به گزارش خبرنگار رادیو وتلویزیون خبرگزاری موجُ این روزها کیفیت نازل اغلب سریال های تلویزیونی و حجم بالای تبلیغات تجاری انواع محصولات کمتر مفید مانند انواع اسنک ها و نوشابه ها و سبک زندگی مصرف گرا صدای منتقدان بسیاری را درآورده است.

در یکی از جدیدترین واکنش ها محمدتقی فهیم، منتقد مشهور و پیشکسوت سینما و تلویزیون ایران که اتفاقا همکاری خوبی هم با برنامه هفت تلویزیون دارد، با انتشار تصویر و متنی تامل برانگیز، انتقادات تندی را درباره تبلیغات تلویزیونی ممولو از غلو و ادعاهای نادرست و محتوای نامناسب و سریال های بی کیفیت تلویزیون در صفحه اینستاگرامی خودش منتشر کرده است که نه تنها منعکس کننده نگاه کارشناسانه و حتی دلزدگی مردم نسبت به رفتار ناخوشایند سیمای جمهوری اسلامی است؛ بلکه به کارگزاران تبلیغاتی و مشتریان مسخ شده آنها هم این نکته را می تواند یادآوری کند که تکرار بیش از اندازه شعار یک برند در کمپین تبلیغاتی سنگین تدارک دیده شده، خلاف هدف خودش عمل کرده و به یک ضد تبلیغ اعصاب خورد کن تبدیل می شود.

متن محمد تقی فهیم به شرح زیر است:

« سریال "فلان"! شما را به دیدن "هلوشو بدم، لیموشو بدم، شیرشو بدم" دعوت می کند

وقتی تیزرهای تبلیغی مسخره تلویزیون، نگه دارنده تر از سریال ها هستند؛

خانواده ها به محض تمام شدن آگهی های بازرگانی می زنند شبکه ای دیگر تا تکرار همین مسخره بازی ها را ببینند!

این آگهی ها از فرط نازلی، آدم را به خنده می اندازند .

 یکی ازاین مبتذل ها، در حالی دلیل جوان ماندن مردان بازنشسته را، مصرف روغن "بهمان" معرفی می کند که این کالا تازه وارد بازار مصرف شده است!

آیا مسخره تر ازاین هم می شود؟

 اما نکته تاسف آور اینکه همین خزعبلات، بسیاری را (نسبت به سریال ها) نگه می دارند و روحیه می بخشند! چنان که برعکس آنچه پخش می شود، باید گفته شود : سریال مثلا "تیری در تاریکی" شما را به دیدن "مسابقه هرماه ، صد کیلو شمش طلا برنده شوید" ، دعوت می کند!

یک حال بهم زن دیگر "ازکی" بازی است، آدم را به اوج بد سلیقگی می کشاند و نمی داند کدام شبکه بزند که "ازکی" بازی نداشته و هلوشو بدم داشته باشد.

خدا رحمت کند امام راحل را که با توصیه به متولیان اداره جامعه ، انتظار دانشگاه شدن تلویزیون را در اذهان زنده کرد.

حالا دانشگاه که نشد، چنان ایدئولوژی کلان سرمایه داری حاکم شده است که ابزار برش کاری سنگین وزن را می دهند دست خانم آراسته مناسب هتلداری کشورهای نیمه مسلمان، متقابلا میزهای اشپزی را به مردان کمرباریک بیا مرا ببوس واگذار می کنند. 

حالا دم به دم رویای برنده شدن رقم های پنجاه میلیون در هر هفته را چنان حقنه می کنند که  بازنشسته ای که دستش از همه جا کوتاه است، وام تامین اجتماعی اش را به خرید دوغ و لامپ  و کوفت و زهرمار دیگری  اختصاص می دهد تا شاید رویاهایش را به حقیقت تبدیل کند و صاحب شمش طلا شود و بسیاری از گرفتاری هایش ختم به خیر شود .

وقتی تراژدی تشدید می شود که همین ترهات* ویران کننده ولی بانی انباشت سرمایه تازه بدوران رسیده ها، لحظات مفرح و دقایق خنده آوری برایشان ایجاد می کند، هرچند، خنده از  مسخره بودن و موسیقیایی و ریتم تند برنامه ها باشد.

اما نباید ناامید شد چونکه همچنان تولیدات سال های طلایی تلویزیون در شبکه های فرعی روی آنتن هستند، آی فیلم، تماشا و شبکه های کودک، هنوز منبع مفید گذران وقت مردم است.

پس من هم می زنم روی کانال های نوستالژیک تا بلکه کمتر حرص بخورم. موافقید ؟!

*ترهات: سخن های باطل لهوآمیز