نقش شخص رییس جمهور در آزاد نبودن رسانه های ایران
صحبت های حسن روحانی در ارتباط با نبود رسانه آزاد در کشور حواشی زیادی را به وجود آورد.
نیکان توحیدی – حسن روحانی رییس جمهور کشورمان با حضور در محل وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، در جمع وزیر و مدیران ارشد این وزارتخانه سخنرانی کرد.
انتقادهای رییس جمهور این بار دامان اهالی رسانه را نیز گرفت، به ویژه در جایی که رییس جمهور با بیان اینکه انحصار در هیچ پدیده ای جواب نمی دهد؛ چه در رسانه و چه در فناوری، اظهار داشت: امروزه شاهد آن هستیم که استفاده از موبایل در ایران نسبت به خیلی کشورهای دیگر بیشتر است و یک دلیل مهم آن، این است که در کشور رسانه آزاد نداریم و مردم برای دسترسی آزادانه‌تر به اطلاعات به استفاده از موبایل و دسترسی به فضای مجازی از طریق آن، هجوم آورده اند و لذا شاهد بروز تورم در استفاده از موبایل و فضای مجازی هستیم. اگر گروه‌ها و دسته‌های مختلف در کشور رادیو و تلویزیون داشتند، بخشی از حرف و سخن خود را از آن طریق بیان می‌کردند و آن وقت به طور طبیعی این تورم در زمینه استفاده از موبایل و فضای مجازی بوجود نمی‌آمد.
برفرض قبول نظرات حسن روحانی، باید پرسید مقصر این ضعف کدام فرد یا کدام گروهی است و اساسا نقش دولت برای فراهم سازی فضای آزاد رسانه ای چیست؟
بر اساس اصل سوم قانون اساسی دولت جمهور اسلامی ایران موظف است برای نیل به اهداف مذکور در اصل دوم قانون اساسی، همه امکانات خود را برای بالا بردن سطح آگاهی های عمومی در همه زمینه ها با استفاده صحیح از مطبوعات و رسانه های گروهی و وسایل دیگر به کار بندد.
همچنین اصل ۲۴ قانون اساسی تاکید دارد: نشریات و مطبوعات در بیان مطالب آزادند مگر آنکه مخل به مبانی اسلام یا حقوق عمومی باشد. تفصیل آن را قانون معین می کند.
نکته مهم این است که بر اساس اصل ۱۱۳ قانون اساسی، پس از مقام رهبری، رئیس جمهور عالیترین مقام رسمی کشور است و مسئولیت اجرای قانون اساسی و ریاست قوه مجریه را جز در اموری که مستقیماً به رهبری مربوط می شود، بر عهده دارد.
بنابراین بر اساس قانون اساسی، رییس جمهور موظف به "بالابردن سطح آگاهی های عمومی با استفاده صحیح از مطبوعات و رسانه های گروهی" و همچنین ایجاد فضای مناسب برای "فعالیت آزاد نشریات و مطبوعات" است. لذا اگر قبول کنیم که در ایران رسانه آزاد نداریم، ابتدا باید از رییس جمهور سوال کرد که چه کسی به وظیفه خود در این حوزه عمل نکرده و شرایط امروز حاصل کم کاری کدام نهاد است؟
برای درک بهتر موضوع نیاز است مثالی در خصوص عملکرد معاونت ارتباطات و اطلاع رسانی دفتر رییس جمهور بیان شود، شاید آقای رییس جمهور متوجه گردد که علت اصلی نبود رسانه آزاد در ایران چیست.
معاونت ارتباطات و اطلاع رسانی دفتر رییس جمهور طی سال های اخیر به طور کامل رسانه های منتقد دولت را محدود کرده است.
این محدودیت در همه حوزه ها ملموس و قابل مشاهده بوده و می توان از قطع حمایت های دولتی تا جلوگیری از ورود خبرنگاران و عکاسان رسانه های منتقد به برنامه های دولت برای اثبات این امر مثال های فراوانی را بیان کرد.
نکته جالب توجه این است که قطع حمایت دولتی و مانع تراشی در راه حضور آزاد و فعالانه خبرنگاران در جلسات مربوط به دولت، تنها محدود به رسانه های منتقد دولت نمی شود و بسیاری از رسانه هایی دیگر نیز زیر تیغ رفته اند.
از جمله آنکه حدودا طی دو سال اخیر در هیچ یک از برنامه های دولت، برنامه های رییس جمهور، برنامه های معاون اول رییس جمهور و ... از خبرنگار خبرگزاری موج دعوت نشده است. این در حالی است که بارها درخواست های مکتوب و شفاهی مدیریت و خبرنگار خبرگزاری موج به مسوولان ارشد دولتی منتقل شده و معلوم نیست کدام فرد از حضور خبرنگار ما در برنامه ها جلوگیری می کند؟
از سوی دیگر دولت چند ماهی است که سخنگو ندارد و تنها راه ارتباطی خبرنگاران با دولت از این طریق مسدود شده است. ضمن آنکه در زمان حضور سخنگوی دولت نیز از رسانه های منتقد برای حضور در نشست های خبری دعوت نمی شد.
این مشکل همانطور که پیش تر نیز مورد اشاره قرار گرفت، تنها مربوط به خبرگزاری موج نیست و رسانه هایی که از عملکرد دولت تعریف و تمجید نمی کنند، همواره با مشکلاتی مشابه روبه رو بوده و هستند.
به هر حال باید انصاف داشت و از رییس جمهور پرسید، اگر در ایران رسانه آزاد نداریم، کدام فرد و یا کدام نهاد به وظیفه خود عمل نکرده و شرایط امروز حاصل عملکرد چه کسانی است؟ آیا نقش شخص رییس جمهور در محدودسازی فضای رسانه ای کشور انکار شدنی است؟ و شاید رییس جمهوری کشورمان فقط رسانه های وابسته به دولت را مطالعه می کند و از وجود رسانه های آزاد خبر نداشته و به همین دلیل فکر کرده رسانه آزاد در کشور نداریم؛ حسن روحانی شاید اگر اندکی دست خود را از روی دکمه فیلترینگ رسانه های آزاد و مستقل بلند کند و این رسانه ها را در برنامه های وابسته به دولت دعوت نماید و اجازه پرسشگری به خبرنگاران رسانه های مستقل بدهد و انتقادات سازنده این بخش دلسوز جامعه را ببیند، می تواند برای رفع مشکلات مردم که شاید تنها از طریق رسانه های غیردولتی انتشار داده می شود، گامی موثر بردارد.
ارسال نظر