محمود رضا امینی در بخش اول مصاحبه با خبرنگار خبرگزاری موج، در ارتباط با انت منظر شما به عنوان فردی که از کودکی و نوجوانی با قرآن  و حدیث و روایات معصومین انس داشتید و در محضر مبلغان دینی به معرفت شناسی پرداخته اید، نطرتان را در این باره که یک روحانی در مسیر تبلیغ و فعالیت هایی که دارد چگونه باید تبلیغ کند، بفرمائید. 

تبلیغ یعنی آنچه که از قرآن و سیره نبوی وجود دارد و به مردم منتقل می شود. تبلیغ باید بر اساس ماانزل الله باشد  و نه تبلیغ خود و تصورات  و تفکرات خود. پس ابتدا باید میزان آگاهی به تبلیغ یک مبلغ روحانی به سطح مطلوب رسیده باشد و آن آگاهی را به طور تطبیقی با محیط  یا مستمعین خود منتقل کند.
تبلیغ فقط کلامی نیست.یک گفتمان دینی است که اثر آن ولو در 10 ثا چند روز تبلیغی به صورت شاخص نمایان باشد. اما تبلیغ فقط منبر و مسجد نیست. درست است که پاسخ گویی به احکام و آموزش به اصول ابتدایی دینی دیگر مثل رسیدگی به نماز و مسائل خمس و زکات و غیره  وظیفه اولیه یک مبلغ است اما اگر یک روحانی به مکانی، شهری، روستایی یا محلی برای تبلیغ می رود باید از احوال و گرفتاری های مردم حوزه خود باخبر باشد و با آنان رابطه برقرار کند و یک نوع هدایت گری برای آنها داشته باشد.
من یک روحانی می شناسم که با چهار ماه حضور در یک منطقه توانست آبادستانی را درست کند و با کمک خود مردم آن روستا شاهد شکوفایی و دارای امکانات مورد نیاز مردم شد به گونه ای که اقدامات وی موجب شده است اینک که سال ها از آن زمان می گذرد هر سال که به آن منطقه و روستا می رود مردم مرید وی باشند اما او مریدخواه نیست.پس تبلیغ باید همه جانبه باشد و یک روحانی درد مردم را باید چاره و پیگیری کند.

شما به عنوان فردی که سال ها در محضر برخی علمای دینی و مراجع تقلید کشورمان با فراگیری علوم حوزوی مشغول بودید و در عین حال شناخت کافی از مسائل فرهنگی و اقتصاد دارید نظرتان درباره انتظاراتی که باید از یک روحانی و جامعه روحانی در امور فرهنگی،  اجتماعی و اقتصادی داشت چیست؟

واقعیت این است که نیازها و پرسش ها و مسائل مختلف در حوزه فرهنگی و اجتماعی وجود دارد و بویژه اینکه ما حکومت اسلامی مستقر داریم و باید مزیت این حکومت را به مردم خودمان و جهانیان نشان دهیم. اولین وظیفه مبلغ و روحانی پیدا کردن پاسخ لازم به پرسش ها و سووالات مرتبط به فرهنگ، اجتماع، سیاست و اقتصاد است. نظام دینی با مبانی دینی شناخته می شود و توسعه آن، اقتصاد آن، صنعت آن و فلسفه آن مبانی، نظام سیاسی و نظام واره های دیگر آن باید از قرآن و حدیث استخراج شود و نه تنها استخراج شود چنان مستدل باشد که دنیا آنرا اقبال کند.
تصور می کنم مهمترین چالش که در حال حاضر صنف و طبقه روحانی ما و حتی حوزه های علمی ما با آن مواجه است این است که باید همه چیز را باید از قرآن و حدیث استخراج کنیم و یا نمی توان همه چیز را از قرآن و حدیث استخراج کرد. این چالشی است که شاید پس از اسلام شروع شد و در استقرار نظام جمهوری اسلامی هم عملا خود نمایی کرد. چالشی که لاجرم پرسش مهمی را مرحوم شهید بهشتی از محضر امام ( ره ) همراه گزارش خود داشت و آن این بود که بیان کرد اختلافات ما مسئولین یک اختلاف سلیقه نیست بلکه اختلاف در برداشت و قرائت مان از دین و حکومت اسلامی است و اینکه عده ای معتقدند همه چیز را از اسلام و قرآن و حدیث برای روند نظام جمهوری اسلامی باید استفاده کنیم که شهید بهشتی خود و برخی دیگر را از این زمرده برداشت بودند و برخی دیگر چنین اعتقادی نداشتند. یعنی صنعت و اقتصاد  را باید از کشورهای پیشرفته کپی برداری کرد. پاسخ امام بزرگوارمان به طور صریح دیدگاه اول بود همانطور که درتبیین حکومت اسلامی و اندیشه امام چنین است. 

متاسفم و تصادفا این تاسف خود را از ضعف  وحیای رفتار حوزه های علمی و برخی بزرگان دارم  که یک طلبه یا روحانی شاخص قرائتی را از قرآن و اسلام و سیره نشان می دهد که هیچ تطابقیبا آموزه های واقعی ندارد. چالش ها اجازه می دهد به بعضی ها کافر و غرب را برخود مسلط بدانند. اجازه می دهند ناهنجاری فرهنگی را بپذیرند. اجازه می دهند تا فقر و غنی در جامعه شکل گیرد و شکاف آن نیز قابل ملاحظه باشد. اجازه می دهند اشرافی گری در مسئولین و برخی از مردم و صاحبان ثروت ملی شوند.