، امیرعبداللهیان امروز دوشنبه در سخنرانی خود در کنفرانس خلع سلاح در ژنو ئیش از همه ابراز داشت: بسیار خرسندم که به نمایندگی از جمهوری اسلامی ایران در نشست عالیرتبه کنفرانس خلع سلاح سخنرانی نمایم. اجازه می‌خواهم در آغاز، تصدی ریاست کنفرانس خلع سلاح را به شما، آقای رئیس و کشورتان اندونزی تبریک عرض کنم.

او تاکید کرد:جمهوری اسلامی ایران مصرانه خواستار امحای همۀ سلاح‌های هسته‌ای که بزرگ‌ترین تهدید ساخته دست انسان‌ علیه بشریت و کره زمین است، می باشد.

مشروح سخنان امیرعبداللهیان به شرح زیر است:

«ما قویاً بر این باوریم که انسجام و اعتبار پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (NPT) منوط به اجرای کامل همۀ تعهدات مندرج در آن، از جمله مادۀ ۶ است که طبق آن کشورهای دارنده سلاح هسته‌ای مکلف به مذاکره موثر و نتیجه محور برای خلع سلاح هسته‌ای شده‌اند.

جمهوری اسلامی ایران ثابت کرده است که پیوسته برای بسیج ارادۀ سیاسیِ جمعی کشورها علیه سلاح‌های هسته‌ای و تقویت هنجارهای بین‌المللی جهت خلع سلاح هسته‌ای کوشش می کند. خلع سلاح کامل هسته ای، تنها راه معتبر و مطمئن برای جلوگیری از تکرار فجایع هیروشیما و ناکازاکی است.

ما همچنین مشتاق همکاری با اعضای کنفرانس خلع سلاح طی دورۀ ریاست جمهوری اسلامی ایران هستیم که از ۱۸ مارس آغاز خواهد شد.

اگر همۀ دولت های عضو کنفرانس خلع سلاح، بویژه کشورهای دارنده سلاح‌های هسته‌ای، ارادۀ سیاسی از خود نشان دهند و به تعهدات خود در خصوص خلع سلاح هسته‌ای عمل کنند، بن‌بست طولانی‌مدتِ این کنفرانس که مانع اجرای ماموریت آن شده است، شکسته خواهد شد.

ایران، به عنوان بزرگ‌ترین قربانی سلاح‌های کشتار جمعی پس از جنگ جهانی دوم بواسطه سلاح های شیمیایی مورد استفاده توسط رژیم سابق عراق، تاکید می نماید که تنها تضمین عدم کاربرد سلاح های کشتار جمعی شامل سلاح های هسته ای، امحای کامل، بازگشت ناپذیر و قابل راستی آزمایی آنها است. لازم است تصریح نمایم که جمهوری اسلامی ایران جنایت استفاده از سلاح شیمیایی علیه مردم خود را مشمول مرور زمان ندانسته و مجدانه از کشورهایی که اقدام به فروش عناصر و فن آوری های مورد استفاده رژیم صدام برای تولید سلاح های شیمیایی نموده اند، خواستار روشن شدن حقیقت و پاسخگو کردن آنها در راستای استیفای حقوق قربانیان است.

جای تأسف است که تلاش‌های جمعیِ ما برای تشکیل منطقۀ عاری از سلاح‌های هسته‌ای در غرب آسیا، که نخستین بار در سال ۱۹۷۴ به ابتکار ایران مطرح شد، همچنان از سوی ایالات متحدۀ آمریکا و متحدانش درقالب بخشی از حمایت فعال آنان از منبع واقعی اشاعۀ سلاح‌های کشتار جمعی در منطقه، یعنی رژیم اسرائیل، بی‌نتیجه مانده است.

در حقیقت، رژیم اسرائیل فوری‌ترین و ملموس‌ترین خطر، نه تنها برای فلسطینی‌های بی‌دفاع و منطقۀ غرب آسیا، بلکه برای کل جهان به شمار می‌‌آید.

جامعه بین المللی باید این تهدید را جدی تلقی کرده و تصمیمی قاطع در مواجهه با تهدید بی‌سابقه‌ای که این رژیم اشغالگر، آپارتاید و ستیزه جو متوجه صلح جهانی می کند، اتخاذ نماید.

قصاوتی که این رژیم آپارتایدِ مورد حمایت آمریکا طی نسل‌کشی بی‌رحمانه‌اش در پنج ماه گذشته در غزه از خود نشان داده و در این میان هیچ چیز — نه زنان و کودکان معصوم، نه کارمندان سازمان ملل، نه خبرنگاران، نه مدارس و نه بیماران و بیمارستان‌ها — خط قرمز به شمار نیامده است، به همراه جنایات شهرک‌نشینان در کرانۀ باختری، نشان‌دهندۀ سطح فوق‌العادۀ خطری است که منطقه را به سمت یک درگیری‌ گسترده و قریب‌الوقوع سوق می‌دهد. این رژیم اشغالگر چنان در اثر حمایت آمریکا و برخی دیگر از کشورهای غربی جسور شده که هم مردم مظلوم غزه و هم کشورهای منطقه را بی‌شرمانه به استفاده از سلاح‌های هسته‌ای تهدید می‌کند؛ برای نمونه، این اشتباه لفظیِ وزیر کابینۀ نتانیاهو نبود که گزینۀ هسته‌ای را برای از میان بردن جنبش آزادی بخش حماس توصیه کرد.