سید جلال ساداتیان درباره علت عدم واکنش آمریکا، روسیه و ایران به حمله نظامی ترکیه به منطقه عفرین به خبرنگار سیاسی خبرگزاری موج گفت: پیچیدگی مساله سوریه ابعاد مختلفی پیدا کرده است که بخشی از این قضیه هم به مساله عفرین برمی گردد. پیش از این آمریکایی ها اعلام کردند که در نظر دارند در عفرین برای نگهبانی مرز نیروی ۳۰ هزار نفری تشکیل دهند. این طرح به معنای جدا کردن بخشی از خاک سوریه است، کاری که در اقلیم کردستان عراق موفق به آن نشدند و حال بنا دارند در مرز ترکیه و سوریه آن را محقق سازند. 

وی افزود: از دید ایران، سوریه و ترکیه هدف از این برنامه آمریکا استقرار بخشی از داعش در این منطقه است. دست کم ترکیه با این ادعا تهاجم خود را به عفرین آغاز کرد. اما در کنار این نیروها، بخشی از کردها هم حضور دارند که تا پیش از این با داعش مبارزه می کرده اند و به نظر می آید اکنون با تغییر مسیر، هم پیمان اسرائیل و ایلات متحده شده اند. لذا پیچیدگی این منطقه به تناسب اینکه گروه های تغییر موضع می دهند، بیشتر می شود. 

این کارشناس مسائل خاورمیانه در پاسخ به این پرسش که چینش بازیگران در شمال سوریه به چه صورت خواهد بود اظهار داشت: تا چندی قبل ترکیه همسو با آمریکا و عربستان در یک مسیر حرکت می کردند و پشتیبان نیروهای ارتش آزاد علیه دولت قانونی اسد بودند. اما پس از حمله نظامی ترکیه به عفرین که یک بخش آن کماکان در راستای مخالفت با اسد تحلیل می شود، بخش دیگر در خصوص جلوگیری از ایجاد دولت خودمختار تفسیر می گردد. در واقع آنکارا معتقد است گروه های فعال در عفرین با جدی ترین مخالفان اردوغان یعنی یگان های مدافع خلق و پ.پ.ک همکاری دارند.

وی افزود: لذا از یک طرف ترکیه در راستای اینکه چنین جریانی در سوریه شکل نگیرد با ایران مواضع مشترکی دارد. زیرا ایران هم به دنبال استقلال و حفظ یکپارچگی سوریه است و مایل نیست حدود بیست درصدی که در شمال این کشور در اختیار این گروه ها است، از خاک سوریه جدا شود. از این رو سکوت ایران در قبال حمله ترکیه را می توان به این موضوع نسبت داد. هرچند در ادامه و در صورت موفقیت ترکیه در عفرین، ایران به تداوم حضور نظامی این کشور در شمال سوریه راضی نخواهد بود. 

ساداتیان خاطر نشان کرد: با این حال مردم شمال سوریه حقوقی دارند که باید مورد توجه قرار بگیرد. برخلاف عراق، بخشی از خاک سوریه همچنان در دست گروه های معارض مسلح است که ائتلاف ایران، سوریه و روسیه مایلند این مشکل حل شوند و همزمان مذاکرات سوری-سوری شکل بگیرد. این در حالی است که علی رغم برگزاری اجلاس جدید نمایندگان گروه های مختلف سوری توسط دی میستورا، این گروه ها حاضر نشدند مستقیم با هم حرف بزنند. براین اساس به دلیل عدم یکپارچگی میان نیروهای معارض در سر میز گفتگو و نبود افرادی که نماینده همه جریانات باشد، تحولات آتی بستگی به آنچه در صحنه میدانی رقم می خورد، دارد.

وی تاکید کرد: در صورتی که افراد حاضر در نشست های سوری-سوری نماینده همه جریانات فعال در سوریه باشند می توان امیدوار بود گفتگوها به نتیجه مثبتی برسد، همه پرسی برگزار شود، قانون اساسی تدوین گردد و انتخابات انجام شود. اما اینکه هر گروهی به بازیگران خارج از سوریه دل بسته و تلاش دارد از آنها کمک بگیرد، آینده این کشور را با درگیری های بیشتر پیوند می زند. 

ساداتیان در خصوص اینکه در حال حاضر می توان به موفقیت کدام بازیگران امید داشت گفت: به نظر می رسد ائتلاف سوریه، روسیه و ایران دست بالا را داشته باشند هرچند که حصول به نتیجه آن زمان بر باشد. به همین دلیل در شرایطی که نیروهای ترکیه وارد سوریه شده اند من غیرالمستقیم در این مقطع، همسو با اهداف این ائتلاف است اما در ادامه کار، مسیر مشترک آنها از هم جدا می شود.