به گزارش خبرنگار خبرگزاری موج، مجید مشیری که سال های آخر دهه پنجم زندگی اش را سپری می کند، در سریال های متعددی جلوی دوربین رفته است. وی در سریال ماندگار «خط قرمز» در سال ۱۳۸۰ حضور داشت و هنرنمایی اش را در سریال «مسافری از هند» هم می توانیم به یاد بیاوریم. مشیری سابقه حضور در سریال های پرمخاطبی همچون همسفر، بر سر دو راهی، پدر، ارمغان تاریکی، ستایش، سرنخ و سایه ای در تاریکی را هم در کارنامه دارد. وی در فیلم های سینمایی متعددی جلوی دوربین رفته است که از آن جمله می توان به برج آرام، انار نارس، معراجی ها، دعوت، هم خانه، بی تو تنهایم، ساغر، هفت سنگ، پرواز خاموش، دفتری از آسمان، خواستگار محترم، نگین، آخرین بازی، انتظار، هیس و رسوایی اشاره کرد.

هم اکنون سریال « مسافری از هند » از آی فیلم انگلیسی در حال پخش است. به همین بهانه با مجید بشیری بازیگر نقش منصور نادری در این مجموعه مصاحبه ای را ترتیب داده ایم که در ادامه می خوانید.

نظرتان درباره دوبله سریال های ایرانی در شبکه آی فیلم چیست؟

بعضی کارها را با دوبله عربی از آی فیلم دیده ام. دوبله ها قوی هستند و خیلی خوب فیلم ها و سریال ها دوبله می شوند. فکر می کنم دوبله باعث می شود که مخاطبان افزایش پیدا کنند و این خیلی خوب است.

به نظرتان سریال «مسافری از هند» گزینه مناسبی برای پخش از آی فیلم انگلیسی است؟

این سریال یکی از بهترین کارهایی به شمار می رود که در طول تاریخ صدا و سیما ساخته شده است. این سریال در زمان پخش اولش بسیار مورد توجه بینندگان قرار گرفت. هنوز هم خیلی از مردم این کار را می بینند و دوستش دارند. الان تعداد شبکه ها زیاد شده و کارهای متنوعی ساخته می شود، اما مردم مسافری از هند را باز هم می بینند. این موضوع خیلی اهمیت دارد.

چرا سریال مسافری از هند تا این حد با استقبال مخاطبان مواجه شد؟

این سریال فیلمنامه خوبی اشت. قصه اش هم خوب بود. سوژه بسیار بسیار نویی داشت. گروه بازیگران در این کار بسیار مناسب بود. لوکیشن های خوب، کارگردانی بی نظیر آقای قاسم جعفری و مسائل دیگر دست به دست هم دادند تا چنین سریال پربیننده ای ساخته شود. مسافری از هند تنها سریالی است که تمام بازیگرانش پیشرفت کردند و موفقیت داشتند.

نقشی که در این سریال برعهده داشتید، به نظر خودتان چطور نقشی بود؟

«منصور نادری» فکر می کنم یک نقش خاکستری بود. اتفاقاً منصور جزو نقش هایی بود که پیچیدگی خاصی داشت. من اول قرار بود نقش دایی خانواده را بازی کنم که آقای شفیعی آن را برعهده گرفتند. خودم پیشنهاد دادم که نقش پدر خانواده را به من بدهند. با وجود اینکه او در قسمت اول جلوی دوربین می رود و بعد او را نمی بینیم و تا قسمت چهارده و پانزده هم حضور ندارد، باز هم دوست داشتم این نقش را بازی کنم. نقشی که در مسافری از هند ایفا کردم جزو نقش هایی بود که کلیت قصه روی این شخصیت می چرخید و بسیار حساس بود. حالا بعد از این همه سال وقتی مخاطبان با من صحبت می کنند، می گویند که با این نقش همذات پنداری کرده اند. منصور زنی داشت که اهل زندگی بود، اما او را رها کرده بود و سراغ زنی رفته بود که زرنگی های خاصی داشت و سرش کلاه گذاشته بود. او چند فرزند و دو زن داشت و همه آن ها را در یک خانه نگه می داشت. این ها باعث شده است که نقش خاصی باشد. فکر می کنم منصور نقش منفی ای نبود، مخصوصاً وقتی به دایی خانواده می گوید که دعا کن من راحت بمیرم، می بینیم که واقعاً قابل ترحم است.

