به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری موج، انگلیس که در دهه های ابتدایی پس از جنگ جهانی دوم جایگاه محکمی در مجموعه کشورهای اروپایی نداشت در سال ۱۹۶۳ با مخالفت شدید ژنرال دوگل رئیس جمهور وقت فرانسه در پیوستن به جامعه اقتصادی اروپا که بعدا به اتحادیه اروپا تغییر نام داد، قرار گرفت. ژنرال بلند قند که کمتر با لباس غیر نظامی در ملاء عام حضور می یافت، معقتد بود که انگلیس به اندازه کافی جایگاهی در اروپا ندارد و یک کشور منزوی است. وی اعتقاد داشت که انگلیس در زمینه مبادلات تجاری با کشورهای دور دست در رابطه است و هرگاه توانست خود را به اروپا نزدیک کند، مانعی برای پیوستن این کشور به اروپا وجود نخواهد داشت که البته این مخالفت فرانسه تا سال ۱۹۷۳ تداوم یافت. در سال ۱۹۷۵ میلادی یعنی دو سال قبل از اینکه مارگارت تاچر به نخست وزیری انگلیس برگزیده شود و او ریاست حزب محافظه کار این کشور را برعهده داشت، همه پرسی پیوستن انگلیس در جمع اروپایی مطرح شد و ۶۷٫۲ دصد مردم خواهان پیوستن لندن به اتحادیه اروپا شدند. امروز مردم انگلیس برای آینده خود و اروپا تصمیم می گیرند زیرا خروج این کشور از این نهاد قاره ای هم به زیان اروپائی هاست و هم بر پیکره اقتصاد و سیاست انگلیس ضربه خواهد زد زیرا حتی آمریکایی ها نیز در مورد توافق تجارت آزاد با انگلیس کنار نخواهند آمدآیا این کشور می تواند بدون بازارمشترک، اقتصاد خود را استوار نگه بدارد که به اعتقاد برخی کارشناسان، در آنصورت لندن در آستانه یک فاجعه قرار خواهد گرفت و آیا اروپا تحمل این را دارد که یکی از کشورهای تاثیر گذار خود را در معادلات سیاسی بین  المللی از دست بدهد. گفتنی است در این همه پرسی ۶۷٫۲ درصد مردم انگلیس بر پیوستن کشورشان به اتحادیه اروپا تاکید کرده بودند.