ارجمند: درها را باز کنید تا هنرمند حرفاش را بزند / مشکلات با داغ و درفش حل نمیشود
داریوش ارجمند در مراسم تولدش با گلایه از برخی ناهنجاریهای فرهنگی گفت: با داغ و درفش نمیشود مشکلات را حل کرد و من معتقدم باید درهای جامعه را باز گذاشت تا هنرمند بتواند حرفش را بزند چون در این دنیای عجیب و غریب فقط هنر میتواند به کمک ما بیاید.
به گزارش خبرگزاری موج، چهاردهمین ویژهبرنامه «تولد ماه» که به جشن زادروز هنرمند ارزشمند داریوش ارجمند اختصاص داشت، عصر دیروز سهشنبه، پنجم مرداد با حضور امیر عبدالحسینی معاون هنری و شهرام کرمی مدیر امور نمایشی سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران و هنرمندانی چون محمود عزیزی، جهانگیر الماسی، رضا رویگری، داریوش اسدزاده، حسین محجوبی، خانواده این هنرمند و جمعی از هنردوستان در موزه هنرهای دینی امام علی (ع) برگزار شد. شهرام کرمی، مدیر امور نمایشی سازمان فرهنگی هنری نخستین سخنران این مراسم بود. وی در ابتدای سخنان خود با اشاره به برگزاری ۱۴ مراسم نکوداشت هنرمندان به
مناسبت زادروزشان گفت: یکی از وظایف مسئولان فرهنگی یک جامعه باید تجلیل و تکریم از هنرمندان باشد و سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران نیز قریب به دو سال است که با این هدف به اجرای برنامههای متعددی پرداخته است. کرمی درباره داریوش ارجمند گفت: به قول اصغر همت، اگر داریوش ارجمند فقط در فیلم «ناخدا خورشید» بازی میکرد، تمام جامعه هنری موظف بودند از او قدردانی کنند. او کارهای متنوعی دارد اما این فیلم همیشه در سایر آثار او هم اثر داشته است. او همچنین با یادی از مرحوم انوشیروان ارجمند به خانواده هنری ارجمند اشاره کرد و گفت: خانواده ارجمند خانوادهای فرهنگی و هنری است و
کمتر چنین خانواده پرباری دیده میشود و این نشان میدهد که یک خانواده چقدر میتواند در ظهور آدمهای موثر در فرهنگ و هنر تاثیر داشته باشد. محمود عزیزی، بازیگر تئاتر و تلویزیون نیز با اشاره به فیلم «ناخدا خورشید» گفت: کافی است شما به یک کارگردان بزرگ توجه کنید که آنقدر شعور بالایی دارد که برای فیلم ناخدا خورشید داریوش ارجمند را انتخاب میکند و همراه با او موجب ارتقای سینمای ایران میشود و این فیلم را هم در صدر تاریخ سینمای ایران ماندگار میکند. وی به دانش ادبی داریوش ارجمند
نیز اشاره کرد و گفت: او به مجموعه ادبیات کهن ایران اشراف زیادی دارد و زمانی که از فردوسی حرف میزنیم، او هیجانزده میشود چون خودش زیر و بم این شاهکار ادبی را بیرون کشیده است اما کمتر به این توانایی او توجه میشود. در ادامه مراسم داریوش اسدزاده، هنرمند پیشکسوت تئاتر، تلویزیون و سینما نیز با ابراز خوشحالی از حضور در این مراسم گفت: من نهایت احترام را برای داریوش ارجمند قائلم چون در عرصه هنر بازیگری هر کاری کرده، شاخص بوده است. افراد اینچنینی انگشتشمارند و من با ۷۳ سال سابقه حضور در عرصه هنر برای او سر تعظیم فرود می آورم. جهانگیر الماسی دیگر بازیگری بود که