به نظر می رسد خیلی این نقش را دوست دارید و در یادتان مانده است؟

بله، جزو بهترین نقش هایی است که در تمام دوران بازیگری ام ایفا کرده ام. بسیار بسیار دوست داشتنی بود. خودم به شخصه آن شخصیت را خیلی دوست داشتم. فکر می کنم او به نوعی یک بازنده بود. مسیری را در زندگی اش انتخاب کرده بود که باعث شکستش شد. اما به خاطر خانواده اش تلاش می کرد و می خواست کاری کند که آن ها از او راضی باشند. در واقع می خواست خانواده اش را حفظ کند. با اینکه گرفتار شده بود، سعی می کرد دیگران را نجات دهد و این وجه شخصیتی اش را بسیار دوست داشتم.

کدام سکانس های این سریال خیلی خوب یادتان مانده است و دوستشان دارید؟

سکانسی که منصور جلوی بیمارستان گریه می کند. سکانسی که روی تپه بازی می کنند و سروش گودرزی که نقش پسرش را بازی می کند، می خواهد او را از زمین بلند کند. یا آن سکانسی که منصور داخل قبر می خوابد، این ها خیلی جذاب بودند.

وقتی فیلمنامه سریال را خواندید تصور می کردید تا این اندازه  دیده شود؟

من به کار آقای جعفری اعتماد و اعتقاد داشتم و قبلاً هم با او همکاری کرده بودم. می توانستم تصورش را بکنم که کار خوبی از آب در می آید، چرا که کارهای قبلی اش مانند کاشانه، همسفر، خط قرمز و... خوب شده بودند. جعفری جزو کارگردان هایی است که مدیوم تلویزیون را خیلی خوب می شناسد و با بینندگان این رسانه آشنایی کامل دارد.

کدام یک از نقش هایی را که تا الان بازی کرده اید؛ طور خاصی دوست دارید؟

نقشی را که در مسافری از هند بازی کردم را واقعا دوست دارم. فکر می کنم نقش جالبی است. منصور معصوم بود و یک سری اتفاقات در زندگی اش افتاد که من دلم برایش می سوخت.

نقش خاصی را در این سریال بازی کردید؛ کسی که به قول خودتان بازنده است، خانواده اش چند پاره شده و مشکلات متعددی دارد. ایفای چنین نقش هایی چه تأثیری روی شما به عنوان بازیگر می گذارد؟

نقش روی من اصلاً تاثیر نمی گذارد. بعضی از همکاران، بازیگران یا کارگردان ها می گویند که بازیگر باید تو حس برود و نقشش را ایفا کند. من هنوز بعد از ۲۷- ۲۸ سال که در این حوزه فعالیت می کنم، نمی توانم این موضوع را متوجه شوم. من فکر می کنم، بازیگر مانند یک کلید برق است. کلید را می زنی و روشن می شوی و نقشت را اجرا می کنی و دوباره کلید را می زنی و از نقش بیرون می آیی. فکر می کنم همین که در آن لحظه بتوانی خوب نقشت را ایفا کنی، مهم است. اهمیت ندارد که در نقش فرو بروی و از آن تأثیر بگیری. مثلاً وقتی نقش یک قاتل را ایفا می کنی، نمی توانی در خانه هم همان نقش را داشته باشی.

به چه ژانری علاقمند هستید؟

دوست دارم در کارهای کمدی ایفای نقش کنم. تا حالا کسی جرئت نکرده است که چنین نقشی به من بدهد. همیشه در کارهای جدی بوده ام. بعضی از مردم فکر می کنند که من آدم خشن و عبوسی هستم، در حالی که اینطور نیست.

الان مشغول چه کاری هستید؟

فعلاً مشغول کاری نیستم. یکی دو تا کار سینمایی کرده ام که منتظر اکران شان هستم.

به مدیوم خاصی علاقه دارید؟

خیلی دوست دارم در تلویزیون کار کنم. فکر می کنم بازیگری که بتواند در تلویزیون موفق باشد، کار بزرگی کرده است. من هم در مدیوم تلویزیون کار کرده ام هم سینما، اما فکر می کنم تلویزیون سخت تر است. در تلویزیون مخاطب هر هفته تو را می بیند و نسبت به کارت واکنش نشان می دهد. در این مدیوم می توانی توانمندی هایت را محک بزنی. البته الان متأسفانه قصه ها خیلی دم دستی شده اند. باید کار خوب بسازیم تا مردم را پای تلویزیون بنشانیم.