به گزارش خبرگزاری موج، فاطمه عواد الجبوری در مقاله‌ای در روزنامه رأی الیوم نوشت: سر و صدایی که همیشه درباره نقش ایران در عراق به راه می‌افتد، جدید نیست. این سروصدا سال‌ها است که وجود دارد.

وی ادامه داد: دو فرضیه درباره نقش ایران در عراق وجود دارد؛ نخست: ایران عراق را متحد راهبردی خود می‌داند که نمی‌تواند از آن بی نیاز باشد و به دنبال عراق قدرتمند و تاثیرگذار در منطقه است.

فرضیه دوم از نقش مخرب ایران با هدف تبدیل عراق به یک کشور وابسته به خود در طرح‌هایش برای منطقه صحبت می‌کند.

به نوشته این گزارش، برای انتخاب یکی از این دو فرضیه باید به تاریخ نقش ایران در عراق حتی پس از اشغال آمریکا مراجعه کنیم. از نظر تاریخی حکومت شاه و عراق رابطه خوبی نداشتند و تنش‌های دو کشور به امضای توافق الجزایر منجر شد. پس از پیروزی انقلاب نیز صدام گمان می‌کرد از هرج و مرج موجود می‌تواند برای حمله و سیطره بر ایران استفاده کند.

پس از جنگ خلیج فارس و اعمال تحریم‌ها علیه عراق باید به این نکته اشاره کرد، زمانی که ملت عراق در اثر محاصره و تحریم با گرسنگی روبرو بود و کشورهای عربی در تشدید این محاصره کمک کردند، ایران به یاری ملت عراق شتافت.

بر اساس این گزارش، پس از اشغال عراق از سوی آمریکا، ایران با تمام راهکارهایی موافقت کرد که سعی داشت یک دولت مستقل را در عراق روی کار آورد و کشور را به امنیت برساند، اما تمام این تلاش‌ها با وتوی آمریکا مواجه و شرایط برای ظهور تندروهایی مانند زرقاوی و غیره فراهم شد.

ایران علی رغم تحریم‌های اقتصادی و محاصره از سوی آمریکا، به صدور برق و مواد غذایی و دارویی به عراق برای مقابله با ویروس کرونا ادامه داد؛ این در حالی است که دولت عراق به شرکت‌های ورشکسته آمریکایی مانند جنرال الکتریک برای بهبود وضعیت بخش انرژی روی آورد

در زمان ظهور داعش در عرصه عراق نیز آمریکا این کشور را تنها گذاشت و به مرزهای اقلیم کردستان عراق پناه برد. زمانی که داعش تنها چند کیلومتر با پایتخت فاصله داشت ایران بلندپایه‌ترین مسئول امنیتی خود یعنی حاج قاسم سلیمانی را به عراق اعزام و کمک‌های تسلیحاتی ارسال کرد.

هیچ زمانی شاهد ورود بدون مجوز و بدون موافقت مسئولان ایرانی به عراق نبوده‌ایم. برخلاف نیروهای آمریکا و رئیس جمهور این کشور دونالد ترامپ که در سال ۲۰۱۸ به طور محرمانه از پایگاه عین الاسد بدون مطلع کردن دولت عراق بازدید کرد.

پس از ترور شهیدان سلیمانی و ابو مهدی المهندس برخی طرف‌های عراقی انگشت اتهام خود را به سمت عادل عبدالمهدی و مصطفی الکاظمی نشانه رفتند اما ایران بار دیگر در راستای فرونشاندن اختلافات و تاکید بر وحدت عراق اقدام کرد.

ایران علی رغم تحریم‌های اقتصادی و محاصره از سوی آمریکا، به صدور برق و مواد غذایی و دارویی برای مقابله با ویروس کرونا ادامه داد؛ این در حالی است که دولت عراق به شرکت‌های ورشکسته آمریکایی مانند جنرال الکتریک برای بهبود وضعیت بخش انرژی روی آورد.

در آخر باید اشاره کرد فرضیه نخست، درستی خود را به اثبات رسانده است. کسی وجود منافع مشترک ایران با عراق را انکار نمی‌کند اما این منافع مشترک در چارچوب تلاش ایران برای تبدیل کردن عراق به کشوری مستقل و قدرتمند قرار می‌گیرد.

در این میان نقش ویرانگر آمریکا در منطقه و عراق قابل ملاحظه است به ویژه اینکه این کشور این فرضیه را ترویج می‌دهد که ایران به دنبال عراقی ضعیف و وابسته است. اما به نظر می‌رسد با توجه به اینکه دو کشور روابط فرهنگی، اجتماعی و تاریخی دارند، این تلاش‌ها شکست خورده و خواهد خورد.