به گزارش خبرگزاری موج از فارس به نقل از روابط عمومی دانشگاه شیراز، پاویون دژاوو توسط یک تیم ۱۱ نفره و با رهبری ۳ معمار (مهدی دهقانی، مهدیه سادات هدایتی،محسن رسولی زاده) از دانشجویان دانشکده هنر و معماری دانشگاه شیراز در بخش آسیا (پروژه های شهری، روستایی، منظر و فضاهای عمومی) (جایزه معماری آسیا) به این برتری دست یافت.

مستندات این پروژه، به منظور شرکت در مسابقه بین المللی که در شهر بارسلونای اسپانیا برگزار شد، ارسال گردید.

این مسابقه در دو بخش آسیا و اروپا و هر کدام در هفت گروه مختلف برگزار شد .

هدف از برگزاری این رقابت ایجاد مشارکت میان معماران و هنرمندان آسیایی و اروپایی از طریق یک رسانه بین المللی است. همچنین در سال جاری جوایز معماری ۲A با موضوع طراحی محتوای نوآورانه بوده و سهم قابل توجهی در گسترش معماری امروزی دارد. در این رقابت عوامل مهمی همچون تنوع فرهنگی، هویت منطقه ای، تِم ها، ایده ها و تجربیات گوناگون مورد بررسی قرار می گیرد و انتخاب پروژه ها بر حسب این معیارها صورت می پذیرد.

به گفته ی مهدیه سادات هدایتی،از معماران طرح و دانشجوی دانشکده هنر و معماری دانشگاه شیراز ، نام این اثر دژاوو (deja vu)، عبارتی فرانسوی به معنای &#۳۹;&#۳۹;قبلا دیده شده&#۳۹;&#۳۹; می باشد و ازین رو که این اثر راوی یک خاطره طبیعی است،این نام می تواند به فهم رسالت آن کمک شایانی نماید.

این اثر در واقع یک اثر شهری (urban installation) در قالب یک پاویون می باشد.منظور از پاویون یک غرفه با کاربری خاص که حاوی مفاهیمی بوده و میتواند عملکرد های مختلفی را شامل شود.

این دانشجوی رشته معماری ضمن اشاره به استاد مشوق این پروژه سرکار خانم مهندس حائری عضو هیات علمی بخش معماری بیان کرد: این پروژه در چهارمین دوره کارگاه مسابقه قوام الدین شیرازی که هرساله توسط سازمان نظام مهندسی ساختمان استان فارس برگزار می گردد، با هدف ارتقا فرهنگ معماری شهری و تعامل مستقیم میان جامعه معماری و شهروندان در اردیبهشت ۱۳۹۷ در گذر قوام الدین شیرازی (جلوخان باغ عفیف آباد) اجرا گردید.

مهدیه سادات هدایتی بیان کرد: خطرات ناشی از تغییرات اقلیمی، می تواند در بستر معماری، به خوبی منتشر شده و توجه مخاطبین را بیش از پیش به این موضوع معطوف کند که نمود بارز تغییرات اقلیمی و به ویژه موضوع بحران آب، در نظر مردم شیراز، از تغییرات محسوس رودخانه خشک بوده است.

همچنین در اغلب نقاط مجاور رودخانه خشک، نوعی خاص از پوشش گیاهی که همان نی لویی است به وفور وجود داشته است که از نی های خشک شده ی آن استفاده های بسیاری می شده است. از پرکاربردترین شیوه های بهره گیری از این مصالح، استفاده از آن برای تهیه ی پرده (تابش شکن) در نما و جداره های بیرونی خانه ها بوده است . امروزه با کاهش چشمگیر آب رودخانه خشک (به عنوان رودخانه ای فصلی) این نوع پوشش گیاهی رو به نابودی است؛ به صورتی که برخی از پرده بافان از نی هایی استفاده می کنند که از ناحیه ی قفقاز تهیه شده اند.

از این رو استفاده از نی به عنوان مصالح اصلی پاویون، علاوه بر آغشته بودن به خاطراتی از گذشته، از این جهت که می تواند حاوی مفهومی انتقادی بوده و تبعات تغییرات اقلیمی را به مخاطبان گوشزد کند، مطلوب بوده است . این مسئله با ایده اصلی طراحان اثر دژاوو، که ''روایت (منظری) مصنوع از یک خاطره ی طبیعی'' بوده است، همخوانی بسیار داشت.