"علاقه ی ترامپ به بله قربان گوها، تبدیل به واقعیت مسلم ریاست جمهوری وی شده است"

دونالد ترامپ بار دیگر به جسارت خود تکیه کرده اما این دفعه جسارت وی او را گمراه کرده است. تصمیم ترامپ مبنی بر عقب نشینی نظامی آمریکا از سوریه نه فقط بیش از 70 متحد آن کشور که در ائتلاف تحت رهبری ایالات متحده علیه داعش حضور داشتند بلکه کردها را نیز که در نبرد علیه افراط گرایان اسلامی خون دادند و همچنین اسرائیلی ها که به حضور نظامی آمریکا در سوریه برای ممانعت از استقرار ایران در جوار مرزهای خود دلخوش بودند ، شوکه کرد.

مهمتر از همه، اینگونه به نظر می رسد که اقدام ترامپ، وزیر دفاع جیمز متیس را غافلگیر و وجهه ی وی را مخدوش کرده است. متیس عمیقا به حفظ اعتبار ایالات متحده در میان متحدان این کشور و نشان دادن این امر به دشمنان که قدرت آمریکا در مسیر افول نیست متعهد بوده است. همانگونه که او در نامه ی استعفای خود می نویسد: "ما باید در رویکرد خود نسبت به آن دسته از کشورهایی که منافع استراتژیکشان به نحو روز افزونی در تنش با منافع راهبردی ما تعریف می شود قاطع و روشن باشیم. واضح است که کشورهایی مثل چین و روسیه خواستار شکل دهی به جهانی هستند که با مدل اقتدارگرایانه ی آن ها سازگار باشد. آن ها به دنبال کسب حق وتو در مورد تصمیمات اقتصادی، دیپلماتیک و امنیتی سایر ملت ها هستند. آن ها منافع خود را به هزینه ی همسایگانشان، آمریکا و متحدان ما ترویج می کنند. درست به همین دلیل است که ما باید از تمامی ابزارها و امکانات قدرت امریکایی استفاده کنیم و پاسخ مشترک دفاعی به این موضوع را ارائه نماییم".

ترامپ به وضوح، جهان را به نحو متفاوتی می بیند. او خود را در دل ولادیمیر پوتین جای داده کسی که شاید اولین رهبر در جهان بود که تصمیم ترامپ مبنی بر عقب نشینی از سوریه و در نتیجه، واگذاری نقش حکمیت به روسیه در قبال سوریه به منظور تعیین روند آتی این کشور را ستود. ترامپ، کیم جونگ اون رهبر کره ی شمالی را در موقعیت برتری قرار داده است که ابدا مستحق آن نیست. او تلاش کرده تا خواسته ی رئیس جمهور ترکیه رجب طیب اردوغان مبنی بر استرداد فتح الله گولن را ارضا نماید. اینطور به نظر می رسد که ترامپ بیشتر وقت خود را صرف نوازش و دلجوئی از رهبران اقتدار گرا می کند تا رهبران دموکرات.

توضیح ترامپ از خروج متیس با عنوان "بازنشتگی"، هم مضحک و هم نمایانگر بسیاری از اعتقادات شخصی وی بود. متیس استعفا کرد و به این دلیل این کار را کرد که همچون دیالوگ بیاد ماندنی فیلم شبکه(1976): ترامپ "دیوانه بود و او قصد نداشت دیگر این شرایط را تحمل کند". این موضوع حداقل برای من کاملا واضح است که وزیر دفاع به دلیل تصمیم رئیس جمهور مبنی بر ترک سوریه، استعفا نمود. وقتی او را حدودا یک هفته پیش دیدم، در وضعیت بسیار خوبی قرار داشت و هیچ زمزمه ای مبنی بر ترک قریب الوقوع دولت توسط او وجود نداشت. بر خلاف شایعاتی که در واشنگتن در جریان هستند، وی جلسات برنامه ریزی شده خود را انجام داده اما زمانیکه ترامپ ناگهان از سیاست سوری خود پرده برداری کرد و این کار را با یک توئیت و نه به مثابه نتیجه ی تحلیل و رایزنی با مشاوران امنیت ملی نظامی و غیرنظامی خود انجام داد، موضع متیس که همواره در ریاست جمهوری هرج و مرج وار ترامپ ضعیف بود، بیش از پیش تضعیف شد. در نتیجه، متیس گزینه ی استعفا را برگزید و از دولت خارج شد.

علاقه ی ترامپ به بله قربان گوها اکنون به واقعیت مسلم و شناخته شده ی ریاست جمهوری او تبدیل شده است. وی ممکن است فردی را برگزیند که بسیار بیشتر از متیس فرمانبردار تصورات و تمایلات او باشد. اما رهبری ساختار دفاعی آمریکا، فردی بیش از یک بله قربان گویِ صرف را می طلبد. رهبری پیشرفته ترین و قدرتمند ترین ساختار دفاعی دنیا صرفا نباید به یک ژنرال چهار ستاره بلکه باید به فردی سپرده شود که درجه ای از دانش، تجربه، و اعتبار را نیز داشته باشد امری که در میان بسیاری از منصوبان ترامپ فقدان آن به خوبی حس می شود. شکی نیست که فردی جای متیس را خواهد گرفت اما اینکه آیا آن شخص بتواند پا جای متیس بگذارد یا نه امری است که گذر زمان آن را به ما نشان خواهد داد.