به گزارش خبرگزاری موج ، شاپور دیوسالار معاون فرهنگی و هنرهای شهری سازمان زیباسازی شهر تهران و عضو شورای سیاست گذاری مسابقه عکس برگ‌ریزان تهران در پاسخ به این سوال که لزوم طراحی و حمایت از جشنواره ای هنری با موضوع طبیعت و چشم اندازهای شهری برای عموم مردم چیست، گفت: هر دو مفهوم یعنی «طبیعت» و «انسان» موضوع اصلی و اساسی مدیریت شهری است. لذا برقراری پیوندهای اثرگذار بین این دو مقوله با بهره‌گیری از قالب‌های متنوع و گوناگون هنری همواره مورد توجه سازمان‌ها و نهادهای فرهنگی شهرداری بوده است. سازمان زیباسازی نیز با توجه به مأموریت‌ها و شرح وظایف ذاتی خویش توجه به این رویدادهای طبیعی و برقراری ارتباط آن با قالب‌های هنری از یک سو و رخدادهای زندگی جمعی از سوی دیگر را همواره در دستور کار داشته و خواهد داشت. بنابراین چنین رویدادی علاوه بر انعکاس نگاه هنرمندان و مخاطبین عام به زیبایی‌های طبیعی فضای شورانگیز و مشارکت‌جویانه‌ای را در شهر رقم خواهد زد که در اوضاع فعلی قابل تأمل است.

وی درباره اینکه آیا در این مسابقه بنا است تا عکسی اصطلاحا عمیق و پر معنا ثبت شود یا توجه به چند پارامتر فصلی و شهری کفایت می‌کند، توضیح داد: از آنجا که این مسابقه قید و بندهایی را تعریف نکرده است لذا عکاسان کاملاً آزاد هستند که با چه برداشت‌هایی عکاسی کنند؛ از این منظر شاید بین نگاه‌های مطرح‌شده تفاوت‌هایی باشد اما این به زمینه‌های فکری و بینشی عکاسان از یک سو و سطح مهارت ایشان از سوی دیگر بستگی دارد. لذا از سمت برگزارکنندگان در مرحله‌ اول و مقدماتی، این تفاوت‌ها به طور محسوس و به عنوان پیش‌فرض‌های تعیین‌کننده، مقصود و مطمح نظر نبوده، اما ممکن است به عنوان پارامترهایی در انتخاب عکس‌ها توسط داوران محترم جشنواره لحاظ شود.

حزن پاییزی ماندگار نیست

دیوسالار در پاسخ به اینکه آیا زیبایی تهران و پاییزش حزن انگیز است یا امید بخش و اینکه کدام یک تصویر و عکس بهتری خواهد بود، گفت: به نظر می‌رسد بین قوانین حاکم بر طبیعت و انگاره‌های خلق‌شده توسط انسان‌ها تفاوت‌های زیادی وجود دارد. از این رو بین حزن و اندوه نهفته در پاییز با غم و غصه‌های مرسوم و معمول زندگی بشری نیز تفاوت‌های معناداری وجود دارد. مهمترین نکته‌ای که در این قاموس می‌توان به آن اشاره کرد ناپایداری اوضاع صورت‌های طبیعی است. حزن پاییزی که منتهای زیبایی پاییز نیز در آن نهفته است اصلاً و ابداً پایدار نیست و بهار که می‌رسد چنان دگرگونی در طبیعت به وجود می‌آید که این حزن به فراموشی کامل سپرده می‌شود. حزن پاییزی از جنس درک واقعیت‌هایی است که نیاز به عمق بیشتری از نظام خلقت و طبیعت دارد. لذا در برداشت‌های اولیه و کلی از این وضعیت می‌توان به امیدی که در پشت پرچین‌های این درک و فهم وجود دارد نیز توجه عمیق داشت. حزن پاییز با ملال به وجود آمده در زندگی روزمره‌ی انسان‌ها با وجود استیلای کرونا بر آن دو چندان شده است اما باور اینکه «کلبه‌ احزان شود روزی گلستان» نیز آن روی این سکه است.

وی که مدیریت فرهنگی منطقه ۱۶ و ریاست فرهنگسرای بهمن را در سابقه خود دارد، در این باره افزود: به این اعتبار نمی‌توان تفاوت‌های اساسی بین این دو مفهوم قائل شد و خط‌کشی‌های محرز و نشانه‌داری را بین آنها رسم کرد. تمیز قائل‌شدن بین این دو مقوله به سطح تأثیر مخاطب و به ویژه عکاسان برمی‌گردد که در حوزه‌ اختیار ما برگزارکنندگان نیست. از این رو موضوع هر کدام که باشد جذاب و ستودنی خواهد بود؛ هرچند در فضای فعلی، جامعه به امید نیاز بیشتری دارد و حزنی که او را به فکرکردن در آنچه که رخ داده و آنچه که انتظارش را می‌کشد وا دارد. هرچند در حزن پاییزی ارزش‌هایی نهفته است که از دست دادنش در نزد خیلی از آدم‌ها خسارت محسوب می‌شود و نگاه حقیر در این سروده‌ام نیز از این جنس است:

پاییز!

بمان تا همیشه

مبادا

پایان عشق را

با رفتن رقم بزنی!

