دارد، از سال ۱۹۹۲ تا کنون، ۳۲ هزار مسلمان ثبت شده آراکانی زندگی می کنند. بین ۲۰۰ هزار تا ۴۰۰ هزار پناهجوی ثبت نشده نیز بیرون از این کمپ ها زندگی می کنند که اغلب در اطراف همین اردوگاه‌ها یا جنوب کشور پراکنده شده اند.

دولت بنگلادش در ماه فوریه اعلام کرد که مسلمانان آراکان را که از خشونت ها در میانمار گریخته و به این کشور پناه آورده اند را در جزیره تنگارچار در خلیج بنگال اسکان خواهند داد که دسترسی به آنجا نیز صرفا با قایق امکان پذیر است.

در سال ۲۰۱۵ نیز پس از پیدا شدن جسد ۳۲ مسلمان آراکان در اردوگاهی در جنوب تایلند که به صورت غیرقانونی از سوی قاچاقچیان انسان دایر شده بود، تراژدی و مساله پناهجویان مسلمان آسیایی را بار دیگر به موضوع مورد توجه جهانیان تبدیل کرد. این پناهجویان که از مسلمانان آراکان و بنگلادش بودند، از طرف قاچاقچیان انسان میان دریا رها شده بودند.