به گزارش خبرنگار بین الملل خبرگزاری موج، از زمان روی کار آمدن دونالد ترامپ به عنوان رئیس جمهور آمریکا، رفتارهایی چه در عرصه سیاست داخلی و چه در عرصه سیاست خارجی از وی سر زده است که این باور را در میان ناظران سیاست ایالات متحده تقویت کرده که ترامپیسم و آنارشیسم(شرایط هرج و مرج گونه) در واقعیت دو روی یک سکه هستند. در این یادداشت، جلوه هایی از تفکر هرج و مرج گونه رئیس جمهور آمریکا بررسی می شود.

روی کارآمدن دونالد ترامپ به عنوان رئیس جمهور آمریکا را بایستی ظهور فردی در قدرت دانست که تاروپود وجودش عمیقا ساختاری هرج و مرج گونه (آنارشیک) دارند. این هرج و مرج طلبی در وجود ترامپ، به وضوح خود را در کنش ها و رفتارهای سیاسی وی نشان می دهد. به عنوان مثال، وی پس از پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال ۲۰۱۶ و هنگامی که با نخست وزیر استرالیا در حال گفتگوی تلفنی بود، گوشی تلفن را بدون انجام آداب سیاسی و احترام دیپلماتیک قطع کرد. وی در جریان نشست گروه کشورهای صنعتی نیز توافقی را امضا کرد اما در هواپیما و زمانی که به آمریکا باز می گشت امضا خود را پس گرفت.

از زمان قدرت گیری ترامپ در آمریکا، وی ایالات متحده را از پیمان ها و عضویت در سازمان های مختلفی بیرون کشیده است که از آن جمله می توان به یونسکو، معاهده تغییرات آب و هوایی پاریس و معاهده هسته ای با ایران(برجام) اشاره کرد. او همچنین بارها و بارها تهدید کرده که از پیمان هایی مثل نفتا و معاهده موشک های میان برد و کوتاه برد هسته ای با روسیه نیز خارج خواهد شد. ترامپ جنگ تجاری گسترده ای را با چین، روسیه، و اتحادیه اروپا به راه انداخته است و موجب نوعی آشفتگی و هرج و مرج در سازوکار مالی و اقتصادی جهان شده است.  

در عرصه سیاست داخلی نیز ترامپ محور جنجال و هرج و مرج در آمریکا بوده است. اظهار نظرها راجع به همکاری احتمالی وی با روس ها در جریان انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، اظهارات نژاد پرستانه وی و نزدیکانش، و تعطیلی دولت آمریکا به دلیل پافشاری وی مبنی بر دریافت کمک مالی 5.7 میلیارد دلاری برای ساخت دیوار مرزی با مکزیک، نمونه هایی از هرج و مرج طلبی و جنجال آفرینی ترامپ در داخل آمریکا هستند.

سوال اصلی اینجاست که چرا ترامپ اینگونه رفتار می کند؟ برای پاسخ دادن به این پرسش بایستی واقعیت های رفتار سیاسی ترامپ را مد نظر قرار دهیم. هنگامی که وی حداکثر فشار را به چین در جنگ تجاری تحمیل می کند و می بیند اقتصاد کشورش تا حدی توان تحمل پیامدهای این جنگ را دارد، بلافاصله عقب نشینی کرده و هیاتی را برای مذاکرات تجاری به پکن ارسال می کند. در مورد ایران نیز رویه مشابهی را شاهد هستیم. وقتی مقامات ایرانی آماج حملات ترامپ هستند و ترامپ از کمپین حداکثر فشار بر تهران سخن می گوید، شاهدیم که در پیامی توئیتری، ترامپ خواستار گفتگو با مقام های ارشد ایران می شود و حتی رئیس جمهور ایران را مردی دوست داشتنی خطاب می کند.

نمونه های این دست رفتارهای ترامپ بسیار زیاد است و اینگونه به نظر می رسد که منطقی خاص، رفتارهای هرج و مرج گونه ترامپ را راهبری می کند. شاید بتوان این منطق را اینگونه فرموله کرد: پیش بینی ناپذیر و تهاجمی باش، به هرج و مرج دامن بزن، منطق را فراموش کن، عرف ها را بشکن، اغراق آمیز جلوه کن و اهداف بزرگ را به نمایش بگذار، و درست در لحظه ای که هیچ کس انتظار ندارد مصالحه کن و جلوه ای انعطاف پذیر از خود به نمایش بگذار.

ترامپ در تمامی مواردی که پیش از این در عرصه سیاست داخلی و خارجی به آن ها اشاره شد و موجب جنجال شده اند با تکیه بر همین منطق رفتار کرده است. از این رو بیراه نیست اگر شیوه ی کنش سیاسی رئیس جمهور آمریکا را در قالب مکتبی با نام ترامپیسم معرفی کنیم که نشانگر کد های فکری رئیس جمهور آمریکاست و رفتار وی در جهان واقع را شکل می دهد. از این منظر، ترامپیسم، چیزی بیش از از آنارشیسم و هرج و مرج طلبی نیست. در واقع، ترامپ با ایجاد هرج و مرج عامدانه و برهم زدن نظم ها و ساختارها، منافع خود را پیگیری می کند.