، در روزهای اخیر اخبار مختلفی درباره دور جدیدی از حملات هوایی اسرائیل به مراکز نظامی سوریه منتشر شده که بهانه آن رفع تهدیدات احتمالی از به کارگیری تسلیحات استراتژیک علیه اسرائیل عنوان شده است. این حملات از ۸ دسامبر ۲۰۲۴ (۱۸ آذر ۱۴۰۳) بلافاصله پس از سقوط اسد، به منطقه حائل در جنوب غربی سوریه، در مجاورت بلندی‌های جولان، و همچنین تمام مراکز نظامی، پدافندی، زرادخانه‌ها آغاز شد.

 در همین راستا نتانیاهو اعلام کرد با توجه به سقوط دولت اسد، توافقنامه مرزی بین اسرائیل و سوریه در سال ۱۹۷۴ باطل و بی اعتبار است و به نیروهای دفاعی اسرائیل دستور داد تا کنترل منطقه غیرنظامی را که در سال ۱۹۷۴ از آن خارج شد، در دست بگیرند.

در همین رابطه نتانیاهو اهداف نظامی اسرائیل در سوریه را تأمین امنیت و کنترل کامل منطقه حائل مرزی، ایجاد یک منطقه امنیتی فراتر از منطقه حائل و تمرکز بر از بین بردن تمامی تسلیحات سنگین سوریه با هدف رفع هرگونه تهدیدی اعلام کرد. در نتیجه عملیات ارتش اسرائیل، واحدهای ارتش سوریه مواضع خود را در امتداد منطقه حائل UNDOF تخلیه کردند. در حال حاضر رژیم صهیونیستی چندین صد مایل مربع دیگر از خاک سوریه را تحت کنترل دارد و در بیست مایلی پایتخت، دمشق، قلمرو تحت کنترل اسرائیل ایجاد کرده است.

علاوه براین برقراری تماس با جوامع محلی دروزی سوریه در دستور کار قرار گرفت. هدف از این برنامه در چند مورد خلاصه می شود: گسترش مرزهای سرزمینی، ایجاد پایگاه نظامی در جنوب سوریه، تسهیل در تحقق کریدور داوود و قطع مسیر ارتباط زمینی سوریه با لبنان با کنترل مناطق دروزی نشین.

در واقع رژیم صهیونیستی در حال تدوین یک «مفهوم عملیاتی» جدید در مواجهه با واقعیت جدید در سوریه است. مقامات ارشد اسرائیلی تأکید دارند لازم است «فضای نفوذ» ۱۵ کیلومتری در داخل خاک سوریه حفظ شود، جایی که ارتش این رژیم حضور خواهد داشت تا اطمینان حاصل شود که وفاداران رژیم جدید قادر به شلیک موشک به بلندی‌های جولان نخواهند بود و همچنین یک «فضای نفوذ» ۶۰ کیلومتری فراتر از آن برای کنترل اطلاعات در داخل سوریه نیز ضروری است.

اما همان طور که تأکید شد حضور نظامی در سوریه تنها برنامه عملی این رژیم نیست. اجرای عملیات «پیکان باشان» که در طی آن تمام مراکز نظامی و تحقیقاتی سوریه هدف قرار گرفتند، اجرای سیاست ارتباط با مردم دروزی، پیشبرد طرح کریدور داوود، کمک به شکل‌گیری سازمان‌های شبه نظامی با حضور دروزی‌ها و حمایت از رویکردهای تجزیه‌طلبانه برخی دروزی‌ها از دیگر اقدامات اسرائیل است.

نگرانی‌ بابت تهدیدات ناشی از افزایش حضور ترکیه در سوریه و قدرت‌گیری گروه‌های جهادی سنی که رویکرد ضداسرائیلی دارند، در کنار احتمال حضور دوباره جمهوری اسلامی ایران در بخش‌هایی از سوریه و بازگشت نیروهای حزب‌الله را می‌توان در کنار رویکرد توسعه ارضی و گسترش عمق استراتژیک را دلایل اصلی برنامه‌های رژیم صهیونیستی در سوریه دانست.

براین اساس از ۸ دسامبر ۲۰۲۴ تاکنون اسرائیل چند پروژه را همزمان پیش برده است: انجام عملیات نظامی «پیکان باشان»، اجرای برنامه الحاق بخشی از خاک سوریه، تحرکات سیاسی-امنیتی در چارچوب ایجاد کریدور داوود، تشکیل گروه نظامی دروزی و ساخت پایگاه نظامی، برقراری ارتباط با جامعه دروزی‌ها و در نهایت پیشبرد ایده تجزیه سوریه.

