به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری موج، تعطیلی فعالیت ها در پی شیوع بیماری کرونا قربانیان زیادی داشته و برخی از اصناف را با خطر نابودی مواجه کرده است. در این میان سینماگران هم در زمره یکی از همین اصناف قلمداد می شوند که اگر تلاشی برای عبور از این بحران نکنند با آسیب جدی روبرو هستند. در این راستا شهرام مسلخی کارگردان و عضو انجمن تهیه کنندگان مستقل سینمای ایران، یادداشتی را در اختیار ما قرار داده که ضمن آسیب شناسی و انتقاد از برخی رفتارها در فضای مجازی ، پیشنهادی هم که می تواند برای بخشی از سینمای ایران مفید و کارآمد باشد را ارائه کرده است. متن این یادداشت به این شرح است:

" همانطور که مطلع هستید شرایط موجود مشکلات معیشتی زیادی در جامعه ایجاد کرده و اصناف زیادی به دلیل ویروس کرونا دچار آسیب جدی شدند به طوری که در گذران زندگیشان با مشکلات مالی مواجه هستند.

یک گروه از این مشاغل آسیب دیده، اصناف مختلف سینما هستند که متاسفانه به دلایل متعدد نه در اولویت حمایت دولت قرار دارد و نه از نظر مردم استحقاق اولویت حمایت را دارند  و چه بسا  طبق انتظاری که در مقایسه آنها با هنرمندان کشورهای دیگر وجود دارد ، حمایت از طرف آنها نسبت به مردم در چنین شرایطی یک امر بدیهی است .

و این انتظار با توجه به شناختی که این روزها به لطف فضای مجازی و  بعضی از سلبریتی ها  ایجاد شده که  همواره در فضای مجازی تعداد محدودی از  اهالی سینما را در حال نمایش بهترین ماشین ها، برج ها، ویلاها و  صحبت از دستمزدهای آنچنانی و حتی نمایش غذا خوردن هایشان می بینیم،  این  عدم حمایت را بیشتر و بیشتر  می‌کند و شکاف طبقاتی عمیقی در ذهن مردم به وجود آورده است.  

غافل از اینکه تصویر ذهنی که فضای مجازی این روزها از سینمایی ها  ایجاد کرده مربوط به کمتر از ۱۰ درصد از جامعه سینماست  و مختص عده محدودی  سلبریتی می شود که عرصه را برای دیگر هنرمندان چه از نظر مالی و چه تولیدی تنگ کرده است.

البته این بماند که جدای از این رفتار اشتباه نمایشی در رسانه های مجازی، در همه جای دنیا به دلیل  کرامت و ارزشی که برای هنر قائل هستند، هنرمندان سزاوار بهترین حمایت ها و بهترین خدمات اجتماعی هستند.

اما  موضوع صحبت من مابقی این جامعه سینمایی است که بیش از ۹۰ درصد را تشکیل می دهد و متاسفانه  در کشور عزیزمان از کمترین امکانات معیشتی و اجتماعی و رفاهی برخوردار هستند؛ از جمله آنها نداشتن حتی حقوق بیکاری و بیمه و غیره است.

شاید برای مردم این واقعیت پوشیده باشد که بیش از پنجاه درصد مشاغل سینمایی در شرایط عادی با ۲۰ ساعت کار سخت در شبانه روز  یک پروژه سینمایی حقوق کمتر از یک کارگر محترم را می‌گیرند و بسیاری دیگر در حسرت حضور در یک پروژه سینمایی، ماه ها و حتی سال‌ها از بیکاری رنج می برند و آرزوی همین حضور کمرنگ و دستمزد کم برایشان به رویا تبدیل می شود و برای تامین نیازهای زندگی از حرفه و هنر شان، شرمنده خانواده هستند .

