، بنیامین نتانیاهو در سخنرانی خود در کنفرانس امنیتی مونیخ که هر سال برای بررسی مشکلات و مسائل امنیتی جهان تشکیل می شود، ایران را تهدید به اقدام نظامی نکرد.

وی پشت تریبون این اجلاس، با در دست داشتن تکه ای آهن مدعی شد این بخشی از پهپاد سرنگون شده ایرانی در سرزمین های اشغالی است. 

نخست وزیر اسرائیل همچنین با بیان اینکه ایران به دنبال تشکیل امپراطوری از تهران تا طرطوس و متصل کردن دریای خزر به دریای مدیترانه است افزود: ایران درصدد تاسیس پایگاه نظامی در سوریه است. در صورتی که لازم باشد، علیه آن اقدام می‌کنیم، نه فقط علیه گروه‌های مورد حمایت ایران، بلکه علیه خود ایران اقدام (نظامی) می‌کنیم.

نتانیاهو در ادامه حملات تند و بی اساسش خطاب به وزیر امور خارجه کشورمان گفت عزم اسرائیل را آزمایش نکنید.

اظهارات رادیکال و بی پایه بالاترین مقام اجرایی رژیم صهیونیستی در حالی در یک جلسه بین المللی عنوان می شود که تاریخچه کوتاه عملکرد نیروهای ایران در سوریه و عراق نشان داد، کشور ما قادر است بدور از هیاهوهای تبلیغاتی و صرفا با اتکا به اعتماد عمومی ملت های درگیر بحران، نقش موثری در عقب راندن تروریسم و شکست آن داشته باشد.

تشکیل ائتلاف بین المللی ضد تروریسم توسط آمریکا با حضور ۸۰ کشور در سال ۲۰۱۴ که قرار بود علیه داعش وارد عمل شود، به رغم برخورداری از انواع تجهیزات و لجستیک پیشرفته کاری از پیش نبرد و در حد چندین پرواز جنگنده و هدف قرار دادن برخی مواضع تروریست ها باقی ماند. نتیجه این رویکرد روی آوردن گروه های تروریستی به نبردهای پارتیزانی و عدم ذخیره تسلیحاتشان در یک محل بود، تسلیحاتی که به طریقی از غرب به آن ها می رسید.

هدف اسرائیل و ایالات متحده در سوریه و عراق، تداوم بحران، گسترش جنگ مذهبی و تضعیف قدرت مرکزی بود. بشاراسد به عنوان متحد ایران در موضوع کمک به گروه های مقاومت باید از قدرت خلع می شد تا امنیت اسرائیل تحکیم می یافت. درگیر بودن سوریه به منازعات داخلی، تمرکز رهبران این کشور را از جولان و مناطق اشغال شده توسط رژیم صهیونیستی دور می کرد و این خوشایند تل آویو و واشنگتن بود.

اما ورود ایران پیرو درخواست رسمی دولت قانونی سوریه به میدان نبرد، معادلات را تغییر داد. کمک های مستشاری جمهوری اسلامی ایران و نقشی که در سازماندهی نیروهای مردمی سوریه ایفا شد، علاوه بر تقویت روحیه ارتش این کشور باعث آزادسازی شهرهای مهم حلب و عقب راندن دعش گردید. در این میان حضور حزب الله و ارتقا توان عملیاتی نیروهای این گروه در یک جنگ واقعی، بحران سوریه را برای اسرائیل از فرصت به تهدید تغییر ماهیت داد.

در این شرایط و در زمانی که جهان شاهد موفقیت ارتش سوریه با همکاری ایران و روسیه در غلبه بر گروه های تروریستی و آزادسازی شهرها از دست عناصر تکفیری بود، اسرائیل و آمریکا تلاش کردند از طریق تریبون های رسمی فشار را بر ایران افزایش دهند.

آنها به خوبی می دانند پیروزی دولت سوریه در بحرانی که وارد هفتمین سال خود می شود، به معنای موفقیت ایران در حمایت از متحد استراتژیکش در منطقه است. اسرائیل اگرچه تلاش داشت به صورت رسمی وارد بحران سوریه نشود اما در مقاطعی به بهانه هدف قرار دادن کاروان های نظامی حزب الله، بخش هایی از سوریه را بمباران کرد. در ادامه این روند هم در روزهای اخیر با ادعای اینکه پهپادهای ایرانی وارد خاکش شدند، جنگنده های خود را به سوریه فرستاد.

