، به تازگی "کوری میلز" از نمایندگان کنگره آمریکا جزئیات معناداری را از دیدار خود با ابومحمد الجولانی یا همان احمد الشرع رئیس جمهور خودخوانده سوریه منتشر کرده است. وی تاکید کرده جولانی قویا مایل به عادی سازی روابط با رژیم اشغالگر قدس است.

موضوعی که البته از سوی دیگر سیاستمداران آمریکایی نیز مورد تایید قرار گرفته و حتی آنها از جولانی به دلیل اینکه نگرانی های اسرائیل را مورد توجه قرار می دهد، تقدیر هم کرده اند! افشای این موضوع در مورد ابومحمد الجولانی، با بازتاب های گسترده ای همراه شده است. با این همه، در رابطه با این موضوع توجه به ۲ نکته مهم است.

اول اینکه جولانی از رهگذر عادی سازی روابط سوریه با رژیم اشغالگر قدس به زعم خود سعی دارد تا پایه های حکومتش را محکم کند. او و متحدانش در قدرت هیچ حرکتی را برای مقابله با تحرکات اشغالگران صهیونیست ها در خاک سوریه در طی ماه های اخیر نشان نداده اند. از این رو، بر آن هستند تا با عادی سازی روابط با اشغالگران اسرائیلی، به زعم خود بهانه را از صهیونیست ها در زمینه اشغال خاک سوریه و انجام حمله علیه اهداف مختلف در این کشور بگیرند.

این در حالی است که تجربیات تاریخی نشان داده است که سازش دولت های منطقه با صهیونیست ها، هیچ چیز الا ذلت را برای آن ها به همراه نداشته و در عمل اشغالگران اسرائیلی جز به زبان زور حاضر به تن دادن به حقوق مشروع ملت های منطقه نبوده اند.

کافی است در نظر داشته باشیم که دولت اردن که در طی تحولات ماه های اخیر در منطقه غرب آسیا همه نوع خوش خدمتی را به اشغالگران اسرائیلی انجام داده، اکنون با تصرف منابع آب خود که از سوریه سرچشمه می‌گیرند و در ضوضعیت فعلی به کنترل رژیم صهیونیستی درآمده است، با این موضع گیری از سوی صهیونیست ها رو به رو شده که زین پس باید بهای آب دریافتی از خاک سوریه را به اسرائیل پرداخت کند! از این رو، تلاش جولانی برای عادی سازی روابط با صهیونیست ها، در حقیقت امتحان کردن اشتباهات تاریخی است که بارها تبعات زیانبار خود را به نمایش گذاشته است.

نکته دوم اینکه چراغ سبز جولای به عادی سازی روابط با رژیم اشغالگر قدس بدون هماهنگی وی با ترکیه صورت نگرفته است. ترکیه اصلی‌ترین متحد جولانی است و بیراه نیست اگر وی را دست نشانده ترکیه در خاک سوریه بدانیم. این مساله خود بار دیگر رویکردهای دوگانه دولت اردوغان را آشکار کرده است. فردی که در ظاهر مدام از رژیم صهیونیستی انتقاد می کند اما در عمل پیوندهای قوی با این رژیم تعریف کرده و به نوعی در راستای دستورکارهای مطلوب آن گام برمی‌دارد.