به گزارش خبرگزاری موج، در آغاز سال ۲۰۱۷ میلادی می شد پاسخ روشنی به این سوال داد. «آنگلا مرکل»، صدراعظم آلمان پیروزمندانه به سوی چهارمین موفقیت متوالی در انتخابات فدرال این کشور می رفت، بریتانیا همچنان در تلاش برای منسجم کردن موضع خود درباره خروج از اتحادیه اروپایی بود، ایتالیا گرفتار مسائل داخلی و فرانسه نیز شبح «دونالد ترامپ»،  یعنی «مارین لوپن» را بر سر خود می دید.

اما از هفته گذشته وضعیت تغییر کرد. با وجود اینکه مرکل در انتخابات ۲۴ سپتامبر پیروز شد، اما میزان آرای او به شدت نسبت به قبل کم شده و این امر از او شخصیتی نسبتاً شکست خورده ساخته است. هم اکنون آلمان ماه ها صحنه مذاکرات ائتلاف سه حزبی خواهد بود. حدود ۶ میلیون آلمانی از حزب دست راستی و ضد مهاجر «آلترناتیو برای آلمان» که بیشترین اعتراض را نسبت به سیاست مهاجرت مرکل ابراز کرده بود حمایت کردند. در نتیجه این حزب که پیش از انتخابات هیچ کرسی ای در پارلمان مرکزی آلمان نداشت، اکنون به سومین حزب بزرگ بوندستاگ مبدل شده است.

اما در غرب رود راین وضعیت به گونه دیگری رقم خورده است؛ پارلمان فرانسه به کنترل حزب تازه تأسیس «جمهوری به پیش» امانوئل ماکرون در آمده و رئیس جمهور جدید در حال توسعه برنامه های جاه طلبانه و بلند پروازانه خود به منظور اصلاح قوانین کشور است. ماکرون این هفته در سخنرانی خود از طرح هایی برای اصلاح اتحادیه اروپا نیز سخن به میان آورد. مثل معروفی در عالم سیاست معتقد است که «سیاست خارجی ادامه سیاست داخلی است.» براین اساس می توان گفت اینکه ماکرون بتواند جایگاه محوری فرانسه در اتحادیه اروپا را پس از ده ها احیا کند، نه تنها به برنامه او برای اصلاح این اتحادیه بستگی دارد، بلکه در گرو میزان موفقیت او در حوزه اصلاحات داخلی هم هست. در سال های اخیر فرانسه در نظر اروپایی ها به عنوان یک کشور «اصلاح ناپذیر» شناخته شده، که هیچ یک جناح ها و احزاب آن نمی تواند، آن را به فراسوی بحران های کارگری و نارضایتی های کارفرمایان هدایت کند.

ماکرون سخنرانی هفته گذشته خود را با طرح ایده های جدیدی درباره اتحادیه، همچون تعیین بودجه نظامی مشترک، تشکیل یک آژانس «نوآوری های رادیکال» و نیز لزوم گسترش حوزه یورو آغاز کرد. به یک معنا تعهد ماکرون به نوآوری فکری در چارچوب اتحادیه اروپا، با سنت روشنفکری فرانسوی هم خوانی دارد. از سوی دیگر ایده تعیین مالیات برای استفاده از گازهای گلخانه ای نیز به زعم بسیاری از ناظران جذاب است. این ایده بر تعیین مالیات بر شرکت های فعال در عرصه فناوری اطلاعات براساس مکان انجام تجارت نه محل ثبت شرکت ها استوار است. چنین ایده ای را همچنین می توان اعلان جنگی به «دامپینگ اجتماعی» دانست. ماکرون همچنین اعلام کرد که باید با هماهنگی دولت های عضو برای پایان دادن به رقابت بر سر «فرار از تعهدات» خود نسبت به اتحادیه اقدام کرد.

تلاش های ماکرون، نشان می دهد که اگر چه او برای دست یافتن به جایگاه مهم تری در اتحادیه اروپا همچنان با چالش های زیادی رو به روست اما، به نظر می رسد فرانسه ماکرون، از ظرفیت های مساعدی برای تبدیل شدن به رهبر اروپا و نظم نوین آن برخوردار است.