سخنان نتانیاهو در خصوص عزم راسخ اسرائیل در مقابله با ایران در صورت تهدید این رژیم شاید آخرین تیر آنها در عرصه دیپلماسی باشد. تل آویو تلاش دارد جهان را به تهدید آمیز بودن اقدامات جمهوری اسلامی ایران قانع کند. پیش از این در مجمع عمومی سازمان ملل  با در دست داشتن تصویر یک بمب، که به نقاشی کودکانه نتانیاهو مشهور شد، سعی کرد نظام بین المللی را مجاب سازد ایران درصدد دست یافتن به بمب هسته ای است. اما گزارش های آژانس بین المللی انرژی اتمی نشان داد ایران تمام مواردی که طبق برجام متعهد شده است به خوبی اجرا کرده و جای هیچ شک و گمانی در عدول از تعهدات این کشور وجود ندارد.

با این همه، نخست وزیر اسرائیل در کنفرانس امنیتی مونیخ با در دست داشتن تکه ای آهن که مدعی بود بخشی از پهپاد ساقط شده ایرانی است، امیدوار بود بتواند بر افکار رهبران جهان اثر بگذارد. 

اما سوال اینجا است که آیا اسرائیل توان تهدید نظامی ایران را دارد؟ 

جمهوری اسلامی ایران در عمر چهل ساله خود به موفقیت های بی نظیری در حوزه موشک دست یافته است. یکی از دلایل سرمایه گذاری ایران در این حوزه علاوه بر تقویت توان بازدارندگی، مقابله با هرگونه تحرکات رژیم صهیونیستی بود. از این رو از دهه ۷۰ شمسی کشورمان برای ایجاد قدرت هدف قرار دادن خاک این رژیم به عنوان واکنش دفاعی، دست به کار شد.

بر همین مبنا، کار روی تولید انواع موشک‌های بالستیک میان‌برد آغاز شد تا حداقل بتوان از غربی‌ترین نقطه کشور، سرزمین‌های اشغالی را هدف قرار داد. از غربی‌ترین نقطه کشور تا فلسطین اشغالی، حدود ۱۱۰۰ کیلومتر است و بر همین مبنا، اولین نسخه از موشک‌های بالستیک شهاب ۳ با بردی معادل ۱۲۰۰ کیلومتر ساخته شد تا دست ایران به تل‌آویو برسد. ساخت، تست و تولید انبوه این موشک، بازتاب بسیار زیادی در همان دوره در پی داشت.

حالا، سال‌ها از آن دوران گذشته و ایران تولیدات متنوعی با قابلیت‌های متنوع در حوزه موشکی داشته است؛ تمام موشک‌های بالستیک ایران در اختیار نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی است و تاکنون بارها، انواع مختلفی از این موشک‌ها توسط سپاه آزمایش شده است. از جمله این موشک ها، موشک سجیل با برد ۲۰۰۰ کیلومتری است که با وزن سرجنگی ۶۵۰ کیلوگرمی و قابلیت سرجدا شونده، مهلک ترین راکت کنونی ایران به شمار می رود.

موشک های سه گانه قدر که به ترتیب ۱۳۵۰، ۱۶۵۰ و ۲۰۰۰ کیلومتر برد دارند. موشک عماد با برد ۱۷۰۰ کیلومتر و موشک خرمشهر با برد ۲۰۰۰ کیلومتری از دیگر قابلیت های نظامی ایران هستند که می توانند حتی فراتر از سرزمین های اشغالی را نیز هدف بگیرند.

افزون براین، حزب الله لبنان به عنوان گروه سیاسی-نظامی مورد حمایت ایران نیز رسما اعلام کرده است که از موشک بالستیک فاتح ۱۱۰ را در اختیار دارد. موشک های فاتح ۱۱۰ در چهار سری A,B,C,D تولید شده است که دارای بردهای از ۲۵۰ تا ۳۰۰ کیلومتر هستند. البته اینکه حزب الله کدام نسل از این موشک را در اختیار دارد، هنوز مشخص نیست. ولی احتمال اینکه یگان موشکی حزب الله در نبردهای احتمالی آتی، از این موشک برای هدف قراردادن عمق سرزمین‌های اشغالی به خصوص حیفا و تلاویو استفاده کند، وجود دارد. براین اساس پنج شاهرگ حیاتی اسرائیل در حیفا در تیررس موشک های ایرانی در اختیار حزب الله هستند.

با توجه به این میزان قدرت عمل ایران صرفا در حوزه موشکی و تنها از دو جبهه، روشن می شود سخنان نتانیاهو و تهدیدات نظامی اسرائیل تا چه اساس می تواند بی پایه باشد. این در حالی است که سیستم پدافندی این رژیم موسوم به گنبد آهنین هم در درگیری سال ۲۰۰۶ با حزب الله ناکارآمدیش مشخص شد.