محمدمهدی فرقانی در گفت و گو با سارا کنعانی خبرنگار خبرگزاری موج، درباره رواج روحیه فحاشی و توهین در ادبیات روزنامه‌نگاری امروز ایران، گفت: استفاده از لغاتی با بار معنایی بسیار منفی و اهانت آمیز، آفتی است که از ابتدای روزنامه‌نگاری در ایران رواج پیدا کرد، اما اخیرا این وضع نسبت به گذشته، شدت گرفته است. باید دانست میان متن و زمینه اجتماعی، ارتباطی تنگاتنگ وجود دارد. رسانه‌ها همواره از شرایط اجتماعی تأثیر می‌پذیرند و در مقابل، بر آن تأثیر می‌گذارند. اگر زبان رسانه به توهین و هتک حرمت آلوده شده، این اتفاق چیزی است که شرایط اجتماعی هم در آن نقش دارد و این حقیقت را نمی‌توان انکار کرد. او در ادامه تأکید کرد: اساسا زبان دشنام، زبان توسعه و پیشرفت نیست.  این روحیه تا حد زیادی تحت تأثیر فضای اجتماعی و سیاسی و رقابت‌های موجود در میان آن نیز قرار دارد. در واقع مقابله گروه‌های مختلف با یکدیگر است که باعث می‌شود آنها به جای استدلال‌های منطقی و علمی، به دشنام و توهین روی بیاورند. ارزش‌ها نیز کمرنگ شده و اخلاق نیز تا حدی رنگ باخته است. این کمرنگ شدن‌ها را می‌توان در همه لایه‌های اجتماعی دید و به همین دلیل شاید چندان جای تعجب نباشد که ببینیم این ناسزاها به زبان مطبوعات هم سرایت کرده است. فرقانی همچنین گفت: متأسفانه روزنامه‌نگاری حرفه‌ای، کمرنگ و روزنامه‌نگاری سیاسی پررنگ شده است و زبان سیاست هم زبان خشنی است. با این حال اگر روزنامه‌نگاران ما متعهد باشند و شرافت خود را حفظ کنند، زبان خشونت را ترویج نمی‌دهند. یک رسانه اخلاق‌گرا ناسزا را بازتاب نمی‌دهد، چراکه این کار هم خشونت کلامی و هم خشونت رفتاری را بیشتر می‌کند. تلطیف کردن زبان، رسالت حرفه‌ای رسانه‌های امروز است.