، به تازگی شاهد یک تحول معنادار با محوریت معادلات سیاسی کشور ترکیه بوده‌ایم. در این راستا، مقام های ارشد حزب عدالت و توسعه ترکیه اعلام کرده اند که این کشور به احتمال زیاد در نوامبر سال ۲۰۲۷ انتخابات زودهنگام برگزار خواهد کرد و رجب طیب اردوغان هم برای یک دوره جدید نامزد انتخابات ریاست جمهوری ترکیه خواهد شد. بسیاری از ناظران و تحلیلگران معتقدند که نامزدی اردوغان در دوره جدید انتخابات ریاست جمهوری ترکیه آن هم در شریطی که وی پشتر گفته بود دیگر در این انتخابات نامزد نخواهد شد، تنها می تواند یک معنا داشته باشد و ان هم این است که وی به دنبال ریاست جمهوری مادام العمر در کشورش است.

اردوغان بیش از ۲۰ سال است که در بالاترین سطح قدرت سیاسی ترکیه قرار دارد و در این دوره زمانی، به همراه طیف متحد و همفکر خود، روندهای خاصی را چه در عرصه سیاست داخلی و چه سیاست خارجی ترکیه حاکم کرده است. با این همه، اردوغان حداقل به دو دلیل، تمایل به طولانی کردن ریاست جمهوری خود تا جای ممکن دارد.

اول اینکه رجب طیب اردوغان از منظر یک جهان بینی خاص که همان تفکرات نوعثمانی‌گری و تلاش برای احیای قدرت و نفوذ امپراطوری است، به عرصه سیاست و حکومت در ترکیه می نگرد. او سعی دارد خود را به مثابه فردی در تاریخ ترکیه معرفی کند که پس از سقوط امپراطوری عثمانی توانسته بار دیگر قدرتِ این حکومت را احیا کند. از این رو، او در وضعیت کنونی ماموریت خود را ناتمام یافته و حضور دیگر طیف ها در صحنه قدرت سیاسی ترکیه را به مثابه ضربه ای جدی به کشورش ارزیابی می کند.

در عین حال، نباید فراموش کنیم که حضور بیش از 20 ساله اردوغان در بالاترین سطوح قدرت در ترکیه سبب شده تا همفلران و متحدانش سِمت های کلیدی در این کشور را تصاحب کند و این مساله از منظر بوروکراتیک و ساختاری، موانع بسیار محدودی را پیش پای اردوغان جهت تداوم حضورش در قدرت قرار داده است.

نکته دوم اینکه اردوغان نیز شبیه به بسیاری از رهبران سیاسی پوپولیست دیگر در جهان، از یک الگوی تکراری در زمینه کسب و حفظ قدرت تبعیت می کند. او با تکیه بر اصول و قواعد حکومت های دموکراتیک قدرت را در کشورش به دست گرفته اما پس از قدرت گیری از شیوه های مختلف استفاده کرده تا بتواند همچنان در قدرت بماند.

از این رو، او عملا با استفاده از سبک و شیوه ای که توسط آن به قدرت رسیده، سعی در حفظ آن دارد و بر این باور است که تا جای ممکن باید قدرت را نگه داشت. به بیان ساده تر، اردوغان در عرصه قدرت سیاسی ترکیه بر مبنای الگویی پیش می رود که البته صرفا خودِ وی نیز مبدع آن نبوده است. افرادی نظیر دونالد ترامپ در آمریکا یا نارندرا مودی در هند و یا ویکتور اوربان در مجارستان نیز عملا در حال حرکت در همین مسیر هستند.