یادگار خیام که در  بیست و هفتمین جشنواره هنرهای تجسمی جوانان ایران در کنار علی شیرازی و غلامحسین امیرخانی داوری بخش خوشنویسی به عهده داشت و یکی از مربیان کارگاه‌های این دوره هم بود، در پاسخ به خبرنگار تجسمی خبرگزاری موج در مورد تجربه جدید برگزاری آنلاین کارگاه‌های جشنواره هنرهای تجسمی جوانان ایران گفت: من تا حدی با این جشنواره و دوره های پیشین آن هم آشنایی داشتم. در دوره های گذشته براساس آثار ارسالی تعداد ده نفر انتخاب می شدند و در کارگاه هایی به صورت حضوری شرکت می کردند. در کارگاه خوشنویسی، هنرمندان جوان، م ینوشتند و مسئول برگزاری کارگاه هم بر کارشان نظارت می کرد و در صورت نیاز کمک و راه نمایی می کرد.

وی افزود: طبیعتا آن ارتباطی که می توان از طریق یک کارگاه حضوری برقرار کرد، در فضای مجازی با آن کیفیت برقرار نمی شود. اما به هر حال با توجه به امکاناتی که به صورت فایل های ویدئویی امروزه در اختیار ما است و تصویر سریعی که می توانستیم از دوستانی که کاری را به صورت اتود می نویسند دریافت کنیم، اگرچه از امکان و فرصت نظارتی کاملی برخوردار نبود اما به ما اجازه بررسی دقیق می داد و اگر مطلبی برای اصلاح کارشان لازم بود را به دوستان گوشزد می کردیم.

خیام در پاسخ به این سوال که با توجه به محدودیت امکان نظارت بر خلق آثار، صحت کارها چگونه ارزیابی می شد، تصریح کرد: موضوع مهمی که در جشنواره ها مطرح است تاکید بر صحت و سلامت آثار است و اینکه تقلبی در آن وجود نداشته باشد و با کمک فرد دیگری خلق نشده باشند. برای ارزیابی این موضوع بر اساس سابقه ای که از هنرجویان شرکت کننده و آثارشان داریم، این شناخت را هم داریم که بدانیم کارهایی که ارسال می کنند چقدر متعلق به خودشان می تواند باشد و یا اینکه در آن دست برده باشند. اما برای اینکه از ابزار به اشتباه استفاده نشود به طور مرتب از آنها فیلم دریافت می کردیم و یا اینکه از آنها خواستیم مرحله به مرحله برای ما تصویرش را ارسال کنند. در عین حال در کارگاه خوش نویسی به این تصمیم رسیدیم که از خالقان کارهایی که سطح بالایی برخوردار بود بخواهیم تا بخشی از آن را به صورت زنده برای ما از نو اجرا کنند. طبیعی است که آن کار، از کیفیت بالایی برخوردار نبود چرا که استرس اجرای زنده بر آن حاکم میشد اما جنس خط و رد پای آن خط کاملا مشخص بود.

معایب برگزار نشدن جشنواره بسیار بیشتر از برگزاری آنلاین بود

وی در پاسخ به این سوال که با این اوصاف آیا برگزاری جشنواره به این شکل و به صورت آنلاین الزامی بود یا اینکه می شد که برگزاری آن را به تعویق انداخت و به سال بعد و شرایط بهتر موکول کرد گفت: می شد این جشنواره را برگزار نکرد اما معایب برگزار نشدنش بسیار بیشتر از این بود که بخواهیم فکر کنیم که برگزاری آنلاین جشنواره چه معایبی دارد. شاید برای کسی که اولین حضورش در یک جشنواره باشد این سوال وجود داشته باشد که آیا به چنین جشنواره ای می توان اعتماد کرد یا نه. اما اکثر کسانی که برای مراحل نهایی انتخاب شده بودند از افرادی بودند که در سالهای گذشته هم در این جشنواره حضور داشتند که یا در بین منتخبین و نفرات برتر بودند و یا اینکه شناخت کلی را از آنها داشتیم.

یادگار خیام ادامه داد: اگر این مختصر فعالیت فرهنگی هم نباشد، جوانان آن اندک شوق و انگیزه را برای کار کردن نخواهند داشت. بویژه که اگر به این نکته توجه کنیم که برخی از آنها در جایی دارند کار می کنند که حتی برای ما هم جالب و تحسین برانگیز بود که کسی در نقطه ای از مملکت با آن حد از محرومیت در این سطح کار کند و با این کیفیت خط بنویسد. مثلا جاهایی که حتی امکانات اینترنتی ندارد و آن جوان هنرمند برای داشتن امکانات لازم برای شرکت در این رویداد آنلاین به اجبار به شهر آمده و بواسطه یک آشنا در بخشی از یک شرکت مستقر شده تا بتواند در کارگاه آنلاین حضور داشته باشد و خلق اثر کند.

تاثیر دو سالانه ها و جشنواره ها بر کیفیت کار جوانان واضح است

این استاد خوشنویسی تصرح کرد: منظورم این است که برای چنین کسی که از تهران و شهرهای بزرگی که فعالیت های فرهنگی و هنری خیلی بیشتری دارند دور است چنین رویدادهایی در ایجاد و حفظ شور و شوقش موثر هستند. اگر این فعالیت ها و رویدادهای فرهنگی مختصر هم نباشد کار سخت می شود. یکی از مزایای برگزاری جشنواره ها این است که وقتی چنین افرادی به آنها راه پیدا می کنند انگیزه شان مضاعف می شود و اگر یک سال این برنامه با وقفه روبرو شود، تاثیر منفی خود را خواهد گذاشت. کما اینکه در این چندسال، برگزاری انواع چنین جشنواره هایی در مقاطع مختلف، تاثیر به سزایی در رشد خوشنویسی گذاشته است.

عضو هیات داوری بخش خوشنویسی بیست و هفتمین جشنواره هنرهای تجسمی جوانان ایران افزود: با دوستان که صحبت می کردیم، انصافا کیفیت بعضی از آثار را فراتر از سن خالقش ارزیابی می کردند. این نشانگر این مسئله است که از آغاز دوسالانه ها و جشنواره های تجسمی جوانان خیلی بر کیفیت کار جوانان موثر بوده است. اگر مقایسه ای بین آثار جوانان پیش از شروع این رویدادها و بعد از آن بپردازیم به وضوح می بینیم که هرسال کیفیت کارها رشد کرده است و آثار در سطح بالاتری قرار می گیرند.

یادگار خیام تاکید کرد: سن 25 سال سنی نیست که شاهد یک اثر پخته هنری باشد اما ما شاهد آثاری هستیم که از کیفیت بسیار خوبی برخوردار هستند که حتی می توانند در سطح بزرگسالان شرکت کنند.