از این درد دل‌ها که بگذریم در شرایط  بحران کنونی تا جایی که من در جریان هستم، مدیران خانه سینما و حداقل  دو صنف این خانه که بنده در آنها فعالیت دارم -چه کانون کارگردانان و همینطور مسئولین انجمن تهیه کنندگان مستقل خانه سینما-  آقای غلامرضا موسوی دلسوزانه در حال پیگیری مطالبات اهالی سینما و راهکارهایی برای عبور از این شرایط بحران هستند که امیدوارم با ذهنیتی که نسبت به وضعیت مالی ما اهالی سینما در جامعه ایجاد شده، مثمرثمر واقع شود.

بی شک همه ما می دانیم بهترین راه حل این است که هر چه زودتر سینما ها باز شوند تا هم قسمتی از سرمایه های خوابیده که در فیلمهای تولیدشده وجود دارد به جریان بیفتد و هم سینماداران بیش از این وارد خساراتی جبران ناپذیر که در آینده تاثیر آن بر زیر ساخت های سینما خواهد بود، نشوند و از طرفی بسیاری از مشاغل که در جریان این تعطیلی ها خانه نشین شده اند بر سر کار خود بازگردند.

اکنون ضمن اینکه باور همه ما این است که سلامتی مردم مهم‌تر از هر چیز دیگریست چگونه این امکان را فراهم کنیم؟

من به عنوان یک عضو کوچک سینما پیشنهادی دارم که حتما با تجربه اعضای دیگر ممکن است قابل اجرا و محق گردد. همه ما (درایوین سینما) می‌شناسیم  و می دانیم که پیش از انقلاب در ایران هم وجود داشته است.

اولین سینمای اتومبیل رو در ایران در سال ۱۳۳۹ در تپه‌های تهران‌پارس افتتاح شد. در این سینما که هنوز نمونه‌هایی از آن در معدودی از شهرهای سنتی آمریکا و استرالیا وجود دارد، تماشاگران با اتومبیل به آن وارد می‌شدند و در حالی که در ماشین نشسته بودند فیلم را تماشا می‌کردند. گنجایش این سینما ۲۸۴ اتومبیل و بهای بلیت آن ۱۵۰ ریال بود. به هر اتومبیل یک گوشی یا بلندگوی مخصوص داده می‌شد که بینندگان به میل خود صدای آن را تنظیم می‌کردند. فیلم‌های این سینما را سینما مولن‌روژ تأمین می‌کرد.

اکنون با وجود تکنولوژی‌هایی نظیر ویدئو پرجکشن ها و سیستم ضبط و پخش دیجیتال و امواج صوتی اف ام  برای صدا، و پارکینگ های زیاد و بزرگی که در کلانشهر تهران وجود دارد مانند محل نمایشگاه های بین المللی و یا حتی پارکینک های روباز برخی از پردیس های سینمایی، با هزینه بسیار کم می‌توان این گونه از سینما های روباز را احیا کرد. با رعایت فاصله گذاری اجتماعی و محدود کردن آن در حد هر خانواده در اتومبیل خود و عدم لمس و ارتباط برای پیشگیری از شیوع ویروس کرونا در محیط، می توان بخصوص در این شبهای ماه مبارک رمضان مخاطب را حتی با حضور پرشکوه تر از سال‌های قبل و ضمن رعایت اصول سلامتی با سینما آشتی داد.

و بهتر است این مسئولیت را به عهده سینمادارها بگذاریم تا با تجربه مهمانداری که دارند و با بازگرداندن کارکنان خود بر سر کار  بار دیگر رونق را به سینما بازگردانیم.

خوشبختانه این نوع سینما امروز با توجه به شرایط وجود کرونا ویروس در بسیاری از کشورها مورد استقبال قرار می گیرد برای مثال در آلمان شرکت لو استودیو، سینمایی مستقل در شهر مارل آلمان را در یک محوطه باز و با چند صفحه نمایش بزرگ نصب کرده و طی چند ساعت بلیت فیلم‌های «انگل» و «شیرشاه» را فروخته است. یکی از مدیران این سینما‌ها می‌گوید: «مسئولان ابتدا نگران سلامتی مردم بودند، ولی تا الان هیج موردی از ابتلا در این روش گزارش نشده است."