محمودرضا امینی- خبرگزاری موج؛ سند برجام با پشتوانه عمیق معادلات، محاسبات و تلاش های فراوان دیپلماتیک از سوی همه طرف ها انجام شد و البته هر طرفی در پی منافع و مقاصد خود بود لیکن جماعت آمریکایی اعم از دموکرات و جمهوری خواه چرخه مذاکره را مبنای یک شوی پایدار آمریکایی قرار دادند. آقای اوباما و حزب و تیم همکارش در این شو وزن کشی سیاسی داخلی را دنبال می کرد و می خواست مقبولیت جهانی خود را افزایش دهد در عین حال به طور نرم اروپایی ها را در یک چرخه همراه خود کند. در گرانیگاه شوی اوباما این ادعا مطرح شد که کاری که با جنگ و خونریزی می توانستیم و می باید انجام می دادیم بدون یک قطره خون و شلیک یک گلوله به دست آوردیم و جمهوری اسلامی ایران را تسلیم خود کردیم.

اما آقای ترامپ از زمانی که در انتخابات شرکت کرد از موضوع برجام برای شوی خود با رویکرد جدید استفاده کرد و همواره طبل تو خالی خود را برای پر کردن بیشتر جیبش در قالب ایجاد وحدت در مقابل جمهوری اسلامی در منطقه، فروش سلاح و همچنین زیاده خواهی و باج خواهی از اروپا در دستور شو برجامی خود قرار داد و به دنبال آن است که با گرفتن امتیازات جدیدتری به مقاصد امنیتی، سیاسی و اقتصادی زیادخواهانه خود دست یابد.

کل مساله برجام و هر کنش و واکنش اطراف آن و به عبارتی گفتمان برجام آمریکایی و به تبع آن اروپا (علی رغم منافع خاصی که اروپا از جمهوری اسلامی می تواند داشته باشد) تسلیم یکپارچه و جامع جمهوری اسلامی است که چند هدف دارد ابتدا اقتصاد کشور را به جهتی هدایت و راهبری کند که از همه منابع و ذخایر ایران نه تنها بهره ببرد که مانع نفوذ و بروز توانمندی های آن در منطقه و جهان شود. 

هدف دوم آن است که قدرت و پشتوانه تسلیحاتی و امنیتی جمهوری اسلامی را ناکارآمد و بی خاصیت کند و در عوض آن با فروش تسلیحات به کشورهای ثروتمند عربی و غیر عربی هم امنیت موردنظر را در اختیار داشته باشند و هم اقتصاد تسلیحاتی خود را افزایش دهند.

هدف سوم اینکه در بعد سیاسی از کارآمدی نظام دینی کاسته و آن را مضمحل کنند و تئوری لائیک و یا مرتبط با خود را در جمهوری اسلامی مستقر سازند.

به طور کلی تمام برجام شویی برای تسلیم تمامیت جمهوری اسلامی و انقلاب اسلامی است. حال جای این سوال است که اگر این‌چنین شویی با فلسفه های مذکور در برجام قرار دارد چرا جمهوری اسلامی پذیرای آن شد و هنوز مسئولین نسبت به اصل سند و طرف های باقی مانده اعتماد دارد؟

پاسخ بسیار ساده است اگرچه نباید ساده اندیشی کرد و آن اینکه تمام تلاش جمهوری اسلامی و دیپلمات های ما زحمات فراوانی برای چند باور در افکار عمومی جهان و سیاستمداران کشورها انجام دادند که عبارت‌اند از اینکه بدانند جمهوری اسلامی با آرمان هایش طرفدار صلحی پایدار در جهان است و اسلام دین رحمت است و می تواند برای همه جهانیان مفید باشد.

همچنین ضریب جوسازی منفی را کاهش بدهند و بهانه را از دست دیگران در تعاملات بین المللی بگیرند و در نهایت آنکه در تعاملات بین المللی چرخه اقتصادی سیاسی خود را توسعه دهیم.

اما واقعیت این است که علی رغم همه این‌ها نباید ساده‌اندیش باشیم و قبول کنیم آمریکایی ها و اروپایی ها و حتی چین و روسیه دوستان خیرخواه جمهوری اسلامی هستند و اگر امتیازی به آن‌ها داده می شود آن‌ها نیز امتیازی به ما خواهند داد.

شاید بهتر است با نوع رفتارهای سیاسی خود ما هم بگویم و باور کنیم که برجام صرفا یک شوی سیاسی اما از نوع بین المللی است.