نگاه:
نقش ارزیابی تاثیرات اجتماعی در طرح های توسعه ای از جمله پیمان ایران و چین
یک فعال رسانه با اشاره به مصوبه اخیر دولت در خصوص ضرروت دارا بودن پیوست اجتماعی در طرح های کلان توسعه ای، به ارتباط این امر و پیمان ایران و چین پرداخت.
به گزارش خبرگزاری موج همدان، فعال رسانه در نوشتاری با پرداختن به نقش ارزیابی پروژه های اجتماعی یا همان SIA و به کارگیری این مهم در پیمان میان ایران و چین عنوان کرد: مصوبه اخیر دولت در خصوص داشتن پیوست اجتماعی پروژه های کلان توسعه ای، پروژه های ملی و طرح های کلان محلی جهت ارزیابی افکار عمومی از موضوعات ارزشمندی است که بعد از ۲.۵ به وقوع پیوسته است.
وی افزود: بارها و بارها شاهد بوده ایم که طرح ها، برنامه ها و پروژه های ملی و محلی در کشور بی آنکه ارزیابی دقیق و کارشناسی از حیث تاثیرات اجتماعی این امر در سطح جامعه و ساکنان محلی صورت گیرد، محقق شده است.
نتیجه این امر افزایش نارضایتی ها و آسیب های همراه آن بوده است و ناکامی از حصول نتیجه مورد انتظار! جهت جلوگیری از هدر رفت سرمایه های ملی و محلی، مطالعاتی تخصصی در دنیا با عنوان ارزیابی تاثیرات اجتماعی(sia) مطرح است که قبل از اجرایی شدن پروژه مد نظر داده های طرح و هر آنچه که به یافته ای موثر منجر می شود در گردش آزاد اطلاعات در دسترس افکار عمومی آن جامعه قرار می گیرد تا بتوانند تمامی نظرات و دیدگاه های خود نسبت به آثاری که اجرای طرح، برنامه و پروژه کلان توسعه ای در سطح ملی و محلی می تواند ایجاد کند، مطرح کنند.
این مهم به عنوان قانون در برنامه ششم توسعه گنجانده شد که در آن دولت موظف به ارایه تدوین پیوست ارزیابی تاثیرات اجتماعی پروژه های کلان توسعه ای شد و اکنون بعد از ٢.٥ سال صرف زمان جهت تدوین و تصویب در دولت، در ۹۹/۴/۴ مورد تصویب و ابلاغ قرار گرفت و آورده شده است که تمامی طرح هایی که کلان هستند و توسعه ای، همچون طرح تحول سلامت، هدفمندی یارانه ها، افزایش قیمت بنزین، ساخت بزرگراه، توسعه میدان های نفتی، ساخت سد، نیروگاه و طرح های الحاق و ... بایستی مورد ارزیابی از منظر تاثیرات اجتماعی قرار گیرند.
در این زمینه تمامی داده های مرتبط بایستی به مدت ٦٠ روز بر روی اینترنت قرار گیرد تا نخبگان و افکار عمومی آن را مورد سنجش و بررسی قرار دهند و این مهم می تواند در روندی شفاف تمامی مزایا و تبعات طرح و برنامه کلان توسعه ای را محرز نماید.
این اتفاق بسیار خجسته است و در راستای حقوق شهروندی گامی مهم تلقی می شود و از هدر رفت سرمایه های ملی و محلی جلوگیری می کند و از نگاهی دیگر می تواند اسباب افزایش اعتماد عمومی و ترغیب در مشارکت اجتماعی افراد جامعه را در تحقق امورشان میسر کند.
انعقاد طرح و پیمان چین و ایران نیز می تواند و دارای این ظرفیت است که از این قانون پیروی کند تا همگان پی به تاثیرات اجتماعی که می تواند برای جامعه به همراه داشته باشد، برند.
در خصوص پیمان چین و ایران نیز از آنجاییکه که چین دارای قدرتی غالب و مطرح در جهان نسبت به ایران شناخته می شود، بیراه نرفته ایم اگر اینگونه متصور شویم چین در این ارتباط در پی سهمی بیش از آنچه مساوی می خوانندش باشد، چرا که خود را در موقعیتی متمایز و در جایگاهی برتر می بیند.
پس در راستای تحقق این مصوبه و اجرایی شدن آن در قراردها و پیمان هایی مانند پیمان اخیر با چین، به عنوان گامی نو و خوشایند، داده های مرتبط و پیوست ارزیابی اجتماعی این قرارداد می تواند در دسترس افکار عمومی قرار گیرد تا مورد بررسی و سنجش قرار گیرد چرا که این پیمان طرحی کلان و توسعه ای و در سطح ملی است که منافع جامعه را در پی دارد.
به امید روزی که شاهد افزایش مشارکت اجتماعی هر چه بیشتر در امور سرزمینمان باشیم.
ارسال نظر