هنر و هنرمند هر دو تحت تأثیر تغییرات زندگی جمعی هستند

معاون فرهنگی و طراحی شهری سازمان زیباسازی شهر تهران در مورد ویژگی‌های یک عکس خوب با موضوع «برگ‌ریزیان تهران» گفت: هنر و هنرمند هر دو تحت تأثیر تغییرات زندگی جمعی هستند و اساساً باید همواره و به طور پیوسته همراه این تغییرات باشند. ذات هنرمند حکم می‌کند که تحت تأثیر این تغییرات دست به آفرینش هنری زده و درستی و صحت و سقم آنها را القاء نماید. به طور مشخص چنانچه در خلق اثر، چشم هنرمند به سوی این تغییرات بسته باشد به مراتب تأثیرگذاری آثار کمتر خواهد شد. به تعبیر دیگر ارزش آثار هنری خلق‌شده به نوعی به میزان اثرپذیری‌شان از واقعیات بیرونی موجود و نیز تغییرات پی‌در‌پی آنهاست. انفعالی‌نبودن هنر و هنرمند از جنبه‌های اثربخش و ارزشمند این حوزه‌هاست که مورد تأکید همه است.

وی که معاون فنی و طراحی شهری سازمان زیباسازی شهر تهران نیز بوده است، خاطرنشان کرد: از طرف دیگر به واسطه‌ فراگیرشدن اطلاعات تحت تأثیر فضاهای مجازی، نوع نگاه، ذائقه و سطح اثرپذیری مخاطبین نیز دستخوش تغییرات و دگرگونی اساسی شده است. لذا سوژه‌های تکراری، دم‌دستی و احیاناً به دور از واقعیات و تغییرات در حال وقوع، مورد استقبال و اقبال عموم قرار نخواهد گرفت. نکته‌ مهمی که در این پرسش نهفته است این‌ست که با توجه به موضوع مسابقه که «برگ‌ریزان پاییزی» است هنرمندان به طور ویژه و خاص و مخاطبین عام به طور عموم چگونه می‌توانند بین رخدادهای طبیعی و دگرگونی‌های اساسی در سبک زندگی ارتباط معنادار و منطقی برقرار کنند و آن را در قاب یک عکس نشان دهند. این ویژگی‌ همان خصوصیت برجسته‌ای است که شاید در این جدال باید تعقیب شود و مجالی شود برای گزینش و انتخاب آثاری که جدی‌تر به این پیوندها اندیشیده‌اند.

دیوسالار با بیان اینکه بی‌شک تکنولوژی در ارتقای کیفیت آثار هنری تأثیر شگرف و قابل‌توجهی دارد، گفت: البته این به آن مفهوم نیست که با سطوح پایین تکنولوژی نیز نتوان آثار فاخری در حوزه‌ عکس خلق کرد. چنین باوری می‌تواند تمامی آثار فاخر عکاسان در دوران گذشته را زیر سوال ببرد. در همین کشور عکس‌هایی از گذشته در زمینه‌های مختلف به دست ما رسیده که ارزش‌های فراوانی هم در بُعد تکنیکال و هم در بعد مفهومی دارند. از این رو به باور حقیر هر چند نمی‌توان از تأثیر پیشرفت‌های تکنولوژی در این حوزه غافل بود اما در نهایت این دستان هنرمند و نگاه نافذ اوست که خلق اثرش را رؤیایی و فاخر خواهد کرد.

وی که پیش از این، مدیر برنامه ریزی سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران بوده است، درباره دستاورد این رویداد اظهار کرد: مهمترین دستاوردهای قابل احصاء در این رویداد هنری این است که در این اوضاع و احوال که شاید خمودی و انفعال بر جامعه و به ویژه هنرمندان مستولی شده، زمینه‌ حداقلی برای جنب‌وجوش و فعالیت در این عرصه‌ها فراهم شود. شاید این تحرکات حداقلی اثرات عمیق‌تری در روحیه‌ زخم‌خورده‌ جامعه داشته باشد، هر چند التیام‌بخش کامل و تمامی برای همه‌ زخم‌های ایجادشده نباشد اما جلب توجه آنها به این مسائل و درس‌گرفتن از آنها می‌تواند حداقل انتظارات قابل پیش‌بینی باشد.

هنر در قید زمان و مکان نمی‌گنجد

عضو شورای سیاستگذاری مسابقه عکس برگ‌ریزان تهران در پاسخ به اینکه چگونه می شود عکسی از پاییز تهران گرفت که مخاطبی جهانی داشته باشد، گفت: به اعتقاد من، هنر فاخر و ارزشمند مرز جغرافیایی نمی‌شناسد و در بیان فراتر «هنر در قید زمان و مکان» نمی‌گنجد. به این اعتبار اثری هنری که بیانی فراگیر داشته باشد همه جای دنیا قابل فهم است و می‌تواند خود را در عرصه‌ بین‌المللی هم به معرض نمایش بگذارد. قطعاً تصاویری که به جنبه‌های طبیعی، زیبایی مناظر، موضوعات اجتماعی در ترکیب با طبیعت و چنین نگاه‌هایی پرداخته باشد نه تنها در تهران و ایران بلکه در جهان نیز می‌تواند بیان مستقل و هنری خود را حفظ کند.

دیوسالار در پایان بیان کرد: موضوع مشارکت بین‌المللی در برگزاری چنین رویدادی نیازمند آماده‌سازی زیرساخت‌های مختلفی در حوزه‌های کلان فن‌آوری و ارتباطات و مدیریت شهری است. لذا با توجه به این مسئله برگزاری نخستین رویداد اینچنین در فضای پاییز تهران می‌تواند مقدمه‌ای باشد تا پس از نیازسنجی و برآوردهای کارشناسی در زمینه فرآیند برگزاری، نگاه هنری به آثار، مسائل مربوط به داوری و نمایش آثار منتخب بتوان راهی هموارتر در آینده برای تعمیم موضوعات شهری به موضوعات منطقه‌ای و جهانی گشود.

نخستین مسابقه عکس «برگ‌ریزان تهران» توسط انجمن عکاسان ایران با همکاری سازمان زیباسازی شهر تهران به دبیری ساعد نیک ذات برگزار می‌شود.