به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری موج، در چند ماه اخیر بحث انتخابات ترکیه به یک موضوع مهم در محافل سیاسی غرب و شرق بذل شده، زیرا این کشور  از بازیگران پیشرو در خاورمیانه، قفقاز، آسیای مرکزی، آفریقا و از آنجایی که یکی از اعضای ناتو است و رابطه نزدیکی هم با روسیه دارد روابط پیچیده و خطرناکی دارد هرچند در یک سال گذشته تلاش کرده از این موقعیت به عنوان پلی برای افزایش تعامل روسیه و اوکراین استفاده کند و تا حدودی هم به هدفش رسید. اما فعلا اوکراین تجهیزات نظامی خود را از غرب تامین می کند به همین دلیل تا حدودی از ترکیه هم فاصله گرفته است. هرچند نباید نادیده گرفت که روسیه از موقعیت ترکیه برای کاهش تنش های شرق و غرب استفاده می کنند و حتی بخشی از جریان مالی دورزدن تحریم ها را از طریق ترکیه انجام می دهد، به همین دلیل دولت روسیه تلاش نافرجامی برای حفظ اردوغان بر سر قدرت دارد.

اردوغان به عنوان رهبر حزب عدالت و توسعه پس از تأسیس حزبی که ریشه در اسلام سیاسی داشت دو دهه در جایگاه های مختلف در قدرت بوده و با گشودن عرصه سیاسی به روی محافظه‌کاران در دولت مدرن ترکیه که توسط کمال آتاتورک تأسیس شده بود،  اسلام گرایی را در کنار سکولاریسم و رویکرد غربی قرار داد‌ و با تقویت اقتصاد از طریق توسعه صنعت گردشگری به یک اقتصاد بزرگ و پایدار تبدیل شد و در این سال‌ها ترکیه با کمک اقتصاد خود توانست نفوذ در منطقه اوراسیا و حتی شاخ آفریقا را افزایش داد و به بزرگترین رقیب سیاسی و اقتصادی ایران و عربستان در غرب آسیا بدل شد. البته ترکیه همواره تلاش کرده با رقابت سیاسی و اقتصادی با کشورهای بزرگ اروپایی همچون آلمان و فرانسه خود را در سطحی بالا تعریف کند با این حال ناتوانی این کشور در کسب استانداردهای اتحادیه اروپا تا حدودی ناکارآمدی سیاست های دولت اردوغان را به نمایش گذاشته است.

بیشتر بخوانید:

تغییر حزب حاکم ترکیه تاثیر جدی روی منطقه می گذارد / استراتژی ایران در قبال ترکیه بعد از انتخابات

رویکرد اردوغان در منطقه 

اردوغان در حال حاضر مقابل یک نامزد انتخاباتی از اقلیت علویان ترکیه قرار گرفته است، هرچند این موضوع در ابتدا به نفع اردوغان می رسید که می تواند در یک کشور اهل سنت به راحتی از سد آن عبور کند ولی در عمل تجدد گرایی جامعه ترکیه این امتیاز را از اردوغان گرفته است و از طرف دیگر اردوغان در بین کشورهای همسایه چندان محبوب نیست به خصوص تنش زایی در منطقه و با کشورهای همچون سوریه، عراق، ارمنستان و... به کاهش محبوبیت او دامن زده است، درباره ایران هم بعد از گردن کشی الهام علی اف وضعیت پیچیده شده، در واقع ایران بعد از شکست مذاکرات وین در مورد توافق هسته‌ای جدید به  منطقه‌گرایی روی آورده و همزمان شده با علاقه مجدد آنکارا به منطقه اوراسیا پس از شکست‌های مکرر در دسترسی به اتحادیه اروپا، حالا دو قدرت خاورمیانه را بر آن داشته تا نقش منطقه‌ای مطمئن‌تر را دنبال کنند. منافع دو کشور در سوریه، عراق و آسیای مرکزی و پیوستن ترکیه به ناتو، مسائلی را بین آنکارا و تهران ایجاد کرده هرچند، همگرایی سیاسی در مورد مخالفت با کردستان مستقل و حمایت از ایجاد یک کشور مستقل فلسطینی وجود دارد اما از آنجایی که در برخی حوزه ها همچون قفقاز اختلاف استراتژیک بین رویکردهای دو دولت وجود دارد اخیرا به میدان اصلی نبرد آنها تبدیل شده است. زیرا ترکیه با رهبری اردوغان، به دنبال دستیابی به وحدت کشورهای ترک زبان است و برای دستیابی به این ایدئولوژی آذربایجان یکی از ابزارهای اصلی نفوذ نفوذ بوده است. بنابراین نبود اردوغان هم چندان به زیان ایران نیست، گرچه ایران در زمان کودتا، اردوغان را نجات داده اما اون با رویای احیای عثمانی از سیاست منطق گرا دور شده و ایران هم قطعا در انتخابات پیش رو حمایتی از اردوغان نخواهد کرد.