،با پایان زمان ثبت‌نام داوطلب‌های انتخابات ریاست جمهوری و نام‌نویسی ۸۰ نفر، بررسی صلاحیت‌ها در شورای نگهبان آغاز شده است. این شورا به‌مدت هفت‌روز صلاحیت‌های ثبت‌نام‌کنندگان را مورد بررسی قرار می‌دهد.

سه‌شنبه ۲۲ خرداد نیز اسامی نامزدهای انتخاباتی توسط وزارت کشور منتشر خواهد شد.

تجربه سالیان گذشته نشان می‌داد که ورودی وزارت کشور، صفی طولانی و افرادی که یک پوشه دکمه‌دار حاوی مدارک‌شان را به دست داشتند؛ این تصویر تکراری در ادوار مختلف انتخابات در قاب دوربین رسانه‌ها ثبت می‌شد. بعضی داوطلبان چهره‌های عجیب و غریبی داشتند؛ موی فر بلند، کلاه مخملی، کروات رنگی، مدل موی عجیب، کفن‌پوش و هر چیز دیگری که تصورش را بکنید. با همین دست‌فرمان بود که در انتخابات سیزدهم (۱۴۰۰) ۵۹۲ نفر، انتخابات دوازدهم (۱۳۹۶) ۱۶۳۶ نفر و در سال ۱۳۹۲ (انتخابات یازدهم) ۶۸۶ نفر نام‌نویسی کردند و خواستار حضور در رقابت برای به دست آوردن کلید پاستور شدند.

اما این دوره به فراخور زمان از پیش تعیین نشده به واسطه شهادت رئیس جمهور، وزارت کشور و شورای نگهبان به تعبیری دهانه فیلتر را تنگ تر کرد و خواست وجاحت تصدی صندلی ریاست قوه مجریه از وزنه سنگین‌تری برخوردار شود از این رو مشاهدات در ستاد نشان می داد که در طبقه بالای ستاد انتخابات ابتدا مدارک داوطلبان مورد بررسی قرار می‌گیرد و اگر فردی شرایط اعلام شده مثل محدودیت سنی، سابقه ۴ سال مدیریت کلان را نداشته باشد، از ورود او جلوگیری می‌شود. این مصوبه سال ۱۳۹۶ شورای نگهبان است که به مرحله اجرا درآمده است. این مساله باعث شد که هیچ فرد غیرسیاسی مثل سال‌های پیش به زیرزمین ستاد انتخابات که محل استقرار خبرنگاران، انجام امور ثبت‌نام و شرکت در نشست خبری است، وارد نشود. 

 خوب اقدام اخیر وزارت کشور، صف طویل داوطلبان را از بین برد، اما باعث ثبت‌نام سیاسیون و غیرسیاسیون شناس و ناشناس نشد. برای شناختن بعضی از این افراد باید به گوگل متوسل شد و به قول یکی دیگر از خبرنگاران حاضر در ستاد انتخابات، حداقل در مورد یکی از نامزد‌هایی که ثبت‌نام کرده است، گوگل نیز اطلاعاتی برای ارائه نداشت. سیل نامزد‌هایی که بنا بر «احساس تکلیف» به وزارت کشور آمدند و صحبت‌هایی که در زمان ۵ دقیقه‌ای نشست خبری مطرح می‌کنند، از چشم ناظران، تحلیلگران و فعالان سیاسی پنهان نماند.

رکورداران

ثبت نام در انتخابات چهاردهم برخی رکورد‌های پیشین این رویداد سیاسی را جابجا کرد، من باب مثال محمود احمدی نژاد رکورددار شرکت در انتخابات شد. رئیس دولت‌های نهم و دهم در انتخابات‌های ۱۳۸۴، ۱۳۸۸، ۱۳۹۶، ۱۴۰۰ و ۱۴۰۳ ثبت‌نام کرد که نتیجه دو انتخابات ابتدایی تشکیل دولت توسط او و دو انتخابات قبلی رد صلاحیت از سوی شورای نگهبان بود. پیش از این رکورد ثبت‌نام در انتخابات مربوط به محسن رضایی بود.

بیشتر بخوانید:

آنچه در روز پنجم ثبت نام چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری گذشت

بررسی صلاحیت‌ها فرآیندی تفصیلی، دقیق و زمان‌بر است/ حتی زمان برای گمانه‌زنی هم زود است

شاهد انتخاباتی با هشتاد نامزد در فقدان ساختار حزبی هستیم

محمدباقر قالیباف برای چهارمین بار (۱۳۸۴، ۱۳۹۲، ۱۳۹۶، ۱۴۰۳) علی لاریجانی برای سومین بار (۱۳۸۴، ۱۴۰۰، ۱۴۰۳)، سعید جلیلی برای سومین بار (۱۳۹۲، ۱۴۰۰، ۱۴۰۳) و اسحاق جهانگیری برای سومین بار (۱۳۹۶، ۱۴۰۰، ۱۴۰۳) برای حضور در رقابت ریاست‌جمهوری ثبت‌نام کردند.

