به گزارش خبرگزاری موج، در ماه‌های اخیر تنش لفظی میان سران واشنگتن و پیونگ یانگ بیش‌ازپیش بالاگرفته است. دو طرف به‌طور روزانه یکدیگر را متهم به تندروی و تحریک و تهدید به نابودی و عواقبی سخت می‌کنند. در همین راستا هفته‌نامه علمی «نیو ساینتیست» در شماره اخیر خود مقاله‌ای را به قلم «دِبورا مک کنزی» به این موضوع پرداخته است. در این مقاله مک کنزی تنش میان آمریکا و کره شمالی را به یک «آخر بازی» در بازی‌های شطرنج تشبیه کرده و می‌نویسد: حدود یک دوجین زیردریایی مجهز به تسلیحات هسته‌ای هرروز در آب‌های آزاد به حرکت درمی‌آیند. این زیردریایی‌ها می‌توانند هر منطقه‌ای را هدف حملات هسته‌ای کنند، اما درواقع برای این کار ساخته نشده‌اند.

هدفی که وجود و نقش‌آفرینی آن‌ها را توجیه می‌کند، «بازدارندگی» است. درواقع کشورها با تولید آن‌ها می‌خواهند از حمله پیشدستانه دولت‌های رقیب جلوگیری کنند. وقتی شما می‌دانید که کشوری تسلیحات هسته‌ای در اختیار دارد، هرگز در حمله به آن کشور پیش‌قدم نخواهید شد. قدمت مفهوم بازدارندگی به این معنا به اوایل جنگ سرد میان بلوک شرق و غرب بازمی‌گردد. زمانی که عمدتاً صلح برهم نخورد اما دو طرف و اقمار آن‌ها همیشه در ترس ناشی از احتمال برهم خوردن صلح بودند.

کره شمالی نیز برای اینکه میزان بازدارندگی خود را در مقابل تسلیحات آمریکایی افزایش دهد، صراحتاً اعلام کرده که در حال تکمیل تسلیحات هسته‌ای خود است. چنین رویه‌ای اما می‌تواند کاملاً اثر معکوس بگذارد. درحالی‌که دو طرف سعی می‌کنند با پیش کشیدن توانایی‌های خود، طرف مقابل را نسبت به نتایج درگیری نظامی مردد سازند، چنین اقداماتی ممکن است بیش از آنکه بازدارنده باشد، تحریک‌کننده واقع شود.

درواقع وضعیت میان کره شمالی و آمریکا به‌جایی رسیده که درگیری نظامی ممکن است، اما نه به آن دلیل که شما می‌پندارید، بلکه به دلیل افزایش رقابت‌ها و مسابقه تسلیحاتی ایجادشده میان دو طرف. وقتی تهدیدات و تحریکات میان دو طرف از میزان قابل‌کنترل فراتر رود، نتایج نیز از کنترل خارج خواهد شد. و در واقع یک «آرماگدون اتفاقی» که به راحتی می شده از آن جلوگیری کرد رقم خواهد خورد.