درباره داریوش ارجمند اظهار کرد: برای بیان شخصیت جناب ارجمند واژهها ناتوان هستند. من ایشان را از دیرباز و کودکی میشناسم و به عنوان یک الگو به ایشان نگاه میکردم. حتی این اواخر باید حضور و حرکت او را در صحنه تئاتر خانات میدیدیم تا بدانیم یک بازیگر چقدر میتواند توانمند باشد. الماسی با اشاره به همکاری خود با داریوش ارجمند ادامه داد: من این افتخار را داشتم که در فیلم «هبوط» نقش مقابل او را بازی کنم و همیشه کار او را دیده و تحسین کردهام. حسین محجوبی، هنرمند نقاش نیز با تمجید از فعالیتهای هنری و شخصیت داریوش ارجمند، او را ستایش کرد و گفت: در سن ۸۶ سالگی
دورههای مختلف زندگی را دیدهام اما آنچه مسلم است این است که مردم این سرزمین عاشق هنر هستند. از نکتههای جالب توجه این مراسم حضور «رضا رویگری» بازیگر نامآشنا سینما، تئاتر و تلویزیون بود. او که به علت کسالت چند سالی بود در مجامع عمومی حاضر نمیشد با حضور در این مراسم با استقبال بینظیری از سوی مخاطبان مواجه شد و مردم یک دقیقه به احترام او ایستادند و او را تشویق کردند. آخرین سخنران این مراسم، استاد داریوش ارجمند بود. این بازیگر پیشکسوت با ابراز خوشحالی از این که در میان مردم است، گفت: خوشحالم که میان جمع هنردوستانم چون وقتی بین مردم هستم، احساس تنهاییام از
بین میرود. وی ادامه داد: حرفه ما حرفه غریبی است چون ما به نگاه مردم محتاجیم در حالی که در مشاغل دیگر چنین نیست. در حرفه ما هستند کسانی که از روی شانه و با غرور به مردم نگاه میکنند؛ در حالی که اصلا خبری نیست. حرفه ما به نگاه مردم گره خورده و اگر یک بازیگر را نگاه نکنند، او دیگر وجود ندارد. ارجمند با اشاره به قدرناشناسی از هنرمندان برجسته گفت: به تجربه دریافتهام که هنرمندان در کشور دو بار زاده میشوند. یک بار روز تولدشان و یک بار وقتی که میمیرند و تازه اسمشان و عکسشان همه جا چاپ میشود و سینهچاکهای زیادی پیدا میکنند.او با بیان این که «ما متعهد به مردمیم چون از گذرگاه مردم وارد تاریخ میشویم»، اظهار کرد: امکان ندارد از سراپرده امیر یا وزیری بالا برویم و وارد تاریخ شویم. بلکه ما در میان توده مردم هستیم و از این راه به تاریخ میپیوندیم. ارجمند همچنین از نبود فروتنی در میان هنرمندان جوان و نسل جدید و همچنین برخی ناهنجاریهای اجتماعی و فرهنگی گلایه کرد و گفت: متأسفانه در این سرزمین متوجه چیزهایی شدم که همیشه مرا آزار میدهد. اینکه ما در همه چیز گرفتار فرم هستیم. البته فرم بد نیست اما فرمهایی که میبینیم خالی از
محتواست؛ در حالی که فرهنگ ما محتوامحور است. مسأله دیگر زیادهطلبی است و این که هر که دارایی بیشتری دارد، محترمتر است در حالی که فرهنگ من میگوید «یکی مرد جنگی به از صد هزار». وی در پایان با آرزوی اینکه هنر اصلاح این ناهنجاریها را داشته باشیم، گفت: با داغ و درفش نمیشود این مشکلات را حل کرد اما انسان بنده هنر است و معتقدم باید درهای جامعه باز شود تا هنرمند بتواند حرفش را بزند چون در این دنیای عجیب و غریب فقط هنر میتواند به کمک بیاید. در ادامه این مراسم کیک تولد ۷۲ سالگی این هنرمند با حضور همسرش فرشته یغمایی، پسرش امیریل ارجمند، عروسش یاسمینا باهر و دخترش یلدا
ارجمند بریده شد. در پایان مراسم هدایایی از طرف سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران و دوستان داریوش ارجمند به این هنرمند تقدیم شد.
ارسال نظر