علی‌اکبر علیزاده برمی در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری موج درباره میزان رشد تعاملات نفت و گاز در دولت سیزدهم گفت:  وقتی دولت سیزدهم کار را تحویل گرفت حداکثر فروش نفت ما براساس آمارها، ۳۰۰ هزار بشکه در روز بود و نفت تولیدی ما روی شناورهایی که اجاره شده بود، ذخیره می‌شد. در آن زمان، ۹۰ میلیون بشکه نفت روی آب داشتیم که هیچ مشتری برای آنها نداشتیم.

وی ادامه داد: از سوی دیگر، تولید چاه‌های نفت به‌دلیل افت فشار، کم شده بود. در پارس جنوبی، قطر با وجود اینکه یک کشور کوچک است، اما از این میادین مشترک پارس جنوبی، استخراج زیاد و بیش از اندازه‌ای داشت. این کشور بیش از کشور ما گاز برداشت می‌کرد و از منافعش برخوردار می‌شد. به‌دلیل شیب مخزن در زیرزمین، اگر ما این گاز را برداشت نمی‌کردیم به این نحو نبود که این گاز برای آیندگان بماند و بتوانیم یک تا دو دهه بعد آن را استخراج کنیم، بلکه قطر از آن برخوردار می‌شد.

نماینده مردم دامغان تصریح کرد: از سوی دیگر در رساندن گاز به شهرهای مختلف کشور، شرایط بحرانی را داشتیم و مدام از مردم می‌خواستیم میزان استفاده از گاز را کمتر کنند. امروز تمام آن ۹۰ میلیون بشکه نفت ذخیره شده روی دریا به فروش رسیده و میزان تولید از ۳ میلیون بشکه در روز بالاتر رفته و تمام این بشکه‌های نفت تولیدی روزانه هم به مشتریان دائم ایران به‌طور مستمر به فروش می‌رسد.

علیزاده‌برمی خاطرنشان کرد: یک اقدام مهم دیگر، تنوع بخشیدن به شبکه بازارهای صادراتی نفت و گاز بود. این امر باعث شد مشتری‌های ایران از چند شرکت اروپایی کوچک، به حدود 17 کشور ارتقا پیدا کند که در این بین حتی اسم کشورهای اروپایی مانند روسیه و آلمان به‌عنوان خریداران نفت و گاز ما به چشم می‌خورد. همچنین در روند فروش و صادرات نفت، به شیوه‌های جدیدی از تسویه مثل تهاتر با نفت کوره عراق دست پیدا کردیم  که باعث شد میزان وصولی درآمدهای ارزی فروش نفت و گاز با رشد 276 درصدی روبه‌رو شود.