اما آنچه می تواند به حضور نظامی اسرائیل در جنوب سوریه شکل عینی ببخشد، عملیاتی کردن سیاست ارتباط مستقیم با دروزی‌ های سوریه است. در همین راستا کابینه نتانیاهو در حال برنامه‌ریزی یک پروژه آزمایشی برای آوردن کارگران دروزی به منطقه جولان به عنوان جایگزینی برای کارگران فلسطینی که از شروع جنگ غزه اجازه کار در اسرائیل را ندارند و همچنین به نوعی در راستای حمایت مالی از دروزی‌های سوریه با ایجاد اشتغال است.

بر اساس گزارش العربیه، به کارگران دروزی قالبی مشابه آنچه قبلاً برای ساکنان غزه مرسوم بود، ارائه می‌شود که ورودشان در صبح و خروجشان در عصر ثبت می‌شود.  به گفته این منابع، حقوق پیشنهادی بین ۷۵ تا ۱۰۰ دلار در روز است که در شرایط اقتصادی کنونی معادل حقوق یک ماه در سوریه است. العربیه تأکید دارد به گفته منابع محلی، این شغل دائمی نیست و ارتش اسرائیل علاقه ای به استخدام دائمی سوری‌ها در خاک اسرائیل ندارد.

براین اساس در مرحله اول، ده‌ها کارگر در بخش‌های ساختمانی و کشاورزی در جوامع دروزی بلندی‌های جولان کار خواهند کرد. اما بسیار محتمل است تعداد بیشتری از آنها در مراحل بعدی به بخش‌های دیگر در سایر مناطق اراضی اشغالی فرستاده شوند. کمبود نیروی کار در اسرائیل پس از شروع جنگ غزه که منجر به خروج ۸۰ هزار فلسطینی و ۲۰ هزار کارگر خارجی از بازار کار آن است، با حضور دروزی‌ها جبران نمی‌شود. اما هدف این رژیم از پذیرفتن دروزی‌ها، ایجاد پایگاه نفوذ و وابستگی اقتصادی آنها به اسرائیل است.

همچنین وزارت امور خارجه اسرائیل روز ۲۳ اسفند اعلام کرد آنها در هفته‌های اخیر حدود ۱۰ هزار بسته کمک‌های بشردوستانه را به دروزی های سوریه منتقل کرده‌اند. این وزارتخانه خاطرنشان کرد این انتقال با همکاری شیخ موفق طریف، رهبر معنوی دروزی‌های اسرائیل انجام شده است. بیشتر بسته‌ها به السویداء و بقیه به جوامع دروزی در نزدیکی مرز تحویل داده شد. گیدئون ساعر تصریح کرد: «ما با برادران دروزی خود اتحاد داریم. کمک به آنها یک امتیاز است.»  این اقدام در حالی صورت می‌گیرد که اسرائیل با رهبران دروزی سوریه در تماس بوده و قول داده است از آنها در برابر آسیب‌های پس از سرنگونی بشار اسد محافظت کند. همچنین این رژیم برای نخستین بار با همکاری روئسای دروزی اسرائیلی، مجوز حضور ۸۰ تن از دروزی‌های سوری برای زیارت شعیب نبی را صادر کرد.

در این میان روی کار آمدن ترامپ در آمریکا، به مقامات اسرائیل این جسارت را داد تا درباره حضور نظامی در مناطق جائل و بخشی از خاک سوریه اظهارات متفاوتی داشته باشند. زیرا نتانیاهو در دسامبر ۲۰۲۴ اعلام کرد اسرائیل قصد دارد حداقل تا پایان سال ۲۰۲۵ در سوریه بماند. اما بلافاصله پس از روی کار آمدن دونالد ترامپ، جهت‌گیری رژیم صهیونیستی تغییر کرد. پس از آن بود که نتانیاهو و اسرائیل کاتز در ژانویه ۲۰۲۵ متعهد شدند «دولت اسرائیل به طور نامحدود حضور خود را در سوریه حفظ خواهد کرد.» بنابراین در حالی که انتظار می‌رود فشار‌های اتحادیه اروپا و سازمان ملل در خصوص حضور اسرائیل در سوریه ادامه یابد اما تا زمانی که آمریکا از این حضور حمایت کند، رژیم صهیونیستی در آنجا باقی می‌ماند.

بنابراین می توان گفت رژیم صهیونیستی به دروزی‌ها به عنوان یک کارت بازی در تحولات جنوب سوریه نگاه می‌کند و تلاش‌های گسترده این رژیم در گذشته و حال نیز در همین راستا طبقه‌بندی می‌شود. اما رابطه گسترده‌ای که اسرائیل با دروزی‌های جنوب سوریه شروع کرده می‌تواند مقدمه‌ای برای اشغال دائمی مناطق جنوبی این کشور باشد و لذا رژیم اسرائیل با اشراف بر این موضوع در حال حمایت از دروزی‌ها است.