در این بین محسن رضایی میرقائد که سابقه ثبت‌نام در انتخابات‌های نهم، دهم، یازدهم و سیزدهم را داشت و به غیر از سال ۸۴ در تمام ادوار دیگر تا پایان انتخابات در رقابت ماند، این بار به ستاد انتخابات کشور نرفت و با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد که تلاش خود را معطوف به اجماع‌سازی و کمک به دولت آینده می‌کند.

علیرضا زاکانی شهردار تهران از سال ۱۳۹۲ تا ۱۴۰۳ در تمام ادوار انتخابات ریاست‌جمهوری ثبت‌نام کرده که در سال‌های ۹۲ و ۹۶ رد صلاحیت شد و سال گذشته به نفع سیدابراهیم رئیسی انصراف داد. برای اولین بار پس از سال‌ها، تعداد ثبت‌نام‌کنندگان در انتخابات دورقمی ماند. آخرین باری که تعداد نامزد‌های یک انتخابات ریاست‌جمهوری دو رقمی بود، به سال ۱۳۶۸ برمی‌گردد. در آن انتخابات مرحوم هاشمی به پیروزی رسید و تا سال ۱۳۷۶ در پاستور باقی ماند. تعداد نامزد‌های انتخابات ریاست‌جمهوری پنجم ۷۹ نفر بود که از میان آن‌ها دو نفر تائید صلاحیت شدند. بیشترین تعداد ثبت‌نام‌ها به دوره دوازدهم (۱۳۹۶) مربوط می‌شود که ۱۶۳۶ نفر در انتخابات ثبت‌نام کردند.

احساس تکلیفی که به صف تبدیل شد!

انتخابات چهاردهم، سومین انتخابات زودهنگام در تاریخ جمهوری اسلامی ایران است. اولین انتخابات زودهنگام، پس از عزل ابوالحسن بنی‌صدر در مرداد ۱۳۶۰ و دومین انتخابات از این نوع پس از انفجار دفتر نخست‌وزیری، در مهر ۱۳۶۰ برگزار شد. در دسته‌بندی انتخابات‌های زودهنگام، این بار نیز وزرا و اعضای دولت ناتمام در انتخابات ریاست‌جمهوری شرکت کردند. در اولین انتخابات سال ۱۳۶۰، محمدعلی رجایی که خود نخست‌وزیر ابوالحسن بنی‌صدر بود، نامزد ریاست‌جمهوری شد. در انتخابات دوم سال ۱۳۶۰، حسن غفوری فرد وزیر نیرو و علی‌اکبر پرورش وزیر آموزش و پرورش در دولت دوم (به ریاست شهید باهنر) نامزد شدند. ۴۳ سال بعد، پس از درگذشت سیدابراهیم رئیسی، وزرای کار، راه و شهرسازی، ارشاد، رئیس سازمان برنامه و بودجه و بنیاد شهید (معاونان رئیس‌جمهور) در انتخابات ثبت‌نام کردند. علی نیکزاد، نماینده و نایب‌رئیس مجلس هرچند عضو دولت سیدابراهیم رئیسی نبود، اما در سال‌های ۱۳۹۶ و ۱۴۰۰ ریاست ستاد انتخاباتی او را بر عهده داشت و در آخرین دقایق مهلت قانونی، در ستاد انتخابات کشور حاضر شد و ثبت‌نام کرد.

سونامی نمایندگان مجلس بری رسیدن به پاستور!

مهلت پنج روزه ثبت‌نام داوطلبان انتخابات ریاست‌جمهوری، شاهد حضور گسترده نمایندگان فعلی و ادوار مجلس بود. شاخص‌ترین نمایندگان مجلس که برای حضور در انتخابات نام‌نویسی کردند، محمدباقر قالیباف رئیس و علی نیکزاد یکی از نواب رئیس پارلمان فعلی بودند.

اما آنچه در این بین بیش از هر چیز دیگر ذهن را درگیر می‌کند این نکته مهم است که فارغ از افراد شناخته شده و تقریبا پای ثابت نظامی که از ادوار گذشته تاکنون خود را کم و بیش در معرض انتخاب قرار داده‌اند چه دیدگاه و منشی باعث شد که سایر نمایندگان مجلس در این دوره و حتی ادوار گذشته که به رغم تلاش و تبلیغات بسیار زیاد حتی نتوانستند آرای حداقلی شهرهای خود را کسب کنند، به وزارت کشور می‌آیند و برای فقط دیده شدن دایعه مدیریت دولتی سر می‌دهند!

به هر صورت مهلت پنج روزه نام‌نویسی داوطلبان انتخابات ریاست‌جمهوری به پایان رسیده و بررسی صلاحیت ۸۰ نفر در انتظار ورود و آغاز کار از سوی شورای نگهبان است. چهره‌های شناس و ناشناس زیادی خود را شایسته در اختیار گرفتن پست ریاست‌جمهوری دانسته و ثبت‌نام کردند. از رئیس‌جمهور سابق تا روئسای فعلی و سابق مجلس شورای اسلامی، اعضای دولت سیزدهم، آجودان سابق رئیس‌جمهور، وزرای چند دولت و نمایندگان ادوار مجلس در این انتخابات داوطلب شدند و حال باید دید که چه کسانی می توانند از فیلتر بدون اعتراض شورای نگهبان رد شده و خود را در محکی کشور مورد انتخاب عموم جامعه برای نشستن بر صندلی پاستور قرار دهند؟